O genezie i symbolice Białego Tygodnia, kończącej go niedzieli i darze, jakim jest sakrament chrztu świętego opowiada o. Marcin Drąg. Zapraszamy do lektury!

Pamiętaj Boże o tych, których odrodziłeś z wody i Ducha Świętego, udzielając im odpuszczenia wszystkich grzechów – zapewne zauważyliśmy, że w mijającym tygodniu podczas Modlitwy Eucharystycznej, prezbiter wypowiada powyższe słowa. Wspominamy w nich nowo ochrzczonych w Wigilię Paschalną i otaczamy naszych nowych braci i siostry modlitwą wstawienniczą, jako wspólnota Kościoła, do której zostali włączeni. Modlitwa jest zanoszona przez całą Oktawę Zmartwychwstania Pańskiego czyli przez tzw. Biały Tydzień. Skąd ta nazwa i dlaczego Biały Tydzień, który kończy Biała Niedziela?

Aby zrozumieć treść Oktawy Wielkiej Nocy i tzw. Białego Tygodnia należy wrócić do czasów Kościoła z IV w. kiedy to zaczęła się tworzyć oktawa tej wielkiej uroczystości. W związku z chrztem odbywającym się w Wigilię Paschalną, dla objaśnienia nowo ochrzczonym tego, co dokonało się w sakramencie chrztu, organizowano im specjalne obrzędy wtajemniczające, które każdego dnia oktawy przeżywali w baptysterium. Czas mistagogii obejmował 8 dni, co symbolizowało wypełnienie Bożego działania wobec człowieka, gdyż liczba 8 oznaczała pełnię. Przez wszystkie dni, aż do niedzieli neofici nosili swoje białe szaty, które otrzymali w Noc Paschalną. Tymi szatami były białe suknie i przepaski, którymi zakrywano miejsca namaszczenia krzyżmem. W drugą niedzielę po Wielkanocy nowo ochrzczeni zdejmowali białe szaty i opaski zakładając zwykłe ubrania. Z tej racji nazwano ten dzień – Dominica in Albis – „Niedziela białych szat”, która w naszej tradycji znana jest jako Biała Niedziela.

Oktawa Zmartwychwstania Pańskiego do dzisiaj zachowała swój mistagogiczny charakter. Modlitwa za neofitów wyraźnie wybrzmiewa w codziennie sprawowanej Eucharystii. Ponadto Liturgia Godzin obfituje w teksty starożytnych katechez kierowanych do nowo ochrzczonych, w których znajdziemy objaśnienie sakramentu chrztu świętego i daru płynącego z chwalebnej męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.

Świętowanie Oktawy Wielkiej Nocy obejmuje czyn Zbawiciela, zwycięstwo nad śmiercią, ale również, staje się dla chrześcijanina czasem pogłębienia daru, którym jest sakrament chrztu. Kościół przeżywając świętowanie zwycięstwa Chrystusa w kontekście sakramentu chrztu chce nam jeszcze bardziej uzmysłowić: jak wielki jest chrzest, przez który zostaliśmy oczyszczeni, jak potężny jest Duch, przez którego zostaliśmy odrodzeni i jak cenna jest krew, przez którą zostaliśmy odkupieni.

o. Marcin Drąg OFMConv

franciszkanie.pl