Daniel Fasanella lub Daniel z Belvedere to włoski kapłan, franciszkanin i męczennik, który wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych, jeszcze za życia św. Franciszka z Asyżu.

Św. Daniel urodził się w 2 poł. XII w. w Belvedere Marittimo w Kalabrii. Najpierw został kapłanem diecezjalnym, a następnie wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych, jeszcze za życia św. Franciszka. Habit przyjął właśnie z rąk Asyżanina w 1219 r. Był założycielem klasztorów w Santa Maria del Soccorso (Rogliano) i Gerace Superiore. W 1226 r. został wybrany na urząd prowincjała.

Zorganizował wyprawę misyjną do Maroka, w której sam wziął udział. Razem z nim wyruszyło sześciu franciszkanów: Mikołaj Abenante i Leon Somma z Corigliano Calabro, Hugolin z Cerisano, Anioł Tancredi, Samuel Iannitelli i Donnulo Rinaldi z Castrovillari.

Zakonnicy wyruszyli statkiem z Belvedere do Livorno. Z Livorno udali się do Florencji, gdzie w grudniu 1226 r. spotkali się z generałem zakonu br. Eliaszem. Na wiosnę 1227 r. przez Barcelonę i Tarragonę dostali się do Ceuty. Daniel, Anioł i Leon na ląd zeszli 26 września 1227 r. Pozostałych czterech misjonarzy dołączyło do nich 4 października. W mieście obowiązywał zakaz wstępu chrześcijanom, dlatego zakonnicy weszli do niego, ukrywając swoją tożsamość i zaczęli głosić wiarę chrześcijańską. Zostali najpierw wzięci za osoby chore psychicznie. Następnie uwięziono ich i zmuszono przed trybunałem muzułmańskim do wyrzeczenia się wiary w Chrystusa. Gdy odmówili, rozebrano ich, związano i ścięto 10 października 1227. Ciała męczenników pocięto na części i wleczono ulicami miasta.

Po opadnięciu wrzawy ciała pochowali na przedmieściach Ceuty kupcy chrześcijańscy z Genui, Pizy i Marsylii. Kanonizacji Daniela Fasanellego i towarzyszy dokonał 22 lutego 1516 r. papież Leon X. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w pamiątkę śmierci.

franciszkanie.pl