„Tu leży perła droga, z domu książęcego Jolanta, święta pani z rodu cesarskiego. Po śmierci męża swego zakon ten obrała, w tym zakonie do śmierci w cnotach świętych trwała” – głosił napis nad grobem Jolenty, błogosławionej księżnej z rodu Arpadów, której wspomnienie obchodzimy 15 czerwca.

Jolenta urodziła się około 1244 roku w Ostrzyhomiu jako ósme dziecko węgierskiego króla Beli IV i Marii z bizantyjskiego cesarskiego rodu Laskarisów. Jako kilkuletnia dziewczynka przybyła do Krakowa na dwór swej siostry, św. Kingi, żony Bolesława Wstydliwego, i tu się wychowywała, ponieważ ojciec planował wydać ją za któregoś z książąt piastowskich. W 1256 roku odbyły się jej zaręczyny z księciem kaliskim, Bolesławem (Pobożnym). Uroczysty ślub odbył się dwa lata później za specjalną dyspensą papieską, ponieważ Jolenta miała czternaście lat. Ślubu udzielił biskup krakowski, Prandota. Z małżeństwa tego urodziły się trzy córki: Jadwiga, Elżbieta i Anna.

Węgierskie imię Jolenta (Johelet) otrzymała prawdopodobnie dla pamięci ciotki, królowej aragońskiej, jednak najczęściej nazywana była Heleną, które to imię (według Jana Długosza) mieli nadać Jolencie Polacy.

W roku 1257 zmarł książę Wielkopolski, Przemysł I, i prawem spadku cały ten obszar przeszedł pod panowanie Bolesława, który zaangażował w swoje rządy żonę. Byli nie tylko doskonałymi administratorami dzielnic kaliskiej i wielkopolskiej, ale także dobrymi opiekunami Kościoła. Sprowadzili franciszkanów do Kalisza, Gniezna, Obornik, Pyzdr i Śremu, uposażyli w trzy wsie klaryski z Zawichostu (ksienią była tam wówczas bł. Salomea).

franciszkanie.pl