logo
Piątek, 29 marca 2024 r.
imieniny:
Marka, Wiktoryny, Zenona, Bertolda, Eustachego, Józefa – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
15 października Dniem Dziecka Utraconego
 


Gdy czyta się historie rodziców, którym zmarło dziecko, bez względu na to jak duże: czy to w trakcie ciąży, czy już po porodzie, czy po kilku lub kilkunastu latach życia, to pojawiają się w nich te same prośby:

By nie bagatelizować. Im mniejsze było dziecko, tym częściej to się zdarza. Nagle wszyscy chcą przekonać matkę, że na tym etapie ciąży to ona nie zdążyła się przyzwyczaić, że nie czuła ruchów dziecka, że go nie urodziła, że to jeszcze nie dziecko.  Pada wiele bolesnych słów: „nie ty pierwsza, nie ostatnia”, „nic się nie stało, to się zdarza codziennie”, „jesteś młoda, będziesz mieć jeszcze inne dzieci”, „masz przecież inne dzieci”, „Bóg tak chciał” . Lepiej powiedzieć zwykłe: „Współczuję ci”, „Bardzo mi przykro”, życzyć „spokoju w sercu”. Postarać się zrozumieć, co przeżywają osieroceni rodzice, a nie zbywać ich ogólnikowymi frazesami.

By nie pomniejszać straty. Każdy rodzic ma prawo do żałoby, nawet jeśli dziecko było ledwie widoczne. Śmierć dziecka jest tak trudnym doświadczeniem, że potrzeba czasu, aby świat wrócił do normy. Wiele osób doświadcza nierealnych oczekiwań ze strony najbliższych, . Nie pytaj: Czy już zapomniałaś? Jeszcze płaczesz? Już się pozbierałaś? Mogłabyś tak nieustannie do tego nie wracać. Weź się w garść! Lepiej powiedz: „Wiem, że ci ciężko”, „To musi być trudne”, „Płacz, jeśli ci to pomaga”.

By nie uciekać. Kolejne doświadczenie wielu par, to zostawienie ich samym sobie wobec nieszczęścia. Milkną telefony, nie ma rozmów na ten temat, nie ma zaproszeń do spotkań.
Gdy pojawiają się pytania na temat smutku, to rozmówca nie potrafi powiązać ich ze śmiercią dziecka, nawet jeśli wie, co się stało. Gdy przypadkiem pojawia się temat w rozmowie, to zazwyczaj następuje szybka jego zmiana. Albo milczenie. A rodzice czekają aż ktoś zadzwoni, wspomni imię dziecka, pobędzie razem. Warto im pokazać, że mimo nierozumienia ogromu ich cierpienia jesteśmy blisko, że mogą na nas liczyć. Czasami nie potrzeba żadnych słów, wystarczy gest przyjaźni, przygarnięcie, pozwolenie na płacz czy wysłuchanie ze zrozumieniem.

15 października w wielu miastach Polski odprawione zostaną Msze św. w intencji zmarłych dzieci i ich rodziców, a także odbędą się spotkania rodziców po stracie. Informacje o nich znajdują się na stronie Stowarzyszenia Rodziców po Poronieniu www.poronienie.pl. Chcielibyśmy, aby ten dzień stał się dniem pamięci o utraconych dzieciach, nie tylko dla ich rodziców, ale dla całego społeczeństwa.

Informacja przygotowana przez Stowarzyszenie Rodziców po Poronieniu – www.poronienie.pl.

Kontakt z nami: poczta@poronienie.pl lub telefonicznie:
Warszawa:  Monika Nagórko 0 692 006 778, Justyna Furgał 0 508 311 914
Iława:   Justyna Jaskólska - Kurpiecka 0 504 691 732
Olsztyn:  Iza Bunda 0 504 296 634
Trójmiasto:  Beata Dziwosz 0 606 321 291
Szczecin:  Anna Smolińska 0 501 446 411
Poznań:  Monika Haglauer 0 600 685 285
Elbląg:  Arleta Pastewska 0 604 478 804
Bielsko-Biała: Ligia Mynarska 0 502 639 852
Bydgoszcz:  Małgorzata Bronka 0 601 296 428