Już jako dziecko miała wizje Maryi i Jezusa. Jako dorosła, poirytowana ucieczką papieża do Awinionu, prorokowała mu chorobę i śmierć z woli Boga. Pielgrzymowała m.in. do Santiago de Compostela, Asyżu i Ziemi Świętej. Ta niezwykła tercjarka franciszkańska została ogłoszona przez Jana Pawła II patronką Europy. 23 lipca obchodzimy jej wspomnienie liturgiczne.

Jako nastolatka została wbrew woli wydana za mąż. Po śmierci męża rozdzieliła majątek pomiędzy swoje dzieci i ubogich i choć nigdy nie złożyła ślubów zakonnych, zamieszkała w cysterskim klasztorze Alvastra, w którym doznała największej ilości wizji – otrzymała m.in. proroctwa dla dostojników państwowych i kościelnych. Jej objawienia zostały później zebrane w księdze Revelationes coelestes.

W 1349 r. Brygida wyruszyła do Rzymu, aby wziąć udział w obchodach Roku Jubileuszowego (1350) oraz prosić papieża o pozwolenie na utworzenie nowego zakonu. Papież przebywał w tym czasie w Awinionie, jednak w jednym ze swoich objawień Brygida widziała jego spotkanie z cesarzem w Wiecznym Mieście. Przebywając tam pisała listy do Innocentego VI, a po jego śmierci do Urbana V, w których żądała powrotu papieża do stolicy Piotrowej. Jednocześnie nawiedzała rzymskie kościoły i pielgrzymowała do włoskich sanktuariów.

W roku 1368 spełniła się jej przepowiednia – Urban V wrócił do Rzymu i spotkał się tam z cesarzem Karolem IV Luksemburskim. Po dwóch latach papież ponownie opuścił Rzym. Brygida przepowiedziała mu, że Bóg odbierze mu przez to zdrowie. Faktycznie, kilka miesięcy po powrocie do Awinionu papież zmarł.

Jako prawie siedemdziesięciolatka, Brygida udała się do Ziemi Świętej. Zmarła krótko po powrocie do Rzymu w 1373 r. Jej ciało przewieziono do Vadsteny w Szwecji. W roku 1391 została kanonizowana przez papieża Bonifacego IX, a pięć lat później ustanowiona patronką Szwecji.

Powyższy tekst powstał we współpracy Instytutu Studiów Franciszkańskich z dwumiesięcznikiem franciszkańskim „Posłaniec św. Antoniego z Padwy”

franciszkanie.pl