Z kolei nic, co niszczy jedność i rodzi zamęt, nie może pochodzić od Ducha Świętego. Równocześnie nie zawsze dobre jest dystansowanie się od objawień uznanych już przez Kościół za autentyczne. Często taka postawa wynika bowiem z niechęci do podjęcia wysiłku nawrócenia i przemiany życia, do czego wzywa nas Jezus tak w Ewangelii, jak i za pośrednictwem swojej Matki w La Salette czy Fatimie. Niemniej, najważniejszą sprawą, do której zawsze jesteśmy wzywani, jest zachowywanie przykazania miłości Boga i bliźniego, w którym streszcza się całe Pismo Święte. I z pewnością chrześcijanin powinien bardziej szukać Boga w drugim człowieku niż rzekomej Matki Boskiej na szybie.

Niektóre objawienia Najświętszej Maryi Panny uznane przez Kościół za autentyczne:

1531 r.  - Guadalupe, Meksyk
1830 r. - Paryż, Francja, Katarzyna Labouré
1846 r. - La Salette, Francja
1850 r. - Licheń, Polska
1858 r. - Lourdes, Francja
1872 r. - Pontmain, Francja
1877 r. - Gietrzwałd, Polska
1879 r. - Knock, Irlandia
1917 r. - Fatima, Portugalia
1932/1933 r. -  Beauraing i Banneux, Belgia
1937 r. - Heede, Niemcy
1943 r. - Warszawa-Siekierki
1945-1959 - Amsterdam
1947 r. - Tre Fontane, Rzym
1949 r. - Banneux, Francja
1968-1971 - Zeitoun, Egipt
1981-1983 r. - Kibeho, Rwanda (Afryka)

Błażej Tobolski