Bogny, Walerii, Witalisa, Piotra, Ludwika – wyślij kartkę
- Aborcja, Eutanazja
- Biblia
- Bóg, wiara, rozum
- Cierpienie, Chorzy
- Cuda
- Czaty
- Dekalog
- Dogmaty
- Duch Święty
- Duchowość
- F.A.Q.
- Filozofia
- Grzech
- Historia Kościoła
- Inne religie
- Jezus Chrystus
- Katechezy
- Kościół
- Maryja
- Misje
- Modlitwa
- Moralność
- Muzyka, kultura, sztuka
- Nawrócenie
- Powołanie
- Prawo kościelne
- Rodzina, Małżeństwo
- Rozważania, opowiadania
- Sakramenty
- Seksualność
- Sekty, okultyzm
- Sens życia
- Spowiedź święta
- Szatan, piekło
- Świadectwa
- Świat wokół nas
- Święci, Świątobliwi
- Tradycje, Liturgia
- Wywiady
- Życie wieczne
Proś Ducha Świętego, aby pokazał ci przyczynę twojego problemu lub choroby (nazwij je konkretnie). Proś, żeby przypomniał ci te wydarzenia, sytuacje, słowa, ludzi, którzy mieli w tym udział. Oczekuj odpowiedzi – może przyjść natychmiast lub Duch Święty będzie ci stopniowo pokazywał kolejne osoby do „przemodlenia”. Z reguły pierwszą z nich był twój ojciec lub matka, bo im bliższa relacja, tym więcej w niej możliwości zranienia.
Przykład: jesteś człowiekiem wiecznie niezadowolonym z siebie, porównujesz się z innymi i masz kompleks niższości. Przez całe życie starasz się zapracować na dobrą opinię w oczach innych, bo bardzo ci zależy na ich akceptacji, skoro sam siebie nie akceptujesz. Nie potrafisz odpoczywać, tylko cały czas skaczesz wokół wszystkich, by poczuć się dobrym człowiekiem. Na modlitwie Duch Święty pokazał ci, że w dzieciństwie któreś z rodziców było zbyt wymagające wobec ciebie i zwykle nie byłeś w stanie sprostać jego oczekiwaniom.
Wyobraź sobie siebie i tego rodzica przed Jezusem. Przypomnij sobie tamte trudne wydarzenia i poczuj to, co czułeś wtedy w dzieciństwie. Zacznij mówić do niego:
W imię Jezusa Chrystusa, mamo (tato), przebaczam ci wszystko, co mi zrobiłaś... – tu wymień te wydarzenia i słowa, o które masz żal do swojej mamy (taty), np. że mnie ciągle porównywałaś z moim bratem i mówiłaś, że jestem mniej zdolny, niezaradny, leniwy i bałaganiarz. Że mnie upokarzałaś przy kolegach, wyśmiewałaś moje znajomości i sposób ubierania się. Że kiedy się zakochałem po raz pierwszy, ośmieszyłaś tę dziewczynę w moich oczach, więc ją rzuciłem. Że powtarzałaś, że wszyscy mężczyźni są głupi a ja jestem podobny do swojego taty, który bez ciebie by zginął. Przebaczam ci, że nie zauważyłaś, jak bardzo się starałem zapracować na twoje pochwały, a ty nigdy mi nie powiedziałaś, że jesteś ze mnie dumna...
Wyobraź sobie, że mama (tata) ci odpowiada:
W imię Jezusa Chrystusa, (wstaw swoje imię, np. Jarku) przebaczam ci i proszę o wybaczenie wszystkich krzywd, jakie ci wyrządziłam... – tu wymień to, co chciałbyś od niej (od taty) usłyszeć: że nie umiałam cię kochać takiego, jaki jesteś, że cię nigdy nie wysłuchałam do końca, ale ciągle oceniałam. Przepraszam, że czułeś się ciągle krytykowany, porównywany i poniżany; że swoje niespełnione ambicje przelałam na ciebie i miałam do ciebie żal, że ich nie realizowałeś. Że nie dałam ci dobrego wzorca miłości małżeńskiej, że tak bardzo się bałam, iż popełnisz błąd w wyborze partnerki życiowej, więc wtrącałam się we wszystkie twoje relacje z dziewczynami; że nie potrafiłam zaufać twojemu rozsądkowi...
Te wszystkie bóle, siebie i swego „winowajcę” powierz teraz Jezusowi: Jezu, obmyj nas swoją drogocenną krwią i uwolnij nas. Wyobraź sobie, że Krew Jezusa z krzyża spływa teraz na ciebie i twoją mamę (tatę), oczyszcza was, uzdrawia i uwalnia.
Podziękuj Jezusowi za tę łaskę: Dziękuję Ci, Jezu, chwała Ci, Panie, bądź błogosławiony, Jezu...
Siostra Usha prosi, by tę modlitwę powtórzyć 10 razy w stosunku do każdego z winowajców. Dlaczego? Dlatego że za każdym razem Duch Święty będzie nam przypominał nowe fakty, zranienia i bóle dotyczące tej osoby. A Pan Bóg chce zawsze każdą sprawę doprowadzić do końca.
Moje myślenie o tych sprawach rozwija się jakoś tak: jeśli istnieją istoty rozumne gdzieś we wszechświecie, to na pewno Pan Bóg nie pozostawił ich swojemu losowi, lecz się o nie troszczy. Możliwe, że w zupełnie inny sposób niż o nas. Nie wiemy, jakie były ich dzieje. Tradycyjny teolog powie, że Wcielenie na Ziemi dokonało się z powodu zła, grzechu pierworodnego, wobec którego konieczne było zadośćuczynienie. W nowszej teologii podkreśla się, że to miłość Boga do człowieka była głównym powodem Wcielenia.
z ks. Michałem Hellerem rozmawia Michał Jędrzejek
Sytuacje trudne są jakby sądem Bożym nad człowiekiem. Jeżeli ktoś jest zasadniczo zwrócony ku Bogu (nawet jeśli o tym nie wie i wydaje mu się, że jest człowiekiem niewierzącym), podczas takiej próby dokonuje się w nim przyśpieszenie rozwoju duchowego i nieraz człowiek ten okazuje się kimś nie tylko wierzącym, ale od razu głęboko wierzącym. Ale zdarza się i odwrotnie: ktoś uważał się za wierzącego, ale obiektywnie był daleko od Boga. Wtedy pod wpływem trudnej sytuacji jego wiara rozpada się jak domek z kart.
Z Jackiem Salijem OP rozmawia Małgorzata Wszołek
Chciałbym powrócić do najmniej znanych reguł rozeznawania duchowego – reguł o skrupułach, które pomagają nam rozpoznać sugestie i zachęty naszego nieprzyjaciela. Ogólnie skrupuły określa się jako “widzenie czegoś, co w rzeczywistości nie istnieje”. Jesteśmy kuszeni, by popaść w pewną iluzję, złudzenie i zadręczać się nim lub przeciwnie – usprawiedliwiać swój wewnętrzny nieporządek.
