Święci Zakonu czyli wielkie imiona małych braci – Zakon dał Kościołowi wielu świętych i błogosławionych
W pierwszym okresie Zakonu (czyli do r. 1517), oprócz św. Franciszka z Asyżu, są to również św. Antoni z Padwy (zm. 1231), św. Bonawentura (zm. 1274), św. Ludwik z Anjou (zm. 1297), bł. Jan Duns Szkot (zm. 1308), bł. Jakub Strzemię (zm. 1409), św. Bernardyn ze Sieny (zm. 1444), św. Jan Kapistran (zm. 1456), św. Jan z Dukli (zm. 1484) czy św. Piotr z Alkantary.
W drugim okresie są to m. in. św. Józef z Kupertynu (zm. 1663), bł. Bonawentura z Potenzy (zm. 1711), bł. Rafał Chylińskiego (zm. 1741), św. Franciszek Antoni Fasani (zm. 1742), bł. Ludwik Armand Adam (zm. 1794) i Mikołaj Savouret (zm. 1794), bł. Alfons López (zm. 1936) i jego pięciu towarzyszy katalońskich, św. Maksymilian Kolbe (zm. 1941) i siedmiu męczenników polskich beatyfikowanych w r. 1999 przez Jana Pawła II w Warszawie.
Zakon wydał też pięciu papieży: Mikołaja IV (1288-1292), Aleksandra V (1409-1410), Sykstusa IV (1471-1484), Sykstusa V (1585-1590) i Klemensa XIV (1769-1774).
Oprócz propozycji stworzenia "szczęścia na ziemi" sekty proponują zaspokojenie wewnętrznych pragnień człowieka, do których należą: tęsknota za "prawdziwą rodziną"; poczucie ważności, akceptacji, zrozumienia, życzliwości; przezwyciężenie trudnych sytuacji życiowych. Do tych czynników należy doliczyć "analfabetyzm religijny", czyli brak znajomości podstaw własnej wiary, fascynację okultyzmem i ezoteryką...
O aktywności sekt, o destrukcyjnym działaniu nowych ruchów religijnych oraz o tym, kto najbardziej jest podatny na ich wpływ, opowiada Paweł Szuppe.