logo
Poniedziałek, 29 kwietnia 2024 r.
imieniny:
Hugona, Piotra, Roberty, Katarzyny, Bogusława – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
Franciszkański „żelazny papież”
 


Dokładnie 500 lat temu, 13 grudnia 1521 r. urodził się Felice Peretti, syn rolnika, później franciszkanin z Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, a jeszcze później papież – Sykstus V. Ten świetny kaznodzieja, inkwizytor generalny Wenecji, generał franciszkanów, biskup i kardynał został wybrany na Tron Piotrowy jednogłośnie.

 

Pochodził z ubogiej rodziny. Jego edukacją zajął się wuj, franciszkanin. Niebawem młody chłopak sam wstąpił do zakonu. Garnął się do nauki, otrzymując najwyższe stopnie najpierw w szkole w Fermo, później na uniwersytetach w Bolonii i Ferrarze. Rok po otrzymaniu święceń kapłańskich uzyskał doktorat z teologii (1548). Szybko zdobył sławę jako wybitny kaznodzieja.

 

Pełnił m.in. urząd inkwizytora generalnego w Wenecji, prokuratora generalnego, generała zakonu. Otrzymał sakrę biskupią, a w roku 1570 papież Pius V mianował go kardynałem. W Rzymie pracował w Kongregacji ds. Biskupów oraz Kongregacji Indeksu, został także członkiem komisji inkwizycyjnej badającej zarzuty o herezję wobec prymasa Hiszpanii Bartolomé Carranzy.

 

Po śmierci Grzegorza XIII został 24 kwietnia 1585 r. jednogłośnie wybrany na papieża, przyjmując imię Sykstus V. Jego pontyfikat trwał krótko, ale zdołał przeprowadzić w Watykanie liczne reformy: uporządkował finanse, utworzył 15 Kongregacji Kardynalskich, które miały za zadanie samodzielnie wykonywać zlecone zadania, zmniejszył liczbę kardynałów w Kolegium Kardynalskim (do 70: 6 kardynałów biskupów, 50 kardynałów prezbiterów i 14 kardynałów diakonów), rozprawił się z przestępczością, skazując licznych przestępców, nie oszczędzając duchownych, na publiczne stracenie (z tego powodu nazywany był „żelaznym papieżem”). Utworzył także Kongregację Obrzędów, która „miała strzec przepisanych ceremonii Kościoła i nie dopuszczać jakiejkolwiek ich skazy”.

 

Był też dobrym gospodarzem swoim ziem – opiekował się miastami, nadawał prawa miejskie, dbał o rolników, osuszając np. dolinę rzeki Chiani koło Orvieto i Błota Pontyjskie. W Rzymie zbudował akwedukty Aqua Marcia i Aqua Felice i dostarczył wodę m.in. na pozbawione jej dotąd wzgórza rzymskie. Przebudował Pałac Laterański, zmienił układ ulic, by połączyć szerokimi traktami wszystkie bazyliki. Położył fundament pod Schody Hiszpańskie. Rozbudował Pałac Watykański, wystawił nowy gmach dla Biblioteki Watykańskiej. Dokończył także kopułę Bazyliki św. Piotra według projektu Michała Anioła. Starożytnicy niestety nie są mu wdzięczni, ponieważ nie miał szacunku dla budowli antycznych – wiele z nich zburzył, niektóre odnowił, przemianowując na symbole kultu chrześcijańskiego.

 

Popierał finansowo Ligę Katolicką w wojnach religijnych w zachodniej Europie, oraz królów polskich: Stefana Batorego i Zygmunta III Wazę (w Batorym widział przywódcę krucjaty antytureckiej). Ustanowił również dodatkowe trybunały inkwizycyjne. Ogłosił swojego współbrata, św. Bonawenturę, doktorem Kościoła. Zmarł w wieku 68 lat.

 

franciszkanie.pl