Zmartwychwstanie Jezusa stanowi przełom nie tylko dla naszego zbawienia i życia przyszłego, życia wiecznego. Wiara w zmartwychwstanie ma (powinna mieć) niebagatelny wpływ na nasze życie tu i teraz. Najlepiej widać to w życiu uczniów.

Fakt zmartwychwstania Chrystusa spowodował w nich taką radykalną zmianę, zmianę niewytłumaczalną w żaden inny sposób, która wprowadziła w podziw i zdumienie możnych ówczesnego świata. Oto rybacy i chłopi palestyńscy po spotkaniu ze Zmartwychwstałym stają się Apostołami narodów i królów. Ci niedawno zrezygnowani, bojaźliwi i małoduszni Galilejczycy nagle są zdolni do przyjęcia zadań o światowym zasięgu, do głoszenia orędzia o Zmartwychwstałym wobec najwyższych form prześladowań i zagrożenia śmiercią.

Gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia 

Piotr, który kilka dni wcześniej ze strachu o swe życie zaparł się Chrystusa, wraca na to samo miejsce – do świątyni – i wraz z Janem nauczają lud i głoszą zmartwychwstanie umarłych w Jezusie (Dz 4,2). Zatrzymany przez władzę Sanhedrynu Piotr, napełniony Duchem Świętym, odpowiada: “Przełożeni ludu i starsi! Jeżeli przesłuchujecie nas dzisiaj w sprawie dobrodziejstwa, dzięki któremu chory człowiek uzyskał zdrowie, to niech będzie wiadomo wam wszystkim i całemu ludowi Izraela, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka – którego ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych – że przez Niego ten człowiek stanął przed wami zdrowy. On jest kamieniem, odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni”. Widząc odwagę Piotra i Jana, a dowiedziawszy się, że są oni ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się… (Dz 4,9-13).

Piotr już nie jest tym samym człowiekiem! Potrafi narazić się na śmierć dla imienia swego Pana i Króla, a przecież nie ma innego argumentu na poparcie swych twierdzeń poza tym jednym: Jesteśmy świadkami…

Powtórne przyjście Jezusa w chwale

Zmartwychwstanie bardzo ściśle związane jest z paruzją – z powtórnym przyjściem Jezusa w chwale. Oczekiwanie na rychły powrót Chrystusa to postawa pierwszych chrześcijan, która opierała się właśnie na zmartwychwstaniu. Św. Paweł napisze: Jeśli bowiem wierzymy, że Jezus istotnie umarł i zmartwychwstał, to również tych, którzy umarli w Jezusie, Bóg wyprowadzi wraz z Nim. Sam bowiem Pan zstąpi z nieba na hasło i na głos archanioła, i na dźwięk trąby Bożej, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi. Potem my, żywi i pozostawieni, wraz z nimi będziemy porwani w powietrze, na obłoki naprzeciw Pana, i w ten sposób zawsze będziemy z Panem (1Tes 4,14-17). Dziś my, żywi i pozostawieni, oczekujemy na ten ostatni-pierwszy dzień.

Marcin Majewski