Nie tylko Paweł Łukaszka zrzucił bramkarski sprzęt i poświęcił się pracy duszpasterskiej. W jego ślady poszedł także Piotr Marszałkiewicz, który wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych i niedawno obchodził 25-lecie swojego kapłaństwa.

 

 

Niezwykle lubiany zarówno przez kibiców, jak i przez samych zawodników. Pierwszy kapelan drużyny hokejowej w Polsce, trener od przygotowania duchowo-psychologicznego. Do hokeja trafił w wieku 9 lat, rezygnując... z gry na skrzypcach.

 

– Tata pochodził z Wielkopolski, więc nie przepadał za hokejem. Zapisał mnie do szkoły muzycznej, która mieściła się obok lodowiska. Jednak zamiast na zajęcia, chodziłem na treningi hokeja na lodzie. Oczywiście wszystko robiłem w tajemnicy przed nim – wspominał o. Piotr Marszałkiewicz.

 

– W końcu spostrzegł, że nie robię postępów muzycznych. Aż w końcu wyśledził mnie i trafił na mój trening. Zobaczyłem go w korytarzu i trochę się przestraszyłem. Bałem się, ale postawiłem się rodzicom, by nie zmuszali mnie do gry na skrzypcach. Mama, rodowita nowotarżanka, cieszyła się, że jej syn został hokeistą. I tak to wszystko się zaczęło – wyjaśnił.

 

W szkole uczył się przeciętnie. Nie był też grzecznym chłopcem, ale w odpowiednim momencie trafił pod skrzydła Jana Kudasika, wybitnego trenera Podhala. To właśnie on wychował wiele pokoleń wspaniałych hokeistów, którzy sięgali po mistrzowskie korony i reprezentowali kraj w mistrzostwach świata.

 

– Trafiłem do technikum weterynaryjnego, bo ojciec jednego z kolegów, również grającego w hokeja, był tam dyrektorem. Liczyliśmy, że będzie lżej, ale było całkowicie inaczej, bo nasze postępy w szkole na bieżąco monitorował trener Kudasik. Po jednym z treningów wyczytał kilka nazwisk, w tym moje i zaprosił nas do kantorka. Dostaliśmy solidną burę za oceny i nieobecności – uśmiechnął się franciszkanin.

 

– Od tamtej pory zrozumiałem, że zależy mu na tym, abyśmy zostali przede wszystkim dobrymi ludźmi. Do dziś ta zasada mi przyświeca, staram się ją przekazać każdemu sportowcowi – dodał.

 

W Podhalu nie miał większych szans na regularną grę. Jego konkurentami byli olimpijczycy Gabriel Samolej i Paweł Łukaszka. Ten drugi był dla niego przykładem.

 

Dalsza historia o. Piotra na stronie: hokej.net. Serdecznie zapraszamy!