W dniu 21 listopada 2006 r. w auli Karmelitańskiego Instytutu Duchowości w Krakowie odbyło się sympozjum na temat duchowości bł. Elżbiety od Trójcy Świętej (1880 – 1906), w stulecie jej śmierci. Inicjatywa ta, podjęta przez Wyższe Seminarium Duchowne Karmelitów Bosych i Karmelitański Instytut Duchowości w Krakowie, pod patronatem Krakowskiej Prowincji Karmelitów Bosych, była trzecią większą w ostatnich latach inicjatywą przybliżenia postaci i duchowości błogosławionej karmelitanki (po Tygodniu Duchowości zorganizowanym przez Karmelitański Instytut Duchowości w 2003 r. oraz podobnym sympozjum zorganizowanym kilka tygodni temu w Poznaniu przez Wyższe Seminarium Duchowne Warszawskiej Prowincji Karmelitów Bosych oraz Instytut Duchowości „Carmelitanum”).
 
            Sympozjum, które zgromadziło w sumie ponad 200 uczestników, zarówno osoby świeckie, jak i zakonne, a także kapłanów i seminarzystów z różnych stron Polski, rozpoczęło się Eucharystią sprawowaną w kościele karmelitańskim w Krakowie przez o. Alberta Wacha, Prowincjała Krakowskiej Prowincji Karmelitów Bosych, po której uczestników powitał i zaprezentował tematykę sympozjum rektor WSD Karmelitów Bosych w Krakowie o. Andrzej Ruszała oraz słowo wstępne wygłosili o. Prowincjał Albert Wach i ks. Dziekan Wydziału Teologicznego PAT ks. prof. Jan Szczurek.
 
            Na sympozjum złożyło się dziewięć referatów, wygłoszonych przez teologów związanych z Papieską Akademią Teologiczną w Krakowie, Katolickim Uniwersytetem Lubelskim, Karmelitańskim Instytutem Duchowości oraz Wyższym Seminarium Duchownym Karmelitów Bosych w Krakowie).
 
            Ks. prof. Jan D. Szczurek (PAT) przybliżył od strony dogmatycznej prawdę o zamieszkiwaniu Boga – Trójcy w człowieku, tak istotną dla całej drogi duchowej bł. Elżbiety, naświetlając następnie przeżywanie tej prawdy przez Błogosławioną. O. prof. Jerzy Gogola (KID, PAT) mówiąc o życiu teologalnym bł. Elżbiety zaakcentował, że wiara, nadzieja i miłość, będąc jedynym właściwym środkiem do zjednoczenia z Bogiem są między sobą wzajemnie powiązane, tworząc jedną rzeczywistość teologalną. Następnie rzeczywistość ta została zanalizowana w życiu Błogosławionej.
 
Ks. dr hab. Wojciech Misztal (PAT) oraz ks. prof. Jan Machniak (PAT) przedstawili w swych referatach aspekt chrystologiczny duchowości francuskiej karmelitanki. Ks. Misztal nakreślił ogólne aspekty więzi Elżbiety z Chrystusem w kluczu miłości Chrystusa i odpowiedzi na tę miłość, co staje się źródłem wspólnej troski z Chrystusem o zbawienie świata. Ks. Machniak natomiast w swym wystąpieniu, odwołując się zwłaszcza do poezji bł. Elżbiety, skupił się na jej doświadczeniu Chrystusa w tajemnicy Eucharystii, podkreślając aspekt komunii miłości i ofiary i źródła duchowej siły, płynących z Eucharystii. O. dr Marian Zawada OCD (CKD, KID) traktując o idei chwały u bł. Elżbiety zwrócił uwagę na wymiar teologiczny, antropologiczny oraz eschatologiczny tego terminu, ważnego dla duchowego doświadczenia karmelitanki z Dijon. Podkreślił trynitarne oraz odkupieńcze rozumienie chwały przez bł. Elżbietę, a także fakt „zamieszkiwania” chwały Bożej w człowieku, a przez to również uczestnictwo człowieka w chwale Boga.
 
O. dr Andrzej Ruszała OCD (WSD Karmelitów Bosych, KID) mówił o ideale karmelitanki bosej według bł. Elżbiety, która swoją drogę do zjednoczenia z Bogiem przeżywała w ramach powołania klauzurowej karmelitanki. Prelegent zaznaczył że tego rodzaju powołanie budzi u niektórych osób wiele niezrozumienia i kontrowersji, wypływających z niezrozumienia tego rodzaju misji w Kościele oraz zwrócił uwagę na bycie „uwielbieniem Chwały” jako na ideał życia karmelitanki u bł. Elżbiety, a także na aspekt oblubieńczy, ekspiacyjny oraz apostolski powołania karmelitanki bosej. O. dr Piotr Nyk OCD (Monachium) przedstawiając rolę Słowa Bożego w życiu modlitwy bł. Elżbiety, przestawił najważniejsze teksty biblijne, które wywarły największy wpływ na modlitwę i duchowość naszej Błogosławionej, dokonując ich analizy egzegetycznej i przedstawiając wpływ, jaki teksty te wywarły na życie karmelitanki z Dijon. W ostatnim referacie ks. dr Jan Miczyński (KUL) omówił „Modlitwę do Trójcy Przenajświętszej”, która licząc od dnia sympozjum była przez Elżbietę napisana dokładnie przed 102 laty (21.11. 1904 r.). Prelegent omówił najpierw okoliczności powstania tej modlitwy, a następnie przedstawił programowy dla życia bł. Elżbiety charakter tej modlitwy oraz różne aspekty jej duchowości, które jak w soczewce skupiają się w modlitwie do Trójcy. Po zaprezentowaniu referatów o. prof. Jerzy Gogola przywołał istotne wątki poruszane w referatach, wskazując na ciągłą aktualność duchowego przesłania tej pięknej postaci Karmelu.
 
Na zakończenie sympozjum został wyświetlony film dokumentalny o bł. Elżbiecie, zrealizowany przez panie: Bogusławę Stanowską-Cichoń oraz Katarzynę Kotula. Film, który został bardzo życzliwie przyjęty, powstał przy współudziale TVP Kraków. Liczne sceny do niego kręcone były w klasztorze karmelitanek bosych w Dijon, w dzień liturgicznego wspomnienia bł. Elżbiety w stulecie jej śmierci. Po zakończeniu sympozjum jego uczestnicy wzięli udział wieczorem w koncercie fortepianowym, który odbył się w wykonaniu światowej sławy pianistki, pani prof. Ewy Bukojemskiej w sali koncertowej Państwowej Szkoły Muzycznej w Krakowie. Przywołany został w ten sposób fakt, że Elżbieta Catez również była wrażliwą na piękno muzyki pianistką, zdobywającą nagrody w konkursach fortepianowych. Wśród ulubionych kompozytorów, których muzykę grała bł. Elżbieta był Fryderyk Chopin, stąd też jego utwory były wykonane z wielkim powodzeniem przez panią prof. Bukojemską.