Podczas Mszy św. jubileuszowej za 55 lat kapłaństwa dziękowali na Jasnej Górze ojcowie paulini: o. Stanisław Turek, o. Janusz Zbudniewek o. Władysław Przekop i o. Włodzimierz Kuliberda. Swój jubileusz, w uroczystość świętych Apostołów i Męczenników: Piotra i Pawła, 29 czerwca, świętują także o. Jan Golonka oraz o. Rafał Glinkowski. 

 

Eucharystii w Kaplicy Matki Bożej o godz. 11.00 przewodniczył o. Janusz Zbudniewek. Mszę św. koncelebrowali Dostojni Jubilaci. 

 

Rozpoczynając modlitwę o. Janusz Zbudniewek przypomniał, że 29 czerwca 1962 roku z rąk biskupa Stefana Bareły wyświęconych zostało 12-stu kapłanów: „Zostało nas 6-ciu żywych. Tutaj jesteśmy we czwórkę, jeden ciężko chory, drugi w dalekiej Ameryce nie mógł dzisiaj wziąć udziału – wylicza o. Zbudniewek - Jest z nami o. Jan i o. Rafał duchem, i mamy nadzieję, że nas wspierają w modlitwie. Wspierajcie nas także w modlitwie, abyśmy to zadanie, które nam polecił Kościół Boży, nadal wypełniali. Chcemy, aby ta modlitwa, aby to dziękczynienie było naszym wyrazem hołdu za to wszystko, co nam Bóg dał, kiedy nas namaścił, abyśmy byli głosicielami dobrej nowiny w Kościele Bożym”. 

 

„Na Jasną Górę przychodzimy przede wszystkim aby podziękować. My kapłani, a zwłaszcza ci, którzy przez 55-ciu laty przyjęliśmy święcenia kapłańskie tu, na Jasnej Górze, jako paulini przychodzimy podziękować – mówił podczas homilii o. Włodzimierz Kuliberda - Dziękujemy za to, że zostaliśmy wybrani przez Boga i zostaliśmy ubogaceni opieką Matki Najświętszej, i ubogaceni tym wszystkim, co niesie Zakon św. Pawła I Pustelnika. I za te wszystkie dary, za ten dar od Boga, za ten dar od Matki Najświętszej, za Jej opiekuńczy płaszcz i za to wszystko, co nam przygotował Zakon nasz, za to jesteśmy wdzięczni Bogu przez pośrednictwo Matki Najświętszej, za to wyrażamy dziękczynienie. Ale pamiętamy, i modlimy się, również o naszych kolegach, którzy tego jubileuszu nie doczekali, bo Bóg ich powołał do siebie, to: o. Maksymilian, o. Julian, o. Honoriusz, o. Stanisław, o. Marian i o. Bolesław. Mamy za co dziękować Panu Bogu”. 

 

„Ale trzeba też przepraszać Boga, bo przecież życie nasze nie składa się z samych zwycięstw, nie same zaszczyty, nie same dostojeństwa, ale jesteśmy słabymi ludźmi, i my kapłani, i wy bracia i siostry, co się zawsze odzwierciedla wtedy, kiedy klękamy przy kratach konfesjonału i mówimy: Panie, miej litość nade mną, bo jestem człowiekiem grzesznym. Przepraszamy Boga za to, że nie zawsze wypełnialiśmy to, czego Bóg od nas oczekuje, a co my powinniśmy wypełnić. I dopiero na trzecim miejscu otwieramy swoje serce i prosimy Boga, prosimy o to, abyśmy na każdy dzień naszego życia byli napełnieni łaską Bożą, żebyśmy na każdy dzień naszego życia starali się żyć pod płaczem i opiekuńczym wstawiennictwem naszej Matki i Królowej”. 

 

o. Stanisław Tomoń