Wtorek, 30 kwietnia 2024 r.
imieniny:
Balladyny, Lilli, Mariana, Piusa, Donata – wyślij kartkę
Balladyny, Lilli, Mariana, Piusa, Donata – wyślij kartkę
Posłuchaj Radyjka
- Aborcja, Eutanazja
- Biblia
- Bóg, wiara, rozum
- Cierpienie, Chorzy
- Cuda
- Czaty
- Dekalog
- Dogmaty
- Duch Święty
- Duchowość
- F.A.Q.
- Filozofia
- Grzech
- Historia Kościoła
- Inne religie
- Jezus Chrystus
- Katechezy
- Kościół
- Maryja
- Misje
- Modlitwa
- Moralność
- Muzyka, kultura, sztuka
- Nawrócenie
- Powołanie
- Prawo kościelne
- Rodzina, Małżeństwo
- Rozważania, opowiadania
- Sakramenty
- Seksualność
- Sekty, okultyzm
- Sens życia
- Spowiedź święta
- Szatan, piekło
- Świadectwa
- Świat wokół nas
- Święci, Świątobliwi
- Tradycje, Liturgia
- Wywiady
- Życie wieczne
A
A
A
Brat Moris,Jakub i Raissa Maritain
Kontemplacja w świecie
Jakub i Raissa poznają się podczas studiów przyrodniczo-filozoficznych na Sorbonie. W 1904 roku zostają małżeństwem. Ciągłe poszukiwanie prawdy prowadzi ich do nawrócenia i przyjęcia chrztu. Odtąd całe swe życie oddają Bogu. Po śmierci żony Jakub zamieszkał wśród małych braci, by pod koniec życia stać się jednym z nich.
| Wydawca: W drodze Rok wydania: 2012 ISBN: 978-83-7033-786-5 Stron: 224 Rodzaj okładki: Miękka |
 |
Przedmowa
"Wielką potrzebą naszego wieku jest życie kontemplacją na drogach". To zdanie Jakuba i Raissy Maritain dobrze streszcza przesłanie, które nam zostawili, a które było celem całego ich życia; miłość Prawdy (naturalnej i nad-przyrodzonej), dążenie do sprawiedliwości, kontemplowanie Boga miłości. Te wartości mogą być przeżywane na drogach codziennego życia również przez człowieka współczesnego, zanurzonego w sprawach tego świata.
Poza wąskimi środowiskami filozoficznymi Jakub i Raissa Maritain są w Polsce mało znani. Ukazując ich życie i duchową drogę, będziemy mogli w większym stopniu zrozumieć głębię i wagę przesłania, które nam zostawili. Jakub i Raissa byli prorokami, tymi, którzy przetarli szlak, przyjaciółmi poprzedzającymi nas i oświetlającymi drogę, którą podążamy, szukając Jezusa i Prawdy. Nie będziemy się tu zajmować samą filozofią Maritaina.
Skupimy się przede wszystkim na tym, co w życiu Jakuba i Raissy było naznaczone i bezpośrednio powiązane z kontemplacją w świecie.
Autorem części pierwszej, zatytułowanej Życie i duchowe orędzie Jakuba i Raissy Maritain jest mały brat Jezusa Moris Maurin, któremu podczas swego pobytu w Tuluzie Maritain stał się bardzo bliski. Poprzez codzienne braterskie relacje i przyjacielskie rozmowy mógł on zobaczyć, jak wielką rolę odegrały w życiu i ewolucji Jakuba żona Raissa i jej siostra Wera. Dzięki osobistej więzi z Maritainem mógł pełniej poznać i zrozumieć najistotniejsze ich przesłanie.
Część ta zawiera wiele cytatów z książek Raissy i Jakuba. Niestety, tylko kilka z nich zostało przetłumaczonych na język polski, stąd wydaje się zbyteczne ciągłe odwoływanie się do bibliografii. Mogłoby to jedynie uczynić trudniejszą i zbyt męczącą lekturę książki, którą adresu-jemy do czytelników wszystkich środowisk. Cytaty zostały więc zaznaczone jedynie cudzysłowem, z wyjątkiem przytoczeń z książki Raissy Maritain Wielkie przyjaźnie (w tłumaczeniu Aleksandry Olędzkiej-Frybesowej i innych, Znak, Kraków 1962), gdzie podano odnośne strony.
Autor korzystał najczęściej z następujących książek: Journal de Raissa, opracowany przez Jakuba po śmierci Raissy (Desclée de Brouwer, Paris 1983), Carnet de Notes Jacques'a Maritain (Descleé de Brouwer, Paris 1965) i wspomniane wyżej Wielkie przyjaźnie.
Część druga – Kontemplacja na drogach świata to wy-bór z książki Jacques'a Maritaina Le paysan de la Garonne.
Un vieux laic s'interroge ? propos du temps présent (Desclée de Brouwer, Paris 1966).
Część trzecia, zatytułowana O powołaniu małych braci Jezusa, jest konferencją wygłoszoną do małych braci przez Jakuba Maritaina w Tuluzie 14 grudnia 1964 roku.
Część czwarta zatytułowana O Kościele niebiańskim to zapis wykładu Jakuba Maritaina wygłoszonego w Tuluzie 28 maja 1963 roku.
"Wielką potrzebą naszego wieku jest życie kontemplacją na drogach". To zdanie Jakuba i Raissy Maritain dobrze streszcza przesłanie, które nam zostawili, a które było celem całego ich życia; miłość Prawdy (naturalnej i nad-przyrodzonej), dążenie do sprawiedliwości, kontemplowanie Boga miłości. Te wartości mogą być przeżywane na drogach codziennego życia również przez człowieka współczesnego, zanurzonego w sprawach tego świata.
Poza wąskimi środowiskami filozoficznymi Jakub i Raissa Maritain są w Polsce mało znani. Ukazując ich życie i duchową drogę, będziemy mogli w większym stopniu zrozumieć głębię i wagę przesłania, które nam zostawili. Jakub i Raissa byli prorokami, tymi, którzy przetarli szlak, przyjaciółmi poprzedzającymi nas i oświetlającymi drogę, którą podążamy, szukając Jezusa i Prawdy. Nie będziemy się tu zajmować samą filozofią Maritaina.
Skupimy się przede wszystkim na tym, co w życiu Jakuba i Raissy było naznaczone i bezpośrednio powiązane z kontemplacją w świecie.
Autorem części pierwszej, zatytułowanej Życie i duchowe orędzie Jakuba i Raissy Maritain jest mały brat Jezusa Moris Maurin, któremu podczas swego pobytu w Tuluzie Maritain stał się bardzo bliski. Poprzez codzienne braterskie relacje i przyjacielskie rozmowy mógł on zobaczyć, jak wielką rolę odegrały w życiu i ewolucji Jakuba żona Raissa i jej siostra Wera. Dzięki osobistej więzi z Maritainem mógł pełniej poznać i zrozumieć najistotniejsze ich przesłanie.
Część ta zawiera wiele cytatów z książek Raissy i Jakuba. Niestety, tylko kilka z nich zostało przetłumaczonych na język polski, stąd wydaje się zbyteczne ciągłe odwoływanie się do bibliografii. Mogłoby to jedynie uczynić trudniejszą i zbyt męczącą lekturę książki, którą adresu-jemy do czytelników wszystkich środowisk. Cytaty zostały więc zaznaczone jedynie cudzysłowem, z wyjątkiem przytoczeń z książki Raissy Maritain Wielkie przyjaźnie (w tłumaczeniu Aleksandry Olędzkiej-Frybesowej i innych, Znak, Kraków 1962), gdzie podano odnośne strony.
Autor korzystał najczęściej z następujących książek: Journal de Raissa, opracowany przez Jakuba po śmierci Raissy (Desclée de Brouwer, Paris 1983), Carnet de Notes Jacques'a Maritain (Descleé de Brouwer, Paris 1965) i wspomniane wyżej Wielkie przyjaźnie.
Część druga – Kontemplacja na drogach świata to wy-bór z książki Jacques'a Maritaina Le paysan de la Garonne.
Un vieux laic s'interroge ? propos du temps présent (Desclée de Brouwer, Paris 1966).
Część trzecia, zatytułowana O powołaniu małych braci Jezusa, jest konferencją wygłoszoną do małych braci przez Jakuba Maritaina w Tuluzie 14 grudnia 1964 roku.
Część czwarta zatytułowana O Kościele niebiańskim to zapis wykładu Jakuba Maritaina wygłoszonego w Tuluzie 28 maja 1963 roku.
Kontemplacja jest czymś uskrzydlonym i nad-przyrodzonym, wolnym wolnością Ducha Bożego, jaśniejszym niż słońce Afryki i świeższym niż woda ze strumienia, lżejszym niż puszek ptaków, niemożliwym do uchwycenia, niedającym się pochwycić żadnej ludzkiej mierze i objąć żadnemu ludzkiemu pojęciu, szczęśliwym z upokorzenia możnych i z wywyższenia pokornych, odpornym na wszelkie podstępy, zuchwalstwa czy zastraszenie. Jest czymś czystym i odważnym, jasnym i mrocznym, słodszym niż miód i trwalszym od skały, krzyżującym i uszczęśliwiającym (przede wszystkim krzyżującym), a czasami tym bardziej szlachetnym, im mniej zauważalnym.
Jakub Maritain
Zobacz także
Krzysztof Koehler
Dla ludzi wierzących Istnienie Najwyższe jest czymś oczywistym. Doświadczają Go bowiem, śladów owego Istnienia doszukać się mogą niejednokrotnie w swoim życiu... Dla ludzi wierzących są więc objawienia potwierdzeniem tego, w co wierzą, ale potwierdzeniem, które niejako wypływa z innych, nie tylko głęboko wewnętrznych, źródeł. Objawienia deklarują bowiem sens myślenia wspólnotowego...
ks. Paweł Bortkiewicz TChr
Kim nie chce być człowiek? – tak postawione pytanie budzi w pewnej chwili uśmiech politowania. Jak to: kim nie chce być? To oczywiste – nie chce być wielkim przegranym w grze tego życia. A więc – nie chce być chorym, biednym, pozbawionym prestiżu, odartym z uznania, nie chce być wykluczonym, nie chce być zmarginalizowanym, nie chce być samotnym…
Tomek
Zawsze lubiłem spędzać czas pod blokiem, nie bardzo chciałem się uczyć. Rodzice nie byli dla mnie autorytetem, często się kłócili. Wybrałem inny styl życia. Zacząłem słuchać ciężkiej muzyki metalowej. Ubierałem się na czarno i utożsamiałem się z symboliką satanistyczną. Tak zaczął się najtrudniejszy okres w moim życiu. Nie uczyłem się, pisałem farbą po murach, byłem agresywny w stosunku do kolegów i nauczycieli, niektórzy z nich bali się mnie...
