Co za radość

Mile zaskoczona tą ogólnie panującą atmosferą miłości, służenia w niesieniu pomocy, wierności staremu nauczycielowi, ważności przebaczania, medytacją o śmierci. Przecież to nic innego jak wartości chrześcijańskie. Z niecierpliwością czekałam, co mi się wydawało oczywiste, na jakieś wyraźniejsze "chrześcijańskie akcenty".

Zastanawiałam się też, jak to możliwe, że w obecnym postawionym na głowie świecie, świecie przemocy, aborcji i eutanazji został dostrzeżony i wyróżniony ten właśnie film. Rozwiązanie przyszło samo i to bardzo szybko.

Wspaniała atmosfera, urok chwili

Profesora odwiedza narzeczona Mitcha, Janine, zaintrygowana przemianą jaka w nim zaszła, w wyniku spotkań z profesorem. Postanawia go odwiedzić. Okazuje się być drogim i oczekiwanym gościem. Mitch prosi profesora, aby przypomniał opowiadanie o oceanie. Musiało go ono czymś zachwycić, skoro pamięta je, przez te wszystkie lata. Być może, było ono przedmiotem wykładu a może tylko przerywnikiem, pomiędzy.

Teraz zaś, chciał nim uczcić spotkanie dwóch osób, które kocha najbardziej: Janine i profesora.

Janine zasłuchana, Mitch z gorliwości przerywa co chwilę.  Miła atmosfera, zrozumienia i szacunku towarzyszy opowiadaniu profesora. Natomiast autorytet jego, nadaje całości rangę nadzwyczajności a przede wszystkim, teraz w obliczu śmierci, autentyczności.

Lekcja życia - lekcja panteizmu...

Profesor opowiada o oceanicznej malej fali, która bawi się doskonale, unosząc się i opadając ciesząc się słońcem i wiatrem. W pewnym momencie dostrzega przed sobą inne fale rozbijające się o brzeg. Zaczyna się bać.
Obserwuje ją duża fala.
"O mój Boże zobacz co się zaraz stanie za mną.
Dlaczego się smucisz? pyta duża fala.
Mała fala dodaje: ponieważ zaraz, wszystkie fale roztrzaskamy się i przestaniemy istnieć.
Nie rozumiesz?
Duża fala odpowiada jej: to ty nie rozumiesz, ty nie jesteś falą, ty jesteś częścią oceanu".
Po chwili, profesor powtarza raz jeszcze: ty jesteś częścią oceanu".

Duża fala pociesza małą falę, nie ona nie jest żadną malutką falą o zwiewnym kształcie, ona jest częścią ogromnego oceanu.

Świadomość małej fali przewartościowuje się. Czyż to nie piękne? Już nie musi się martwić. Jej osobowość, indywidualność też nie jest ważna. Najważniejsze jest zespolenie jej z ogromnym oceanem - stać się jego częścią.

Scenka ocalenia malutkiej fali, doskonale odzwierciedla zespolenie, jedność z całym wszechświatem. - zjednoczenie /rozmycie się/ jednostki z panteistycznym bezosobowym bogiem. Idea panteizmu jest charakterystyczna dla religii Wschodu i mentalności wschodniej, gdzie dominuje aspekt społeczny, jedność kosmiczna a wartość jednostki, jako taka, nie ma takiego znaczenia.

Przesłanie panteizmu

O ile ostanie słowa opowiadania: "ty nie jesteś falą, ty jesteś częścią oceanu" odnoszą się do malutkiej fali, to powtórzone, raz jeszcze po krótkiej chwili, mogą odnosić się do Ciebie.

Mogą oznaczać propozycję, przesłanie… a może, stwierdzenie faktu?
"...ty, jesteś częścią oceanu".

A Ty, co Ty na to? Czujesz się częścią oceanu? Chcesz być częścią wspaniałego ogromnego oceanu?

"Jakie to odkrywcze, nowoczesne"?

A może znane. Może już gdzieś tam słyszałeś o "uzdrawiającej energii" wszechświata, kosmosu, ktoś mówił, że jest, tylko trzeba się na nią się otworzyć, pozwolić jej w siebie wejść. Połączyć swoją energię z energią wszechświata. Mówiono o tym, ale ktoś zapomniał dodać, że energię tą nazywają bogiem.

Zachwycenie, zauroczenie, otwarcie się na coś, może stać się przyzwoleniem. Przyzwoleniem woli. Wolna wola to nasza wolność, jedyna rzecz, która dana nam jest, przez Stwórcę, na własność. Ale, Bóg dał nam jeszcze rozum, abyśmy umieli wybrać Go świadomie w wolności i miłości wdzięczni za dar życia i nie tylko. Pismo Święte natomiast wielokrotnie przestrzega nas, abyśmy nie dali się zwieść obrazowi innego boga.

Na wolną wolę działa się poprzez miłość. Dlatego nowoczesne metody jakiejkolwiek psychomanipulacji, nie stosują już form nacisku, czy przymusu (przynajmniej na początku) a w aurze miłości i wzajemnej przyjaźni, odbywa się granie na uczuciach, bombardowanie miłością i przekaz tego co się chce zaszczepić.

Dlatego też, tak bardzo ważne są nasze fascynacje, marzenia i tęsknoty, bo to od nich zależą nasze wybory.