W Polsce edukacja magiczna ma miejsce podczas kursów w Młodzieżowych Domach Kultury, jest obecna w licznych wydawnictwach dziecięco-młodzieżowych, prasie i wielu portalach internetowych. W tym miejscu warto wspomnieć choćby o Wicca dla dzieci, gdzie lekcje i kursy magii prowadzone są pod osłoną twórczej zabawy, edukacji psychologicznej, czy opowiadań o super-bohaterach, mających uświadomić dziecku niektóre z dostępnych mu umiejętności, zwiększyć jego wyobraźnię, stanowiącą klucz do odkrycia jego talentów[9].

Oto przykład serii pytań, zamieszczonych na jednej z polskich stron internetowych Wicca dla dzieci:
"Czy możesz wyczuć, kiedy ktoś jest niespokojny albo zły? Czy wiesz, co to jest medytacja? Czy masz przyjaciół albo nauczycieli, których inni nie mogą zobaczyć? Jak sądzisz, co oznacza postrzeganie pozazmysłowe? Jak sądzisz, czy byłoby dobrze używać takich zdolności, żeby kogoś skrzywdzić? Dlaczego tak sądzisz? Gdybyś mógł/a mieć dowolną moc, to jaką byś wybrał/a? Czy boisz się takich umiejętności?"[10].

W dalszej części instrukcji czytamy, że projekty są dość łatwe. W każdym z nich chodzi o nauczenie dziecka postrzegania pozazmysłowego. Dalej zaleca się rodzicom, by nauczyli dziecko medytować. Jako pomoc dołączone są instrukcje w rodzaju: "Naucz dziecko tworzyć osłonę. "Osłona" to po prostu jajowaty kształt utworzony z energii pochodzącej z aury, który otacza i ochrania osobę go noszącą przed szkodliwymi energiami i istotami. Porozmawiaj ze swoim Kapłanem i Kapłanką o postrzeganiu pozazmysłowym. Być może będą w stanie polecić ci jakieś źródła na tematy metafizyczne. Wypożycz z biblioteki książki dotyczące manifestacji zjawisk paranormalnych. W niektórych z nich mogą pisać o różnych określeniach, więc zacznij wraz z dzieckiem układać wspólny słowniczek znaczeń takich słów"[11].

Autor instrukcji ostrzega rodziców: "Nie spraw, by dziecko czuło się jak odmieniec czy dziwak. Jeśli twoją reakcją będzie strach lub niechęć, możesz sprawić, że dziecko całkowicie te zdolności zablokuje"[12].

Zakończenie

Znany włoski duchowny, egzorcysta Gabriele Amorth informuje, a przeprowadził on ponad 60 tys. egzorcyzmów, iż około 10-15% opętań demonicznych związanych jest z praktykami magiczno-okultystycznymi. Mówiąc o praktykach okultystycznych ma na myśli m.in. seanse spirytystyczne, uczestniczenie w czarnych mszach czy konsultacje z czarownikami lub wróżbitami[13].

Praktyki magiczne można poznawać i zgłębiać nie tylko na stronach internetowych, ale choćby w gabinetach otwieranych oficjalnie pod szyldami doradztwa życia i rozwoju osobistego. W Polsce można tak czynić oficjalnie od roku 1995 r., gdy weszła w życie ustawa o nowych zawodach, wprowadzająca na rynek pracy (i usług) czynności z obszaru magii, ezoteryki i parapsychologii[14]. 

Nnajcenniejsze wartości

Ekspansja komercyjnej magii, także w Polsce, adresowana do dzieci i młodzieży, przekraczając świat i wyobraźnię coraz liczniejszej grupy młodych, wciąga także dorosłych. Symbolika magiczno-demoniczna wypiera aksjologię świata klasycznych baśni, otwierających przed dzieckiem najcenniejsze wartości: miłość, prawdę, dobro i piękno. Baśnie braci Grimm czy Andersena przepełnione motywami religijnymi, czy motywami biblijnymi znajdują się w całkowitej opozycji do świata demonów i klątw[15].

Otaczająca nas hałaśliwa reklama wokół czarownictwa i okultystycznych technik kryje w sobie często intencję antyklerykalną[16]. Adepci ezoterycznych wtajemniczeń korzystając z wielości technik okultystycznych i psychotechnik (mantrowania, oddychania, sugestiopedii) z czasem odrzucają wszelkie religie. Religia i jej zasady, w tym np. prawda o ludzkim cierpieniu, są wręcz przeszkodą i niepotrzebnym balastem, ponieważ praktyka magiczna ma dostarczać dziecku nadzwyczajnych emocji i sił do manipulowania otoczeniem, podtrzymując świadomość o wyjątkowości ich własnej kondycji. A to już w późniejszym, dorosłym świecie prosta droga do pogardy i pychy wobec całego otoczenia; do zachowań socjopatycznych, aspołecznych, izolacji, dominacji i przemocy, choćby tylko psychicznej, nad wszystkim, co bezbronne i słabe.

Hanna Karp[1]

przypisy:

[1] Doktor teologii, religiolog, dziennikarka, publicystka; autorka m.in.: Quo Vadis Nowa Ero? New Age w Polsce (1999), Cuda na sprzedaż (2008).
[2] Zob. H. Benesch, Atlas psychologii, t. 2, tłum. A. Grzegorczyk, Warszawa 2004, s. 315.
[3] Zob. Ostatni Harry Potter pod prasą [online], B.B. PR dla wydawnictwa Media Rodzina/M.W., dodany 10 I 2008 [dostęp: 12 XI 2009], dostępny w Internecie: http://www.empik.com/empikultura/aktualnosci/ostatni-harry-potter-pod-prasa,55875.
[4] Zob. A. Posacki, Harry Potter i kontrinicjacja, "Nasz Dziennik" 28-29 II 2004, s. 20-21; T. Wagner, Magia architektury - architektura magii. Krajobraz architektoniczny w powieściach J. K. Rowling, w: Świat po Harrym Potterze, red. P. J. Śliwiński, A. Regiewicz, Kraków 2002, s. 32-44.
[5] Zob. Letnia Szkoła Magii – i ty możesz zostać członkiem Wielkiego Kręgu, wiek: 7-13 lat, Mazury – Ryn [online], dodany 23 I 2009 [dostęp: 12 XI 2009], dostępny w Internecie:
http://www.wakacjeipodroze.pl/letnia-szkola-magii-i-ty-mozesz-zostac-czlonkiem-wielkiego-kr-gu-wiek-7-13-lat-mazury-ryn-,szcz,413.htm.
[6] Ogólnopolski Konkurs Magia w Filmie [online], Redakcja Działu Film, dodany 16 VIII 2008 [dostęp: 12 XI 2009], dostępny w Internecie: http://independent.pl/w/23247.
[7] Por. H. Karaś, Idzie nowe?, "Głos" 1997, nr 138, s. 9.
[8] A. Błońska, Magiczne nauczanie [online], dodany 15 IX 2008 [dostęp: 12 XI 2009], dostępny w Internecie: http://kopalniawiedzy.pl/magia-szkola-dzieci-kurs-Wielka-Brytania-Richard-Wiseman-5671.html.
[9] Zob. Daven i Theresa, Wicca dla dzieci. Wstęp do Wicca przeznaczony dla dzieci [online], tłum. K. Olszewska, aktualizacja 01 VII 2008 [dostęp: 12 XI 2009], dostępny w Internecie: http://birch.wicca.pl/spolecznosc/wicca_dla_dzieci/spis_tresci.
[10] Tamże.
[11] Tamże.
[12] Tamże.
[13] Zob. Śledztwo w sprawie szatana, z egzorcystą G. Amorthem rozmawia M. Tosatti, tłum. J. Zarzycka, Kraków 2004, s. 58.
[14] Zob. H. Karp, Cuda na sprzedaż. Oblicza polskiej transformacji, Toruń 2008, s. 40-77.
[15] Zob. B. Bettelheim, Cudowne i pożyteczne. O znaczeniach i wartościach baśni, tłum. D. Danek, t. 1, Warszawa 1985, s. 55 i nn.
[16] Zob. M. Eliade, Okultyzm, czary, mody kulturalne, tłum. I. Kania, Kraków 1992, s. 74 i nn.