Ulubiona przez Francuzów zakonnica (w roku 2002 została odznaczona francuską Legią Honorową), siostra Emanuela ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Syjonu, przeżyła prawie sto lat. Przygotowując się do śmierci, która dla niej była spotkaniem dziecka z umiłowanym Ojcem, zgodziła się udzielić wywiadu, w którym opowiada o swojej wierze, o trudnościach, które napotkała, i nadziei, która ją ożywiała.

W książce z werwą i szczerością - pełna szczęścia kobieta odpowiada na pytania dwójki dziennikarzy o wybór własnej drogi życiowej, pracę w Turcji i Tunisie, życie z ludźmi wydziedziczonymi w Kairze, walkę z nędzą  i o założone przez  siebie stowarzyszenie, które w Afryce i Azji kontynuuje jej działalność.
Wyznania siostry Emanueli są pełne smaku, zadziwiające i wzruszające. Prosty język tego świadectwa sprawia, że dostępna jest ona dla każdego czytelnika
„Ta kobieta wiary wydała wielki prorocki krzyk. A głos proroków zarówno wśród Żydów, narodu wybranego, jak i w Kościele, porusza, budzi, rodzi zakłopotanie”

Kard. Philippe Xavier Barbarin, arcybiskup Lyonu

 

„Do ostatniego tchnienia siostra Emmanuelle dawała wyraz niewyczerpanej, ogromnej energii i niezachwianej wiary”
Kard. André Vingt-Trois, arcybiskup Paryża

 

 

„Umiała apelować do polityków, zwracając się do nich per „ty”. W ten sposób mogła lepiej dotknąć naszych serc, podważyć nasze utrwalone przekonania i nasz komfort”
Nicolas Sarkozy, prezydent Francji

 

 

„Dla rodaków była ikoną solidarności i troski o biednych i imigrantów. Według ostatnich sondaży Francuzi uznali siostrę Emmanuelle za najpopularniejszą i najbardziej kochaną osobistość swoich czasów”
L’Osservatore Romano

 

 

Siostra Emmanuelle (1908–2008) to jedna z najbardziej znanych zakonnic we Francji. Po skończeniu 65 lat, gdy przeszła na emeryturę, postanowiła nieść pomoc i pociechę najbiedniejszym w Kairze, tzw. gałganiarzom, a szczególnie ich dzieciom. Na tej posłudze spędziła dalsze ćwierć wieku! Jej niezłomność, poczucie humoru, ostry język i szczere wypowiedzi, niosącę przenikliwą mądrość i pogodę ducha, zyskały jej we Francji mnóstwo zwolenników. Chcąc nie chcąc, stała się prawdziwą sławą, najbardziej znaną we Francji osobą duchowną – porównywaną do Matki Teresy z Kalkuty