Niedziela, 28 kwietnia 2024 r.
imieniny:
Bogny, Walerii, Witalisa, Piotra, Ludwika – wyślij kartkę
Bogny, Walerii, Witalisa, Piotra, Ludwika – wyślij kartkę
Posłuchaj Radyjka
- Aborcja, Eutanazja
- Biblia
- Bóg, wiara, rozum
- Cierpienie, Chorzy
- Cuda
- Czaty
- Dekalog
- Dogmaty
- Duch Święty
- Duchowość
- F.A.Q.
- Filozofia
- Grzech
- Historia Kościoła
- Inne religie
- Jezus Chrystus
- Katechezy
- Kościół
- Maryja
- Misje
- Modlitwa
- Moralność
- Muzyka, kultura, sztuka
- Nawrócenie
- Powołanie
- Prawo kościelne
- Rodzina, Małżeństwo
- Rozważania, opowiadania
- Sakramenty
- Seksualność
- Sekty, okultyzm
- Sens życia
- Spowiedź święta
- Szatan, piekło
- Świadectwa
- Świat wokół nas
- Święci, Świątobliwi
- Tradycje, Liturgia
- Wywiady
- Życie wieczne
A
A
A
Cezary Sękalski
Między monologiem a dialogiem
W trakcie pobytu w San Giovanni Rotondo, w korytarzu za klauzurą natknąłem się na wiszące na ścianie małe drewniane pudełko z ponumerowanymi krążkami. Korzystali z niego starsi zakonnicy - także Ojciec Pio. Kiedy tamtędy przechodził, wybierał losowo jeden krążek i wrzucał go do niewielkiej urny, a na pobliskiej tablicy odczytywał przyporządkowaną numerowi intencję modlitewną.
Ja też sięgnąłem do pudełka i wylosowałem numer 41. Przypisana mu intencja brzmiała: „Za dusze cierpiące w czyśćcu z powodu braku posłuszeństwa”. W drodze do kaplicy odmówiłem krótką modlitwę w tej intencji. Wcześniej tylko czytałem o tej starej praktyce zakonnej. Teraz, kiedy przyszło mi ją wypełnić, nagle uświadomiłem sobie, że ukryta jest w niej niezwykła mądrość duchowa.
Nie tylko prośba
Modlitwa na ogół kojarzy się nam z prośbą. Prosimy o coś Pana Boga i oczekujemy od Niego jakiejś reakcji. We wspomnianej praktyce prośba również na pierwszy rzut oka wydaje się pierwszoplanowa. W końcu to my wstawiamy się za duszami czyśćcowymi. Jednak losowo wybrana intencja zawiera w sobie ponadto ogromny ładunek formacyjny.
Kiedy podjąłem modlitwę za osoby nieposłuszne, od razu zrodziło się we mnie pytanie: A jak jest z moim posłuszeństwem? Wprawdzie nie składałem zakonnego ślubu posłuszeństwa przełożonym, ale i w życiu osoby świeckiej ta ewangeliczna rada w pewien sposób obowiązuje. Jako osoba ochrzczona powinienem przede wszystkim być posłuszny Bogu, a jako obdarowany sakramentem małżeństwa – również swojej żonie, zgodnie z zaleceniem św. Pawła z Listu do Efezjan: Bądźcie sobie wzajemnie poddani w bojaźni Chrystusowej! (5,21). A zatem coś, co wydawało mi się prostą intencją modlitewną, nagle odsłoniło przede mną swój drugi, nie mniej istotny wymiar.
Coś nieprzewidywalnego
Niebagatelna w tej praktyce modlitewnej jest również rola przypadku. Fakt, że przy wyborze intencji zdajemy się na ślepy traf, nie wynika z lenistwa czy z zaniechania pracy rozumu, ale jest sposobem otwarcia się na coś nieprzewidywalnego.
W Starym Testamencie istniały losy Urim i Tummim, za pomocą których Izraelici próbowali odczytać wolę Bożą (por. Pwt 33, 8). Również w Dziejach Apostolskich wybór Macieja Apostoła dokonał się przez losowanie, a jego skutek jednoznacznie uznano za wolę Bożą. Nie jest to oczywiście zachęta do tego, aby dzisiaj wszystkie nasze ważne wybory życiowe rozstrzygać za pomocą rzutu monetą. Chodzi jedynie o to, aby dostrzec, że modlitewne zdanie się na przypadek może być stwarzaniem w swoim życiu miejsca dla Innego, dla Pana Boga.
Jeśli modlitwa rzeczywiście ma być dialogiem, musi stać się miejscem otwarcia na nieprzewidywalne, trzeba w niej wygospodarować przestrzeń na rzeczywistą wymianę darów. Taka modlitwa nie jest rzeczą łatwą. Nieodłącznie towarzyszy jej pewien niepokój i zmaganie. Jest podobna do modlitwy autostopowicza, który stojąc przy szosie, prosi Boga o „okazję”. Jakże inny ma ona smak, tak różny od tej praktykowanej w zaciszu domowym, kiedy wszystkie potrzeby mamy zaspokojone i nie towarzyszy nam żaden element ryzyka...
Okazuje się, że największym zagrożeniem dla prawdziwej modlitwy jest rutyna i przyzwyczajenie. W sytuacji dostatku i wygody łatwo staje się ona jedynie nudnym monologiem, w trakcie którego na nic się już nie czeka i niczego się nie spodziewa.
Zobacz także
Dariusz Kowalczyk SJ
Jan Paweł II mówił w Rzeszowie w 1991 r. podczas IV pielgrzymki do Polski: "Chrześcijanami nazywamy się my wszyscy, którzy jesteśmy ochrzczeni i wierzymy w Chrystusa Pana. Już w samej tej nazwie jest zawarte wzywanie imienia Pańskiego". Z drugiej jednak strony mamy przykazanie Boże, które ostrzega: "Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno". Można więc wzywać imienia Bożego, w tym imienia "Jezus", w sposób niewłaściwy, a nawet szkodliwy.
Dariusz Kowalczyk SJ
Prosić o miłosierdzie dla grzeszników, a także w różnych innych potrzebach bliźnich było chlebem powszednim Ojca Pio. Lista spraw i osób, które codziennie polecał dobremu Bogu, wydawała się nie mieć końca. Ich życiowe problemy stawały się intencjami jego modlitw, a troska o ich zbawienie jego powołaniem.
Dariusz Kowalczyk SJ
Słowo Boże oddało nam w życiu już niejedną „usługę” i niejednej słusznie się jeszcze spodziewamy. O usłudze Słowa Bożego rzekłem z pewnym wahaniem (stąd ten cudzysłów). Gdy się jednak pomyśli o najpokorniejszych gestach Jezusa, na przykład w Wieczerniku (umycie nóg, danie Siebie na pokarm pod osłoną chleba), to i o Słowie Bożym – najpierw uważnie słuchanym, a następnie branym „na zęby mądrości” – słusznie myślimy, że jest ono gotowe (Bóg przez nie) służyć nam i usługiwać w każdej potrzebie.
