Sesję poprowadzi o. Zygfryd Kot SJ.

 

W całej historii chrześcijaństwa wierzący człowiek zawsze zadawał sobie pytanie, czy przy pomocy systemu symboli i znaków oraz właściwej człowiekowi twórczości artystycznej, wyrażającej się w barwach, liniach, dźwiękach i gestach, jest w stanie odczytywać świadectwo wiary o Bogu i zarazem wejść w przedziwną relację ze swym Stwórcą. Czy to świadectwo może doprowadzić do prawdy, poznania, piękna, którymi jest sam Bóg? Chrześcijańska tradycja Wschodu i Zachodu udzieliła na to pytanie pozytywnej odpowiedzi. Zaskakujący jest fakt, że takowa odpowiedź istniała od początku w praxis chrześcijańskiej wspólnoty, natomiast mniej w formie skodyfikowanej - spisanej. Dzisiaj zadaje sobie to pytanie zarówno historyk sztuki jak i teolog. Odpowiedź istnieje na skrzyżowaniu obu tych dyscyplin. Poprzez ścisłą współpracę obydwu dyscyplin jesteśmy w stanie udzielić zadowalającej odpowiedzi.

 

Ikona, mimo iż przedstawia osoby i ich cielesność, nie jest realistycznym autoportretem. Ciało miało funkcję symbolu duszy przedstawiano je na ikonach w liniach i kolorach jak najbardziej abstrakcyjnych. Sceny narracyjne, historyczne zawierały jedynie istotę rzeczy. Istotę rzeczy upatrywano w ich prawzorze, czyli świecie przemienionym, nawiązując do sytuacji pre-rajskiej. Ikona ma być powrotem do stanu przed upadkiem człowieka. Powrotem do raju i rajskiej homeostazy. Stąd ikona przedstawia nie doczesne postacie, ale ich pierwowzory, aby w ten sposób przenieść odbiorcę do świata przebóstwionego w akcie kontemplacji Boga. Twarz, a w szczególności oczy, są ośrodkiem osią obrazu -kony. Postacie świętych w swych sztywnych i wydłużonych sylwetkach oderwanych od ziemskich trosk i zgiełku dnia codziennego, zanurzone w złocie tła mają ukierunkowywać jeszcze bardziej na niebiańską kontemplację Boga. Tak samo fragmenty przyrody przedstawiane na ikonach są doprowadzone do doskonałych geometrycznych, krystalicznych form. Świat sztuki bizantyjskiej tak był napełniony religijnością, iż Jan Damasceński powie: Jeśli przyjdzie do ciebie poganin mówiąc: pokaż mi twą wiarę - to zaprowadź go do świątyni i postaw przed świętymi ikonami.

 

Ikona jest celem i przedmiotem sesji. Zamiarem sesji jest ukazanie i odczytanie na nowo piękna i znaczenia duchowego ikony w życiu wspólnoty Kościoła, które przetrwały do dziś. Z jednej strony chcemy ukazać piękno, które zachwyca i unosi wierzącego człowieka, a z drugiej strony odkryć duchową głębię, która prowadzi ku zbawieniu. Również poprzez wspólną modlitwę i indywidualną medytację przed świętymi obrazami chcemy dotknąć w sposób indywidualny i wspólnotowy rzeczywistości duchowej bycia z Bogiem tu i teraz. Poprzez modlitwę przed ikoną, konferencje i pokazy multimedialne będziemy się starać zrealizować zamierzone cele.

 

Sesję poprowadzi o. Zygfryd Kot SJ - twórca/malarz współczesnych ikon, prezes Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Twórców Sztuki Sakralnej Ecclesia, założyciel pracowni ikonopisania im. św. Łukasza w Krakowie. Prowadzi stałe warsztaty ikonopisania - malowania ikon, mozaiki oraz pozłotnictwa. Zajmuje się również projektowaniem, aranżacją i uposażeniem obiektów sakralnych. Jego prace i projekty znajdują się w kościołach w Polsce, Rosji, Ukrainie, Rumunii, Włoszech i USA.

 

Zgłoszenia można dokonać najdogodniej z naszej strony internetowej:
http://www.jezuici.pl/centrsi/c_f3.html

 

lub wysyłając list na adres:
Centrum Duchowości - Księża Jezuici
42-226 Częstochowa;
ul. św. Kingi 74/84
e-mail: centrsi@jezuici.pl
tel. 034/3244019, fax. 3605157
http://www.jezuici.pl/centrsi/
Sesja rozpocznie się Mszą św. o godz. 17.00 w piątek, a zakończy się Mszą św. i obiadem o godz. 12.00 w niedzielę.

 

Koszt sesji w zależności od zajmowanego pokoju: 1 osob. - 145 zł, 2 osob. - 135 zł, poddasze - 125.