Niedziela, 28 kwietnia 2024 r.
imieniny:
Bogny, Walerii, Witalisa, Piotra, Ludwika – wyślij kartkę
Bogny, Walerii, Witalisa, Piotra, Ludwika – wyślij kartkę
Posłuchaj Radyjka
- Aborcja, Eutanazja
- Biblia
- Bóg, wiara, rozum
- Cierpienie, Chorzy
- Cuda
- Czaty
- Dekalog
- Dogmaty
- Duch Święty
- Duchowość
- F.A.Q.
- Filozofia
- Grzech
- Historia Kościoła
- Inne religie
- Jezus Chrystus
- Katechezy
- Kościół
- Maryja
- Misje
- Modlitwa
- Moralność
- Muzyka, kultura, sztuka
- Nawrócenie
- Powołanie
- Prawo kościelne
- Rodzina, Małżeństwo
- Rozważania, opowiadania
- Sakramenty
- Seksualność
- Sekty, okultyzm
- Sens życia
- Spowiedź święta
- Szatan, piekło
- Świadectwa
- Świat wokół nas
- Święci, Świątobliwi
- Tradycje, Liturgia
- Wywiady
- Życie wieczne
A
A
A
o. Bogdan Kocańda OFMConv
Modlitwa o uwolnienie od działania złych duchów
Modlitwa w grupie
Modlitwa w zespole nad osobą zniewoloną winna być prowadzona tylko w obecności kapłana Chrystusowego i tylko wówczas, gdy osoby służące tą modlitwą są dojrzałe w wierze, roztropne, nie doszukują się wszędzie diabła, lecz potrafią rozpoznać faktyczny jego wpływ i obecność oraz są aktualnie w stanie łaski uświęcającej. Podstawowymi cnotami u takich wstawienników powinny być pokora i miłość. Pokora, która pozwala wykonywać swą misję w postawie nieużytecznego sługi, oraz miłość, która przynagla do troski o dobro zbawienia braci i sióstr w wierze.
Jak podaje w swej książce o. Jim McManus (Uzdrowienie w Duchu Świętym, Kraków 1997), w tego rodzaju modlitwie o uwolnienie skuteczne może być następujące postępowanie:
1. Modlitwa uwielbienia. Po święcenie czasu na radowanie się wielkim zwycięstwem Chrystusa nad szatanem i ziem.
2. Modlitwa, by Chrystus ochraniał wszystkich, którzy biorą udział w tej posłudze. Chrystus jest obecny, aby nas bronić i wobec tego nie musimy się bać złego ducha.
3. Modlitwa związania. Zanim nakażemy złemu duchowi, by odszedł, najpierw wypowiedzmy formułę związania np.: "Wszelki zły duchu, związuję cię w imię Jezusa Chrystusa". Jeżeli wcześniej rozeznaliśmy, że jest to np. duch lęku, możemy wypowiedzieć nad nim taką formułę: "Związuję cię, duchu lęku, w imię Jezusa Chrystusa". Związanie ma charakter duchowy i powoduje ograniczenie działania złego ducha w danej osobie.
4. Nakazanie złemu duchowi by odszedł. Tę część modlitwy powinien prowadzić kapłan. Może posłużyć się taką formułą: "W imię Jezusa Chrystusa, mocą sakramentu święceń kapłańskich, zły duchu lęku, nakazuję ci: wyjdź z mojej siostry N. (mojego brata N.), udaj się do piekła i nigdy nie wracaj. Amen".
Ważną rzeczą jest, by przy odmawianiu tego nakazu pozostała część zespołu modlącego się uwielbiała Pana Jezusa. Gdy uwolniona osoba przyłącza się do chwalenia Boga, jest to znak, że dzieje się duchowe dobro i że zły duch odszedł. Jeżeli osoba ta nie może jeszcze uwielbiać Boga, to znak, że jest ciągle w jakiś sposób związana. Warto wówczas zapytać tę osobę, co się dzieje w jej wnętrzu, jakie przychodzą jej na myśl prawdy, obrazy, sytuacje, co czuje, z czym się wewnętrznie zmaga, co ją blokuje? Odpowiedzi na powyższe pytania pozwolą ukierunkować modlitwę w taki sposób, aby "dotknąć" nowo poznane aspekty życia osoby zniewolonej lub źródła jej zniewolenia, co zawsze pozytywnie wpływa na proces uwalniania.
5. Ostatnim etapem modlitwy wspólnotowej o uwolnienie winno być wezwanie Ducha Świętego, by przyszedł i na nowo napełnił omadlanego człowieka oraz dziękczynienie Bogu za dar wolności (lub prośba o miłosierdzie i opiekę, jeżeli do uwolnienia jeszcze nie doszło i trzeba sprawować egzorcyzm uroczysty).
Powyższe etapy modlitwy o uwolnienie mocno wpisały się w Polską rzeczywistość szczególnie w grupach Odnowy Charyzmatycznej, ale nic nie stoi na przeszkodzie, by stosowały je grupy Rycerzy św. Michała Archanioła czy grupy modlitewne św. O. Pio, Rycerstwa Niepokalanej albo innych ruchów działających w Kościele katolickim. Tam, gdzie jest wspólnota wierzących, gdzie członkowie żyją sakramentami, współpracują z kapłanem, angażują się duchowo w odnowę Kościoła i świata, posługa uwalniania winna być stopniowo rozwijana.
Małe wspólnoty prowadzące modlitwę o uwolnienie mają szansę pięknie rozwijać się wraz z posługą kapłańską i w zależności od niej, a nie w oddzieleniu, co mogłoby prowadzić do wielu wypaczeń, często nawet nieświadomych, związanych z manipulacją szatana. Z tego powodu najbardziej charakterystyczną cechą grup prowadzących modlitwę o uwolnienie, obok świętości życia - poszczególnych jej członków - winno być posłuszeństwo Kościołowi świętemu, wyrażające się w akceptacji posługi przez proboszcza, a w niektórych przypadkach nawet ordynariusza miejsca. Ta ostatnia akceptacja wydaje się być wymagana w sytuacji prowadzenia modlitwy na szerszą skalę, w ramach diecezji i odkrytego charyzmatu. W ten sposób wierni, zaangażowani w posługę uwalniania, stają się uczestnikami posłannictwa Najwyższego Kapłana i świadkami wiary, ujawniającej się w konkretnym działaniu duszpasterskim w jedności Kościoła, co stanowi dodatkowy atrybut mocy dla takiej posługi.
o. Bogdan Kocańda OFMConv
Zobacz także
Aneta Kania
Pobieżna lektura ojców pustyni może sprawiać wrażenie, że nie mieli oni problemów zbliżonych do tych, które przeżywa na co dzień przeciętny chrześcijanin. Walki, które toczyli, a które opisują, wydają się nie z tego świata. Kiedy jednak wchodzimy głębiej w ich życie, okazuje się, że ich przeżycia są zbliżone do naszych, a demoniczne walki, które toczą z grzechami, opierają się na znanych nam grzechach głównych...
o. Jerzy Zieliński OCD
Twoja sytuacja duchowa, psychiczna i fizyczna wyróżnia cię z całej ludzkiej społeczności. Jest jedynego rodzaju. Podlega także zmianom i nigdy nie jest taka sama przez całe życie. Wpływają na nią czas, miejsce, spotkania z ludźmi i wydarzenia, w jakich uczestniczysz. Fakt ten każe spojrzeć realistycznie na doświadczenie modlitwy. Nie jest ona i nie może być sztuką kopiowania tego, co zaobserwowało się u innych. Częstym błędem powielanym na drogach modlitwy jest próba odtworzenia w sobie sposobu modlenia się kogoś innego.
redakcja czasopisma
Oprócz propozycji stworzenia "szczęścia na ziemi" sekty proponują zaspokojenie wewnętrznych pragnień człowieka, do których należą: tęsknota za "prawdziwą rodziną"; poczucie ważności, akceptacji, zrozumienia, życzliwości; przezwyciężenie trudnych sytuacji życiowych. Do tych czynników należy doliczyć "analfabetyzm religijny", czyli brak znajomości podstaw własnej wiary, fascynację okultyzmem i ezoteryką...
O aktywności sekt, o destrukcyjnym działaniu nowych ruchów religijnych oraz o tym, kto najbardziej jest podatny na ich wpływ, opowiada Paweł Szuppe.
