Niedziela, 28 kwietnia 2024 r.
imieniny:
Bogny, Walerii, Witalisa, Piotra, Ludwika – wyślij kartkę
Bogny, Walerii, Witalisa, Piotra, Ludwika – wyślij kartkę
Posłuchaj Radyjka
- Aborcja, Eutanazja
- Biblia
- Bóg, wiara, rozum
- Cierpienie, Chorzy
- Cuda
- Czaty
- Dekalog
- Dogmaty
- Duch Święty
- Duchowość
- F.A.Q.
- Filozofia
- Grzech
- Historia Kościoła
- Inne religie
- Jezus Chrystus
- Katechezy
- Kościół
- Maryja
- Misje
- Modlitwa
- Moralność
- Muzyka, kultura, sztuka
- Nawrócenie
- Powołanie
- Prawo kościelne
- Rodzina, Małżeństwo
- Rozważania, opowiadania
- Sakramenty
- Seksualność
- Sekty, okultyzm
- Sens życia
- Spowiedź święta
- Szatan, piekło
- Świadectwa
- Świat wokół nas
- Święci, Świątobliwi
- Tradycje, Liturgia
- Wywiady
- Życie wieczne
A
A
A
Tadeusz Basiura
Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród
100 lat temu, w listopadzie 1908 roku w krakowskim czasopiśmie „Przodownicy” został opublikowany wiersz Marii Konopnickiej pt. „Rota”. Ta wielka poetka pozytywizmu napisała ten wiersz dla Wielkopolski, odczuwającej na co dzień skutki pruskiej polityki totalnej germanizacji, mającej swoje podstawy prawne w planie opracowanym przez Bismarcka, znanym jako „Kulturkampf”, który na ziemiach polskich łączył walkę z Kościołem katolickim z Narodem polskim tych ziem, ich kulturą, tradycją i tym wszystkim, co tylko nosiło znamiona polskości. Wyjątkowo antypolskim ramieniem polityki Kulturkampfu była założona w 1894 roku w Poznaniu skrajnie nacjonalistyczna znana jako Hakata. Głównym impulsem do napisania „Roty” była uchwalona w marcu 1908r. przez pruskie władze ustawodawcze ustawa o przymusowym wywłaszczeniu polskich majątków.
To zainteresowanie poetki trudną sytuacją Wielkopolan zrodziło się znacznie wcześniej, – bo już w 1901 r., gdy stanęła, obok m.in. H. Sienkiewicza, w obronie dzieci wrzesińskich, które władze pruskie surowo ukarały za jawny sprzeciw przeciwko polityce germanizacji i odmowę nauczania religii w szkole w języku niemieckim. Wyrazem jej poparcia dla słuszności protestu polskich dzieci z Wrześni był wiersz z 1902r. pt. „O Wrześni”, w którym m.in. pisała: „Za ten pacierz w własnej mowie,/ Co ją zdali nam ojcowie,/ Co go nas uczyły matki,/ -Prusak męczy polskie dziatki.” Kilka lat później dołączyła do protestu wielu wybitnych światowych intelektualistów, takich jak: H. Sienkiewicz, G. Wells, M. Maeterlinck, L. Tołstoj w obronie Michała Drzymały, któremu władze pruskie nie dały zezwolenie na pobudowanie się na własnej ziemi w Podgardowicach k. Rakoniewic.
Doskonała znajomość przez Marię Konopnicką haniebnej polityki zwalczającej jakiekolwiek objawy polskości na tych ziemiach, w obliczu kolejnego zagrożenia, nakazała jej niemal natychmiast zaprotestować. Tym protestem był właśnie wiersz pt. „Rota”. Mimo swojego pierwotnego przesłania, szybko dostrzeżono w nim tragizm wszystkich Polaków, niezależnie od zaborów, w których się znajdowali i naddano mu ogólnopolską wymowę. Już wkrótce po ogłoszeniu w czasopiśmie „Przodownicy”, „Rotę” opublikowano w „Gwiazdce Cieszyńskiej” i w „Gazecie Polskiej” w Chicago. W każdej z nich ukazują się 3 pierwsze zwrotki; czwarta znaleziona została wiele lat później w rękopisach poetki.
W piśmie z dnia 17 lutego 1910r. do redaktora „Gwiazdki Cieszyńskiej” ks. Józefa Londzina, Maria Konopnicka wyjaśniła genezę „Roty”: „Pozwalam sobie na ten Rok Grunwaldzki przesłać wiersz napisany dla Wielkopolski. Wy tam na Śląsku, drodzy Rodacy, tak samo prześladowani jesteście, i myślę, że dobrze jest wzmacniać ducha narodowego w szeregach walczących z germanizacją. Pragnęłabym, aby Ślązacy nie tylko powtarzali w sercu swoim tę Rotę przysięgi na wierność Ojczyźnie, ale żeby to była ich pieśń i wyraz ich duszy.”
W roku 1910, w 500 rocznicę zwycięstwa pod Grunwaldem, Rota zyskuje wielki rozgłos. Już wcześniej krakowska prasa zapowiadała wykonanie „Roty” jako „Hymnu Grunwaldzkiego”. Muzykę, idealnie współbrzmiącą z wymową wiersza, napisał na początku stycznia 1910r., /sygnowany w jego zbiorach jako opus 38 numer 2 pod datą 13 stycznia tegoż roku/, wybitny kompozytor Feliks Nowowiejski. 15 lipca tego roku na uroczystość odsłonięcia Pomnika Grunwaldzkiego przybyło ponad sto tysięcy Polaków ze wszystkich zaborów, którzy po Mszy św. dziękczynnej odprawionej w kościele mariackim, zgromadzili się na Placu Matejki. Przybył również znany w świecie wielki pianista Ignacy Paderewski. Po jego przemówieniu zabrzmiały nagle fanfary a po chwili 600 osobowy chór złożony ze śpiewaków z całej Polski, którym dyrygował sam kompozytor, po raz pierwszy publicznie i niezwykle uroczyście, z towarzyszeniem orkiestry, odśpiewał „Rotę”.
Nowa pieśń bardzo szybko podbiła serca Polaków. Już wtedy, przy Pomniku Grunwaldzkim sto tysięcy Polaków słuchało jej jakby byli w transie, a ból serca wypływał z oczu łzami i toczył się po policzkach. O tego czasu staje się pieśnią narodową, śpiewaną w szczególnie ważnych dla Narodu chwilach. Śpiewali ją idący do boju powstańcy wielkopolscy w 1918 r. i śląscy w latach 1919-1921; śpiewali żołnierze polscy na wszystkich frontach w czasie I i II wojny światowej; śpiewano w czasie pielgrzymek Ojca Świętego do Ojczyzny i podczas Jego spotkań z Polonią na całym świecie i w czasie stanu wojennego w latach 80-tych. W świadomości Polaków „Rota” była i jest jakby drugim hymnem narodowym.
„Rota” stanowi typowy przykład liryki patriotycznej. Jej wymowa jest wieloznaczna. Z jednej strony jest apelem wzywającym do walki o Polskę, jej wolność, niezależność, kulturę, język i tradycję. Z drugiej strony jest przysięgą wierności Ojczyźnie i jej umiłowania składaną w obliczu Boga przez całe pokolenia w trudnych dla niej okresach. „Rota” uczy także dumy z naszej historii. W słowa „Roty” niewidzialnym pismem wpisała poetka słowa: Bóg – Honor - Ojczyzna. Słowa, które określały najważniejsze wartości dla wielu pokoleń. Słowa, za które walczyli i umierali. Słowa, które wstrząsały sercami, budziły wolę walki i pozwalały zawsze trwać w służbie Ojczyzny. Słowa, które dawały nadzieję i przynosiły zwycięstwo.
Zobacz także
Cezary Sękalski
Mimo że wszyscy w modlitwie „Ojcze nasz” wypowiadamy słowa „Bądź wola Twoja”, to jednak wśród ludzi wierzących możemy znaleźć najrozmaitsze interpretacje tej frazy. Wielu uważa, że modlitwa modlitwą, ale człowiek powinien zupełnie samodzielnie, bez oglądania się na Boga, kształtować swoje życie, gdyż po to została mu dana wolność. Na przeciwległym biegunie znajdują się poglądy tych, którzy twierdzą, że nawet najbardziej drobne decyzje wymagają każdorazowego uzgodnienia z wolą Bożą, bo inaczej ryzykujemy realizowanie woli własnej, która z natury jest egocentryczna i zepsuta.
Cezary Sękalski
Seksualność w dużym stopniu kształtuje życiowe losy człowieka. Każdego z nas. Dla jednych jest dobroczyńcą. Łączy z drugą osobą, męża i żonę więzią niezwykle mocną. Przez akt małżeński dwoje ludzi może prawdziwie, autentycznie oddać się sobie, wyrażając w ten sposób największe zaufanie i miłość. Kiedy rzeczywiście to czyni, staje się nie tylko aktem fizycznym, ale głębokim duchowym przeżyciem, z którego płynie radość i szczęście, ponieważ człowiek głęboko w sercu pragnie takiego oddania się drugiej osobie i życia z nią w głębokim związku.
Cezary Sękalski
Wśród pięknych kubańskich krajobrazów ujawnia się obraz ziemi spragnionej Boga i modlitwy. Obecnie w tym ponad 11-milionowym kraju pracuje 500 kapłanów, ogromną pracę duszpasterską wykonują też siostry zakonne i osoby świeckie. La Virgen de la Caridad del Cobre to sanktuarium narodowe Kuby, które każdy pragnie odwiedzić, by prosić Najświętszą Maryję Pannę o błogosławieństwo. Wrażliwość mieszkańców Kuby zadziwia pracujących tam misjonarzy.
