logo
Sobota, 27 kwietnia 2024 r.
imieniny:
Sergiusza, Teofila, Zyty, Felicji – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
Ks. Sebastian Korczak SDS
Nie wszyscy to pojmują...
Apostoł Zbawiciela
 

Było niezwykle cicho w kaplicy seminaryjnej w Bagnie, kiedy ks. Krystian Golisz SDS, podczas rekolekcji, zadał proste i bezpośrednie pytanie: Kto będzie wierniejszy i bardziej oddany od Boga? Nie szukaj innego przedmiotu miłości. Kto może dać ci coś więcej w zamian...? Stworzenie? Chrystus przecież dał ci już wszystko... krew za ciebie przelał. Teraz kolej na ciebie (K. Golisz, Zostałem zdobyty przez Chrystusa. Rekolekcje 93 (czystość) w: Wezwani na żniwo, 2/54, 51).
 
Ślub czystości ma się stać równowagą w świecie, w którym często zapomina się o wartościach duchowych. Widzimy, jak wiele jest nadużyć, jak często promuje się konsumpcjonizm i kult ciała. Człowiek zostaje w ten sposób pozbawiony swojej godności i staje się przedmiotem pożądania, a nie znakiem godności Boskiej. Zwróćmy uwagę na to, jak w naszym otoczeniu mówi się o wartości ciała, dziewictwa, rodziny etc. To zadanie dla nas! Trzeba oczyszczać te miejsca wokół nas, bo czystość to nie tylko sprawa intymności i prywatności każdego, lecz walka o rozwój Królestwa Bożego we mnie i wokół mnie.
 
Z czystością, jakżeby inaczej, wiąże się aspekt ofiary. Ale świadomie najpierw skupiłem się na celu, darze, na pozytywnej stronie celibatu, ponieważ jest on nie tylko smutną rezygnacją, ale raczej zaproszeniem do tego, by zaufać Miłości. O nią to o. Franciszek Jordan prosił:
„Daj mi, Panie, płomienną miłość, która nigdy nie ziębnie ani nie wygasa”. Ofiara, którą składa ślubujący czystość, jest przepiękna i jednocześnie bolesna, ponieważ jest składana z samego siebie. Jest jak świeca, która płonie. Istnieje zwyczaj, zapewne nie tylko salwatoriański, aby składać formułę profesji przy zapalonej świecy. Ona jest symbolem zmartwychwstałego Jezusa i symbolem zwycięstwa. Takiej miłości chce Bóg – spalającej się i całkowitej, choć złożonej w kruchym ludzkim naczyniu.
 
W prawidłowym rozwoju czystości ważne miejsce odgrywa wspólnota zakonna, o czym przypominają salwatorianom reguły zakonne: „Czystość jest możliwa do zachowania tylko w dobrej radosnej wspólnocie zakonnej” (Konstytucje Salwatorianów art. 309). Dlatego mimo bólu i trudu złożenia siebie jako żertwy płonącej, nie zawsze rozumianej, celibatariusz musi być pogodny i z optymizmem patrzeć w przyszłość! Czystość to droga do pełnego zjednoczenia z Bogiem. Ona osłania, strzeże i broni tego zjednoczenia. Jeśli ślubujący nie odda całego serca Temu, któremu się ofiarowuje, będzie szukał w ludzkiej miłości uzupełnienia i braku w miłości do  Boga. Dlatego człowiek potrzebuje pomocy z nieba, by karmić się nią i pozostać wiernym Bogu w swoim ofiarowaniu: „Ofiarować się dzięki łasce Ducha Świętego i całej swojej miłości i gorliwości Jezusowi Chrystusowi i Kościołowi”. (Pastores dabo vobis, 44). Modlitwa i ciągły rozwój z Dawcą Miłości jest warunkiem, by nie stracić z oczu przedmiotu naszej miłości.
 
Celibat nie zatrzymuje rozwoju osoby, nie jest też – jak niektórzy sądzą – zaprzeczeniem ludzkiej natury. Czystość to integracja, jedność skierowana na to, aby posiadać czyste serce. To przecież o to prosił Chrystus w Kazaniu na Górze, mówiąc: błogosławieni ci, którzy są czystego serca! Osoba konsekrowana pragnie uczynić tylko krok dalej wobec wymagań postawionych przez Jezusa. Głosi ona Królestwo, które nadejdzie, a o którym świat czasami zapomina. Dlatego jeśli nie pojmuje, to może i dobrze, bo niepojęte są rzeczy, które Bóg przygotował w Królestwie Niebieskim.
 
ks. Sebastian Korczak SDS
 
poprzednia  1 2 3
« powrót
Zobacz także
Paweł Sawiak SJ
Zachwyceni Bogiem... czyli parę słów o neofitach

Zwykła niedziela w jednej z miejskich parafii. Ludzie w różnym wieku, przekrój religijny mocno zróżnicowany. Największą grupę stanowią ci parafianie, których z różnych powodów tutaj nie ma. Potem mamy „przekonanych”, pochodzących z rozmaitych katolickich wspólnot, oraz tradycyjne rodziny i sporo starszych pań. Tych spotkamy w kościele także w ciągu tygodnia.

 
Paweł Sawiak SJ
O Bracie naszego Boga

W różnych biografiach autorzy twierdzą, że ten obraz skupia w sobie całą wizję Brata Alberta, w której centrum jest znieważone Oblicze Chrystusa w cierniowej koronie. Niektórzy zauważają na szacie białą plamę i przeważnie twierdzą, że ona jest w kształcie serca. Brat Albert miał to namalować celowo, aby dać do zrozumienia widzowi, że miłość Serca Jezusowego była źródłem i pobudką Jego męki dla naszego zbawienia.

 

Z bratem Jerzym Marszałkowiczem, członkiem Zarządu Głównego Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta, rozmawia Ryszard Paluch

 

 
ks. Józef Tarnawski SP
Weselcie się tak, żeby inni z wami się radowali!

Mieszka w Tyńcu i nosi benedyktyński habit. Występuje w licznych programach telewizyjnych. Prowadzi festiwale muzyczne. Głosi rekolekcje. Pisze książki. Ma czas dla każdego. Jednym słowem: ojciec Leon Knabit OSB...


O radości rozmowę prowadzi Józef Tarnawski SP

 

___________________

 reklama
Działanie dobrych i złych duchów
Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS