Trudno być dobrym człowiekiem,
bardzo trudno być dobrym mężem,
najtrudniej być dobrym ojcem.
Norm Wakefield

Rodzice to najbliższe dziecku istoty, którym powierza ono swoją bezbronność, szuka ochrony i miłości. O mamie pisano poematy, wiersze, piosenki, wiele jest o niej książek i artykułów. O tacie – trochę mniej. A jednak rola taty jest nie mniej ważna, bowiem mama, która ma w ojcu oparcie, jest spokojna i pogodna, daje dziecku poczucia bezpieczeństwa. „Mama to nie jest to samo co tato!” – śpiewają dzieci z Arki Noego. Od czego jest więc tato?

Od kochania mamy i dzieci

Podstawowym warunkiem zostania dobrym ojcem jest najpierw bycie dobrym mężem. Trwały związek rodziców jest podstawą poczucia bezpieczeństwa dzieci. Kochający się rodzice zapewniają im prawidłowy rozwój emocjonalny. Kiedy dzieci widzą, że tata przytula mamę, jest dla niej czuły i miły, wiedzą, że są bezpieczne i kochane. Tato okazuje miłość inaczej niż mama. Mama przytula, całuje, mówi „moje skarby”, „kochanie”. Tato poklepie po plecach, zrobi „samolot”, weźmie „na barana”, przybije „piątkę”, a kiedy zepsuje się zabawka, od razu ją naprawia.

Pokazuje synowi jak zrobić karmnik, razem z nim zakłada akwarium. Uczy córkę jazdy na rowerze, a kiedy ta się denerwuje – „głupi rower!”, bez słowa reguluje małe kółka. Cierpliwie słucha opowieści o tym, co zrobiła koleżanka w szkole albo „ratuje” córeczkę przed pająkiem, który znalazł się u niej na biurku. Filmuje występy dzieci w szkole, idzie na wywiadówkę, odbiera maluchy z przedszkola. Sprawiedliwie kupuje zawsze tyle wafelków, ile jest dzieci plus jeden dla mamy. Nie zapomina o urodzinach dzieci (czasem mama musi mu przypomnieć), budząc wszystkich rano śpiewaniem „Sto lat”. Ściga się z dziećmi w parku, gra z nimi w piłkę, uczy pływać. Wszystkie te gesty, czyny i zachowania mówią dzieciom „tato mnie kocha!”.

W tych znakach dzieci widzą miłość taty i wiedzą, że tylko im poświęca swoją uwagę. W ich świecie oznacza to – „jesteśmy dla taty najważniejsi”.

Od dbania o rodzinę i o dom

Odpowiedzialny mężczyzna/mąż/ojciec angażuje się w życie rodziny. Wiele czynności w domu może wykonać tylko on, a mama i dzieci na niego liczą. To on naprawi skrzypiące drzwi, odpadające kółko od kosiarki, wywierci dziurę wiertarką w ścianie, by powiesić w korytarzu wieszak. On pomoże mamie w myciu okien, trzepaniu dywanów, razem z dorastającym synem przemebluje pokój.

Tato zabiera rodzinę do kościoła, podnosi do góry dziecko, by zobaczyło główny ołtarz, daje mu pieniążek „na ofiarę”.

Kontroluje korzystanie z Internetu i komputera, sprawdza zeszyty, interesuje się postępami w szkole. Telefonuje do dorastającego syna, który miał wrócić pół godziny temu, a jeszcze go nie ma. Aktywnie słucha dzieci i stara się pomagać w rozwiązywaniu ich problemów, bo wie, że dziecięce problemy są bardzo ważne.

W wielu rodzinach głównym zadaniem męża i ojca jest przede wszystkim dbałość o byt. Ale nie tylko... Odpowiedzialny tato zdaje sobie sprawę z tego, że po pracy zawodowej czeka go „robota” w domu. Jednak rezultaty takiej pracy dają wymierne efekty. Dzieci wiedzą, że mogą liczyć na ojca, a mama ma w nim oparcie.