Jezus stawia wymagania, ale jednocześnie daje rady, jak im sprostać. Przede wszystkim jednak nie zostawia człowieka samego, On jako najlepszy wychowawca pomaga w realizowaniu Jego postulatów etycznych.

Rady - Jezus często udziela rad wyrażając je krótkimi zdaniami. Każda taka rada wiąże się z przyjęciem konkretnej postawy życiowej. Przykładem może być: Niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa (Mt 6, 3). Jezus poucza tutaj, że dobry czyn powinien łączyć się z dobrą postawą, oraz że w czynieniu dobra odpowiednią postawą jest pokora. Innym przykładem może być zdanie: Gromadźcie sobie skarby w niebie... Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje (Mt 6, 19-21).

Wszystkie te rady można podsumować jedną radą, którą ewangelista Mateusz nazywa "złotą zasadą": "Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili i wy im czyńcie".

Wyznaczanie zadań - można powiedzieć, że właściwie cały Dekalog jest zadaniem, jakie Jezus wyznacza człowiekowi - swojemu wychowankowi. Jednak Jezus chce jakby jeszcze czegoś więcej. Kiedy mówi: Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? (Mt 5, 13), zwraca się w podobnym duchu jak do bogatego młodzieńca. Sól cała przeniknięta jest słonością, nie jest tylko posolona lecz cała jest słona. Postawa człowieka nie tylko ma się przejawiać w czynach lecz czyny te mają wynikać z głębi człowieka, z jego wewnętrznego przekonania. Mają odzwierciedlać wnętrze człowieka i dopiero takie są dobre, dopiero takie czyny mają wartość dla innych: Wy jesteście światłem dla świata. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli dobre wasze uczynki (Mt 5, 14n).

Jezus chce ukształtować człowieka u samych podstaw osobowego bytu. Nawołuje do przemiany - metanoia, co po grecku oznacza gruntowną zmianę myśli, odwrócenie myśli, żal, skruchę. Pedagogika Jezusa niesie ze sobą gruntowne wychowanie, ukształtowanie u samych podstaw. Jezus pomaga zatem człowiekowi "stawać się" i realizować, prowadzi go na szczyty doskonałości. Jest zatem w pełni tego słowa znaczeniu Pedagogiem.

Nawołuje do pójścia za Nim - Jezus jako najlepszy Pedagog nie tylko przemawia przez przypowieści, dobre rady, kazania ale przede wszystkim uwiarygodnia swoje słowo czynem i nawołuje do naśladowania. Radykalizm tego nawoływania wskazuje, że jest ono czymś więcej niż tylko wzywaniem do naśladowania: Jeśli kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech mnie naśladuje (Mt 16, 24). W procesie wychowania chodzi przecież o wzrastanie o rozwój a nie o zapieranie się siebie samego. Ale Jezus wyjaśnia dalej: Bo kto chce zachować swe życie, straci je; a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je (Mt 17, 25). Jezus daje nowe życie, czyni nowego człowieka. On przecież jest Drogą, Prawdą i Życiem (por. Mt 14,5). Pójście za Chrystusem wiąże się ze wspomnianą wyżej metanoją. Na takie nawoływanie może pozwolić sobie tylko niezwykły wychowawca, taki który jest ostatecznym odniesieniem i najwyższą wartością.

Naśladowanie miłości, którą Jezus realizuje, jest dla człowieka największym zadaniem i jednocześnie najlepszym sposobem zrealizowania swojego człowieczeństwa.

Dorota Frączek