Papież samozwańczy?


O ludziach, którzy przypisują sobie prawo do wypowiadania apodyktycznych sądów na temat prawd wiary oraz do objaśniania Pisma Świętego niezgodnie z nauką Kościoła, mówi się czasem, że są to samozwańczy papieże. W ten sposób jakiś dziennikarz katolicki potrafi "udowadniać", że Pismo Święte dopuszcza rozwody, a kto inny podaje "biblijne argumenty" na rzecz reinkarnacji lub kapłaństwa kobiet.

Otóż warto sobie uświadomić kilka niezwykle istotnych różnic między takimi samozwańczymi "papieżami" a papieżem prawdziwym. Papież prawdziwy, podobnie jak wszyscy prawdziwie wierzący w Chrystusa, wie, iż żaden człowiek nie może być właścicielem wiary i że prawdy wiary nie wolno naginać do swoich życzeń.

Ponadto, prawdziwy papież jest pełen religijnego lęku, żeby do skarbca wiary nie wprowadzić jakichś elementów jej obcych, żeby niczego z tego skarbca nie utracić ani nie wypaczyć. Toteż papieże ze szczególną starannością badali, jak Kościół wierzył w poprzednich pokoleniach i jak wierzą współcześni mu bracia w biskupstwie.

Wreszcie, prawdziwy papież woli raczej prześladowania doznać lub za głupca być uznanym, niż stać się przyczyną czyjegoś zamętu w wierze. A przede wszystkim papież jest naprawdę powołany do tego, żeby "utwierdzać braci twoich [w wierze]" (por. Łk 22,32).