logo
Czwartek, 28 marca 2024 r.
imieniny:
Anieli, Kasrota, Soni, Guntrama, Aleksandra, Jana – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
Zbigniew Łuczyński
Po nocy nadchodzi dzień
Życie Duchowe
 


Ale czasem bywa, że to zakłócenie nie od nas zależy, że to coś zewnętrznego wybija nas z tego rytmu. 
 
Józef Augustyn SJ: Wtedy pojawia się problem motywacji: "Dlaczego mam się do tego dostosować?". A człowiek potrafi się dostosować do wielu sytuacji, o czym przekonują na przykład wspomnienia z obozów koncentracyjnych i łagrów. Motywacja jest bardzo istotna, na przykład matka może wstawać wiele razy w nocy do dziecka i nie czuć zmęczenia. Jeżeli jednak człowiek w sposób destrukcyjny zakłóca swój rytm, płaci za to wysoką cenę. I myślę, że depresja to "twardy rachunek" wystawiony wielu ludziom. Oczywiście nie mówimy o tym człowiekowi, który już cierpi, ale warto mieć świadomość, że cierpiącemu można było pomóc na samym początku jego historii. 
 
Czy więc rzeczywiście depresja to swojego rodzaju kara dla człowieka zakłócającego rytm życia? 
 
Ryszard Stach: Tutaj warto sobie odpowiedzieć na pytanie, co nas pcha w kierunku depresji. Jest to mianowicie sposób, w jaki myślimy o sobie, o świecie i o swojej przyszłości. To jest oczywiście jedna z teorii powstawania depresji, z którą nie wszyscy się zgadzają; doktor Potoczek się nie zgadza, redaktor Białek też pewnie nie. Nasze myśli (o czym traktuje książeczka Anselma Grüna OSB) decydują o tym, czy "żyjemy zgodnie z duchem Bożym", czy mu się sprzeciwiamy, a więc czy jesteśmy ludźmi dobrymi, czy złymi, czy potrafimy się zmagać z trudnościami, czy też nie. Bo możemy powiedzieć sobie: "Potrafię to zrobić", "Dam sobie radę", a możemy też powiedzieć: "To przerasta moje możliwości". 
 
Istnieją myśli negatywne, które nas pchają do depresji. Skąd one się biorą? Odpowiedzi udziela psychoterapia poznawcza depresji, która mówi tak: "Jeśli myśl: «Nic nie potrafię zrobić», pojawia się w twojej głowie, spróbuj ją poddać analizie. Czy nie jest to myśl automatyczna, którą ktoś kiedyś ci narzucił?". Bo trzeba wiedzieć, że jeśli chodzi o odpowiedzialność człowieka, to nie jest tak, że sam człowiek jest wyłącznie odpowiedzialny za swoje życie. Część odpowiedzialności spoczywa też na jego rodzicach. 
 
Podam przykład. Mam pacjenta depresyjnego, który jako chłopiec lubił sprzątać. I mając osiem lat, wysprzątał przed świętami wielkanocnymi cały pokój. Gdy skończył, usłyszał w sieni (pochodzi z krośnieńskiej wsi) kroki ojca. Wybiegł do niego mówiąc: "Tato, popatrz jak wysprzątałem". Ojciec wszedł z ponurą miną, popatrzył i mówi: "A tam, pod szafą?". A pod szafą był kurz, bo tam chłopiec już nie dosięgnął... Tak więc całe staranie tego malca, cała jego radość zostały przekreślone przez jedno zdanie ojca. A jeśli takie zdania padają w rodzinach często? Jeżeli ojciec stale mówi w ten sposób, to jak jego syn może dobrze myśleć o sobie? Czy potrafi się przeciwstawić rozmaitym kłopotom, które się pojawiają w jego życiu? 
 
Istnieje metoda potykania się ze złymi myślami, ale nie jest ona prosta i nie można się spodziewać, że ktoś przyjdzie do psychologa i po kilku słowach wyjdzie zdrowy. 
 
Wynika więc z tego, że z depresji można wychodzić w różny sposób.
 
Anna Potoczek: Muszę zabrać głos jako psychiatra. Nie neguję tego, co tu było powiedziane. Oczywiście, to ma wielkie znaczenie, w jakim klimacie ludzie wyrastają, w co wierzą, jak się motywują, jednak depresja ma w medycynie ścisłą definicję i ja jako lekarz uważam, że jeśli ktoś jest chory na depresję, trzeba go leczyć. Żadne metody pozorne wtedy nie pomogą. 
 
Polecam książkę Andrei M. Hesse. Z jej lektury można wysnuć wiele ciekawych wniosków, a pierwszy jest taki, że istnieją dziesiątki metod, które nieprofesjonaliści proponują osobom chorym na depresję. Z historii autorki tej książki ze zdziwieniem dowiedziałam się, że jest to na przykład wyciąganie symbolicznych nitek z ciała, wróżenie z kart, z fusów, wąchanie różnych zapachów. Tymczasem tylko dwie opisane przez nią metody okazały się skuteczne. Pierwszą była farmakoterapia. Autorka pisze bowiem: "Kiedy wzięłam leki, poczułam się lepiej". Drugą jest metoda terapii, bardzo skuteczna w leczeniu zaburzeń depresyjnych, lecz mało popularna w Polsce. Ta książka opisuje wyjątkowo nieprofesjonalne traktowanie pacjenta, odsyłanie go "od Annasza do Kajfasza", trudności z postawieniem diagnozy, która w gruncie rzeczy była zupełnie prosta. Oczywiście, to trwało miesiącami i kosztowało ogromne pieniądze. 
 
Czy więc Pani twierdzi, że gdyby autorka trafiła w pierwszym lub drugim miesiącu swojej choroby na dobrego lekarza, wyszłaby z niej szybko? 
 
Anna Potoczek: Oczywiście, że tak. 
 
Bogdan Białek: To, co powiedziała przed chwilą pani doktor, jest jednak w moim przekonaniu zbyt jednostronne. Nie ma tabletek na szczęście. Istnieje oczywiście pewna forma depresji (depresja endogenna), o której mówi pani doktor, gdzie bez lekarza i leczenia farmakologicznego się nie obejdzie. Istnieje jednak depresja, na którą człowiek zapada z przyczyn psychologicznych. Oczywiście, można wtedy tabletkami, antydepresantami polepszyć mu nastrój na jakiś czas, ale likwiduje się wówczas tylko objawy depresji. Przyczyna pozostała, a przyczyną może być na przykład utrata sensu życia albo bardzo głęboka żałoba i niemożność rozstania się ze zmarłą bliską osobą. 
 
Józef Augustyn SJ: Osobiście bałbym się lekarza, który polemizuje z terapeutami czy z księżmi, tak jak boję się księży, którzy spotykając się z cierpieniem, wykluczają lekarzy i terapeutów. Wszyscy pomagamy człowiekowi. W przypadkach ciężkich, które przedstawiła pani doktor, lekarz jest konieczny, ale między depresją ciężką a stanami, które zmierzają w kierunku depresji, istnieje cała skala zachowań depresyjnych i to trzeba uwzględnić. Trzeba mówić o depresji jako o chorobie, tak jak pani mówiła, ale też trzeba mówić o tych stanach, które dopiero prowadzą w noc depresji. I trzeba pamiętać, że skoro depresja jest nocą, to przecież po nocy rozpoczyna się dzień.
 
Zbigniew Łuczyński  
 
poprzednia  1 2 3
Zobacz także
Mateusz Pindelski SP, Natalia Polak
W zajmowaniu się Biblią można wyróżnić dwa poziomy. Pierwszym jest czytanie, rozumienie i objaśnianie Biblii, która odzwierciedla określone uwarunkowania historyczne, geograficzne, społeczne, obyczajowe i religijne. Drugi polega na odczytaniu jej przez biblistę jako człowieka osadzonego we współczesności i żyjącego wiarą Kościoła. 

Z ks. prof. Waldemarem Chrostowskim, biblistą, Przewodniczącym Stowarzyszenia Biblistów Polskich rozmawiają Mateusz Pindelski SP i Natalia Polak 
 
prof. Regina Pawłowska
Język ludzki czyli nasz język, wyróżniający nas spośród wszystkich stworzeń – język inny niż wszystkie systemy sygnałowe zwierząt, język pojęciowy o piętrowej strukturze znaków i znaczeń (morfem, wyraz, zdanie, tekst), z funkcją odniesień (odwzorowań) do bardzo złożonych układów rzeczywistości pozajęzykowej (uniwersum), odniesień do najrozmaitszych "światów", o których człowiek może pomyśleć – jest nie tylko instrumentem myślenia, poznania, wartościowania, porozumiewania się, wzajemnych relacji.
 
ks. Bogusław Szpakowski SAC
Życie ludzkie naznaczone jest wieloma stratami. Straty przeżywamy doznając uczucia smutku. Często bronimy się przed tym uczuciem. Stosujemy rożne obronne strategie, które pozostawiają nierozwiązany smutek przeradzający się w przygnębienie a nawet w depresję. Przyjęty i przeżyty do końca smutek może poprowadzić nas na głębszy poziom naszego osobowego rozwoju, tak abyśmy mogli odnaleźć samych siebie...
 

___________________

 reklama
Działanie dobrych i złych duchów
Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS