Kim jestem? Po co żyję? Dokąd zmierzam? To tylko kilka z tych pytań, na które każdy człowiek pragnie uzyskać odpowiedź. Cykl "Pytania egzystencjalne" powstał z myślą o osobach wątpiących, poszukujących i wierzących.
Czym jest pycha, a czym jest uzasadniona duma i ile wspólnego mają ze sobą? Jak chrześcijaństwo odnosi się do tych zjawisk? Czy człowiek rzeczywiście może robić wszystko, co chce z wyjątkiem krzywdzenia innych? Co powoduje ten akt niesprawiedliwości?
Pytania te nie są wcale łatwe, gdyż odnoszą się nie tylko do naszej fizyczności, ale i duchowości...
Wszystkie te aspekty rozważa Rafał Masarczyk SDS – wykładowca i historyk filozofii, w kolejnym, trzecim odcinku Pytań Egzystencjalnych pt. "O krzywdzie".
Zapraszamy do oglądania!
Pytania Egzystencjalne
odcinek 1 – "Zabili Sokratesa?" W pierwszym premierowym odcinku "Pytań egzystencjalnych"
ksiądz Rafał Masarczyk, sam będąc wykładcą filozofii,
przybliży nam postać Sokratesa – uznawanego za ojca filozofii.
***
odcinek 2 – "Mądrość chrześcijańska" Kolejny odcinek z cyklu "Pytania egzystencjalne"
tym razem w opraciu o św. Tomasza z Akwinu i Karla Jaspersa,
ks. Rafał Masarczyk SDS wyjaśni czym różnią się od siebie inteligencja, mądrość, roztropność...
Nie ma tu przypadku: postawa sokratejska i chrześcijańska zakłada istnienie wspólnej natury ludzkiej oraz prawdziwego celu życia, którego osiągnięcie pozwala nazwać człowieka szczęśliwym i wolnym. Ten cel to naturalne dążenie człowieka do prawdy, dobra i piękna, które tak zalecał Ateńczykom Sokrates, a dwa i pół tysiąca lat później inny filozof – Jan Paweł II...
Moja praca jako muzyka będzie miała sens tylko wtedy, jeśli piekarz, który znajdzie się na moim koncercie, postanowi lub choćby zamarzy o tym, żeby od jutra w jego piekarni zaczęły powstawać najlepsze bułki na świecie.
O pasji do muzyki, zachwycie nad drugim człowiekiem i zdumieniu Bożym planem mówi Jan Budziaszek, perkusista jazzowy związany z zespołem Skaldowie, pomysłodawca i współorganizator rzeszowskiego koncertu „Jednego Serca, jednego Ducha” oraz autor m.in. „Dzienniczka perkusisty”, w rozmowie z Agatą Szwedą.
Jako jeden z nielicznych księży proboszczów uczę religii w szkole, mimo że mam już 60 lat. Moje odczucia są takie: czuję się w szkole dobrze, a nawet nie wyobrażam sobie, bym mógł nudzić się na plebanii, czy ciągle być w rozjazdach, zamiast katechizować dzieci. W pokoju nauczycielskim, jak dotąd, czuję się świetnie, niemal jak w rodzinie, i to mimo różnic światopoglądowych...