17 lipca 1399 r., zmarła św. Jadwiga, królowa. Choć żyła w XIV wieku, to jednak do dzisiaj stanowi przykład twórczej i niezwykle dynamicznej aktywności świeckich w Kościele. Patronuje środkowo-wschodniej Europie, jest nazywana matką trzech narodów: polskiego, litewskiego i węgierskiego.

Jadwiga urodziła się 18 lutego 1374 r., była córką Ludwika Andegaweńskiego, króla Węgier i Polski, oraz Elżbiety, księżnej bośniackiej. Wychowała się na kilku dworach europejskich, mówiła po węgiersku, polsku, włosku, niemiecku i po łacinie.

Mając 10 lat, odziedziczyła po ojcu tron Polski. Ze względu na sytuację polityczną i przewidywany sojusz polsko-litewski, 18 lutego 1386 roku poślubiła Władysława Jagiełłę. Jadwiga przyczyniła się do przyjęcia chrztu przez Litwę w 1386 r., w misji ewangelizacyjnej w tym kraju brali udział także franciszkanie. W 1397 r. była współzałożycielką Akademii Krakowskiej.

Przez 15 lat panowania święta królowa przyczyniła się do pokojowego zjednoczenia krajów i narodów, zwłaszcza Polski, Litwy i Rusi. Poprzez nowoczesne metody i styl zarządzania, położyła podwaliny pod wielonarodowe państwo Jagiellonów, oparte na tolerancji i pokojowym współistnieniu różnych kultur i religii.

Przy całym zaangażowaniu w życie polityczne, Jadwiga osobiście prowadziła działalność społeczną i charytatywną, zakładała szpitale i przytułki. Z jej fundacji powstawały również klasztory: dominikanów we Lwowie i Sandomierzu, cystersów w Koprzywnicy. Do Krakowa sprowadziła benedyktynów i karmelitów.

Jeśli jeszcze dodamy, że jej życie duchowe było bardzo dojrzałe, a nawet inspirowane kontemplacją, otrzymujemy portret kobiety niezwykłej. Jeden z przekazów podaje, że kiedy modliła się w katedrze na Wawelu, słyszała Chrystusa, mówiącego do niej z krzyża.

Jadwiga używała charakterystycznego znaku, który był swoistym "logo" jej życia: były to dwie gotyckie litery "MM", które symbolicznie wyrażały jej aktywność zewnętrzną i wewnętrzną. Litery te nawiązywały do biblijnych sióstr, Marii i Marty, były syntezą jej życiowej postawy: mistycznej i apostolskiej, kontemplacyjnej i czynnej.

Jadwiga zmarła 17 lipca 1399 r., wkrótce po urodzeniu córki, Elżbiety Bonifacji, miała wtedy zaledwie 25 lat. Przez papieża Jana Pawła II została beatyfikowana w 1979 roku, a w roku 1997 - kanonizowana.

Św. Jadwiga zajmuje wyjątkowe miejsce w naszej tradycji historycznej. Jest jedyną kobietą - królową na tronie polskim, do tego świętą. Także model jej świętości stanowi na owe czasy novum, ponieważ był oparty nie o śmierć męczeńską, ale o zwykłe, codzienne życie wierne Chrystusowi.

Jej relikwie spoczywają w katedrze na Wawelu w Krakowie, a od roku 2002 znajdują się także w kościele franciszkanów w Eger na Węgrzech.

franciszkanie.pl