logo
Niedziela, 28 kwietnia 2024 r.
imieniny:
Bogny, Walerii, Witalisa, Piotra, Ludwika – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
Kamila Rybarczyk
Zakątek dla maluczkich
materiał własny
 


Dom "Anielisko" – pierwsza w województwie łódzkim całodobowa placówka opiekuńczo-wychowawcza typu specjalistyczno-terapeutycznego dla dzieci. To kolejne – oprócz świetlicy "Anielisko" działającej przy kościele oo. jezuitów od przeszło 20 lat – dzieło Stowarzyszenia Ewangelizacyjno-Charytatywnego "Mocni w Duchu". Dom istnieje prawie dwa lata i mieści się przy al. Kościuszki 48 w Łodzi. Przebywa w nim szóstka dzieci w wieku 6-13 lat. Celem placówki jest stworzenie małym mieszkańcom warunków prawdziwie domowych, z zapewnieniem odpowiednich potrzeb edukacyjnych, rozwojowych oraz terapeutycznych. 
 
Zaradzić problemom
 
- Od początku działalności pod opiekę Stowarzyszenia "Mocni w Duchu" trafiały dzieci potrzebujące wsparcia. Stąd narodziła się niemalże od razu świetlica środowiskowa. Cała działalność, która od lat w wielu aspektach się zmienia, pozostaje jednak niezmienna jeśli chodzi o dzieci. Ich problemy zmuszają nas do poszukiwania sposobów, jak zaradzić dziecięcym smutkom – ówi Dorota Puchowicz, prezes Stowarzyszenia.

- Wielokrotnie zdarzało się, że opiekunowie widzieli oczywiste zaniedbania u dzieci, z prawidłowością, że im młodsze dziecko, tym zaniedbania bardziej widoczne i bardziej bolesne: brak odzieży adekwatnej do pory roku, brak podręczników, przyborów szkolnych, nieznajomość prostych potraw, czy ewidentne oznaki głodu. Były sytuacje, gdy dzieci chleb z posiłków upychały w szafkach "na później". Dzięki znacznej poprawie w systemie pomocy społecznej i dożywianiu w szkołach, dziś z problemem głodu już raczej nie mamy do czynienia. Niemniej zaniedbania były różne. Zdarzało się niejednokrotnie, że dziecko sygnalizowało przemoc w domu, alkohol, albo przychodził odebrać je nietrzeźwy rodzic. Tego typu sytuacje z reguły miały ciąg dalszy w postaci interwencji kuratora sądu rodzinnego, a dziecko "lądowało" w pogotowiu opiekuńczym. Każdorazowo był to dla dziecka ogromny wstrząs emocjonalny. Późniejsze towarzyszenie dziecku już tylko doraźnie w kolejnym "placówkowym" etapie życia, rodziło w wolontariuszach Stowarzyszenia pragnienie poszerzenia sposobów pomocy – kontynuuje Puchowicz. – W ten sposób dziewięć lat temu zrodziła się idea otwarcia przy świetlicy hostelu, w którym dziecko miałoby zapewnioną opiekę całodobową i mogłoby w bezpiecznych warunkach przeczekać kryzys domowy.
 
Prawo daje szansę
 
- Rozpoczęły się żmudne poszukiwania odpowiedniego lokalu, które trwały kilka lat. To była prawdziwa szkoła wytrwałości i cierpliwości. W końcu, po wielu staraniach, udało się znaleźć lokal i w grudniu 2010 roku Stowarzyszenie stało się najemcą pomieszczeń przy al. Kościuszki 48 w Łodzi. Wynajęty lokal wymagał gruntownego remontu, adaptacji do celów mieszkalnych i potrzeb dzieci. Rozpoczęła się droga przez formalności, by uzyskać niezbędne pozwolenia do remontu. W międzyczasie weszła nowa ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, która znosiła możliwość otwarcia hostelu przy świetlicy. Z lokalem też były problemy; w zasadzie każda wizyta specjalisty przynosiła nowy problem – a to brak możliwości wybicia pionów kanalizacyjnych i zrobienia łazienek, a to problemy z wentylacją, a to z bezpieczeństwem ppoż., o środkach finansowych na remont już nawet nie wspominając. W zasadzie pozostawało jedno: poddać się – sięga pamięcią p. Dorota. - Uratowała nas wspólna modlitwa – dodaje. - Zaczęły napływać pierwsze środki finansowe na remont, nowi ludzie, nowe pomysły, rozpoznanie możliwości w mieście i nagle… jest! Ustawa znosi hostele i wprowadza nowe rodzaje placówek: "typu specjalistyczno-terapeutycznego". To okazuje się lepszym rozwiązaniem dziecięcych problemów – pojawia się możliwość udzielenia schronienia dziecku nie tylko na jakiś czas, jak w hostelu, ale znacznie dłużej. To było wyzwanie –podsumowuje prezes Stowarzyszenia.
 
Strzał w dziesiątkę
 
Dzieci będą mogły przebywać w Domu "Anielisko" do czasu wyjaśnienia ich sytuacji prawnej lub do uzyskania pełnoletniości. W każdym przypadku podstawą skierowania dziecka do placówki opiekuńczo-wychowawczej jest wyrok sądu. Ze względu na charakter powstałej placówki, skierowano do niej dzieci wymagające specjalnego traktowania z przyczyn zdrowotnych, w tym troje niepełnosprawnych. Całodobową opiekę nad dziećmi sprawują wychowawcy, terapeuci oraz psycholog. "Anielisko" jest raczej domem niż instytucją. Znaczny wkład w budowanie rodzinnego klimatu Domu mają wolontariusze, którzy ofiarnie oddają dzieciom swój wolny czas. Służą oni swoimi talentami i zdolnościami, rozwijając obszar indywidualnych zainteresowań oraz pasji dzieci. - Dom ten jest strzałem w dziesiątkę – przede wszystkim dla potrzebujących tego podopiecznych, ale i w odpowiedzi na potrzeby całego regionu. Choć jest on kroplą w oceanie potrzeb samego miasta, to jednak stanowi konkretną, całodobową pomoc dla dzieci o indywidualnych potrzebach, które znalazły się w wyjątkowo trudnej sytuacji rodzinnej – wyjaśnia jeden z członków Stowarzyszenia. - Patrząc na obecnych domowników, ich rozwój, radość i poczucie "bycia u siebie", nie potrzeba więcej słów.
 
Nagrodą – uśmiech
 
Dom "Anielisko" współpracuje ze świetlicą o tej samej nazwie, znajdującą się przy ul. Sienkiewicza 60 w Łodzi, gdyż oba dzieła są prowadzone  przez Stowarzyszenie "Mocni w Duchu". Dzięki wspólnym zajęciom, wyjazdom (np. wakacyjnym czy zimowym) oraz podejmowanym inicjatywom, dzieci z dysfunkcjami w rozwoju osobowościowym czują się przyjęte i akceptowane przez rówieśników – uczą się współpracy, pomocy i właściwej tolerancji. W Domu budowana jest atmosfera poszanowania drugiego człowieka, mali domownicy wychowywani są w duchu wiary, nadziei i miłości. Założyciele starają się ze wszystkich sił i z całego serca, aby było to miejsce, gdzie każdy z maluczkich będzie otoczony ciepłem, miłością oraz potrzebną do rozwoju troską. Opiekę duszpasterską nad Domem sprawują jezuici. Najczęstszym podziękowaniem za pracę i wkładany w wychowanie trud, jest pojawiający się na twarzy podopiecznych wdzięczny uśmiech. "Anielisko" to po prostu Dom dla tych, którzy tego potrzebują. - W tym miejscu doświadczam cudu przemiany swojego myślenia. Dzieci mają znaczny wkład w moje nieustanne nawracanie się. Zaczęłam od wolontariatu w świetlicy jeszcze jako studentka, nie przeczuwając nawet, że za kilka lat przyjdzie zmierzyć mi się z wzięciem odpowiedzialności za to dzieło, najpierw jako członek zarządu, a potem jako prezes. W tej posłudze budujące są dla mnie słowa Psalmu 127: "Jeżeli Pan domu nie zbuduje, na próżno trudzą się ci, którzy go wznoszą. Jeżeli Pan miasta nie ustrzeże, strażnik czuwa daremnie". No, a dzieci są tymi, którzy nie pozwalają mi o tym zapomnieć – wyznaje Dorota Puchowicz.
 
Stowarzyszenie Ewangelizacyjno-Charytatywne "Mocni w Duchu" jest organizacją pożytku publicznego (KRS 0000128582). Zostało założone w 1992 roku przez śp. o. Józefa Kozłowskiego SJ i grupę studentów, członków młodej wówczas wspólnoty "Mocni w Duchu". Funkcjonuje w dużej mierze dzięki wsparciu darczyńców. 
 
Więcej informacji na stronie: www.anielisko.pl

Kamila Rybarczyk 
 
Zobacz także
abp Grzegorz Ryś
Dar Ducha Świętego przekłada się potem na konkretne owoce, ale nie redukujmy spotkania z Bogiem tylko do konkretnych żądań: „Daj mi to i to”. Duch Święty jest nam dany przeobficie i On sprawia, że zaczynamy zupełnie inaczej żyć. Mamy doświadczenie Jezusa, Duch Święty sprawia w nas radość i wreszcie żyjemy na całego. A to może być dość długi proces. Na przykład o Mojżeszu wiemy, że żył 120 lat: 40 lat na dworze faraona, potem 40 lat na wygnaniu i w przygotowaniu do misji, a w końcu 40 lat w prowadzeniu Izraela przez pustynię. Można by powiedzieć, że zaczął dość późno, ponieważ miał już wtedy 80 lat. Ale się nadawał! 
 
abp Grzegorz Ryś
Stephen Hawking jest chyba najbardziej rozpoznawalnym naukowcem świata. Ten brytyjski astrofizyk twierdził, że to nie Bóg, lecz prawa fizyki powołały wszechświat do istnienia. Czy miał rację? Odpowiedzi szukam w książce Johna C. Lennoxa Bóg i Stephen Hawking. Czyj to w końcu projekt? Patrząc na to z perspektywy wiary, można powiedzieć, że próba skazania Boga na wygnanie była szaleńczym krokiem. Oczywiście Hawking nie robi tego jako pierwszy, ale przecież dla wielu osób jest w tej kwestii autorytetem.
 
anonim
Od kilku lat pracuję w szpitalu. Kiedy chodzę po długich korytarzach i odwiedzam chorych, spotykam również tych, którzy zbliżają się do kresu swoich dni. Ostatnie dni życia są takimi chwilami, kiedy człowiek ściąga maski, jakie bardziej lub mniej świadomie nosił do tej pory. Wtedy - niezależnie od światopoglądu - zadawane są najbardziej egzystencjalne pytania, dzieje się coś, co można nazwać "wychylaniem się w przyszłość", mimo iż biologiczne życie dobiega końca.
 

___________________

 reklama
Działanie dobrych i złych duchów
Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS