Na ołtarzu, poza kielichem stoi jeszcze mszał, czyli księga, z której kapłan odczytuje słowa wypowiadane podczas Mszy Świętej (nie wolno ich mówić z pamięci, nawet, jeśli kapłan je doskonale zna). Fragmenty Pisma Świętego odczytywane podczas Liturgii Słowa są przygotowane w specjalnym lekcjonarzu, czasem, podczas uroczystych Mszy Świętych fragment Ewangelii jest czytany z ewangeliarza.

Podczas nabożeństw konsekrowaną hostię umieszcza się w monstrancji. Aby to było możliwe, sama hostia jest włożona w niewielki melchizedek (metalowy pozłacany uchwyt w kształcie półksiężyca, służy łatwiejszemu umieszczaniu Hostii w monstrancji). Gdy Hostia nie jest w monstrancji, czyli poza nabożeństwami, melchizedek z Hostią jest umieszczany w niewielkim naczyniu zwanym kustodią. Obok tabernakulum stoi jeszcze małe naczynko, w którym jest woda służąca kapłanowi do oczyszczenia palców po oddzielaniu Komunii Świętej. To naczynko to vasculum.

Podczas Mszy Świętej ministranci używają jeszcze ampułek, w których zanoszą do ołtarza wino i wodę. Lawaterz (od lavabo = obmywam) to dzbanuszek, z którego ministrant polewa wodą palce kapłana, przechyla ten dzbanuszek nad palcami kapłana, a pod spodem trzyma przeznaczoną do tego miseczkę. Ministrant podczas udzielania Komunii Świętej posługuje się też innym rodzajem pateny. Jest to podobny do wymienionego przy kielichu talerzyk z rączką - ministrant podtrzymuje tę patenę pod brodą osoby przyjmującej Komunię Świętą (aby uniemożliwić ewentualny upadek konsekrowanego komunikantu na ziemię).

Podczas nabożeństw ministranci przynoszą do ołtarza kadzielnicę i łódkę, czyli naczynie, w którym przechowywane jest kadzidło (nazwa pochodzi od kształtu tego naczynia). Czasem, aby pokropić wiernych kapłan używa kropielnicy (wówczas oznacza to rodzaj kociołka, metalowego wiaderka przyniesionego przez ministranta; jak widzimy ta nazwa jest poprawniej używana niż w przypadku naczynia zawierającego wodę święconą przy wejściu do kościoła).