Katolik.pl -

Duchowość

sortuj wg. data dodania | autora | tytuł

o. Jakub Waszkowiak OFM

Może pracować na polu, które należy do Pana Boga, albo na polu, które należy do diabła. Na polu Pana Boga ziemia jest niezbyt urodzajna i trzeba się natrudzić żeby coś na niej wyrosło. Trzeba regularnie podlewać to co się zasiało, wyrywać chwasty i cierpliwie czekać, bo wszelkie rośliny, które się sieje na polu pana Boga wzrastają powoli a ich owoce nie pojawiają się od razu. Na polu diabła jest zupełnie inaczej.

Wacław Oszajca SJ

Na chłopski rozum rzecz biorąc

Mówimy: "Raz w miesiącu do spowiedzi i wtedy, jak się nie popełni grzechu śmiertelnego, można codziennie do komunii", "Masz imieniny w poście, jaki problem, proś proboszcza o dyspensę". Kłopot w tym, że takie podejście do relacji człowiek - Kościół - Bóg sprowadza nas na manowce. Bóg staje się wielkim, wszechwidzącym i wszechwiedzącym policjantem, a my, starsi Kościoła, Jego urzędnikami, wykonawcami Jego woli...

Michał Gryczyński

U Niepokalanej w Lourdes

Lourdes to najsłynniejszy, obok Fatimy, ośrodek kultu maryjnego i centrum pielgrzymkowe w Europie. Objawienia upamiętnia położona u stóp Pirenejów neogotycka bazylika Niepokalanego Poczęcia. Położone w południowo-zachodniej Francji, bywa żartobliwie nazywane, drugim po Paryżu, miastem hotelarskim Francji. Oprócz malowniczego rynku i – górującego nad okolicą - warownego zamku z XIV w., ma bowiem...

s. Marie-Laure

Od strachu do odwagi

Zależność strachu i wiary ukazuje zdarzenie nad brzegiem jeziora, którego głównym bohaterem jest Piotr. Kiedy apostołowie w barce są przerażeni i widzą Jezusa idącego ku nim po falach, Piotr, daleki od jakiegokolwiek tchórzostwa, reaguje jakby zuchwale: "Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie!" (Mt 14,28). Opowiadanie Mateusza wyraźnie pokazuje wzajemną zależność wiary, która rzeczywiście pozwala mu iść po wodzie ku Jezusowi, i strachu, który natychmiast sprawia, że zaczyna tonąć.

Ks. Mieczysław Ozorowski

Zniechęcenie duchowe

Jest wiele pokus czyhających na człowieka idącego drogą duchowego wzrostu. Nikt nie jest wolny od upadku. Sam Kościół jest święty, ale składa się także z wielu grzeszników. Jest to prawda, o której czasem zapominamy. Wielu ludzi zostało dotkniętych obecnością Bożą, olśnionych pięknem Bożej świętości.

Ks. Stanisław Haręzga

Dawid i Judasz. Zdrowe i chore poczucie winy

W różny sposób Biblia opowiada prawdę o Bogu, który nigdy nie neguje swej relacji ze stworzeniem, nawet wówczas, gdy człowiek odwraca się od Niego. W takiej sytuacji, tym bardziej lituje się nad nim, szuka go, zaprasza do nawrócenia i pokuty, obiecując przebaczenie winy i możliwość nowego życia. O skorzystaniu z Bożego przebaczenia decyduje jednak ludzkie poczucie winy i żal za grzechy.

Andrzej Krynicki

Zwołanie

Obraz stada owiec nasuwa myśl, że wierzący w Chrystusa to nie samotne jednostki, ale wspólnota słuchających głosu pasterza. Jednak w obrazie Jezusa nie jest to bezimienny tłum, każda z owiec ma swoje imię, które jest znane pasterzowi. Słuchanie Słowa to sprawa wspólnoty, ale wspólnoty ludzi bliskich, którzy znają się nawzajem, którym nieobce są troski innych...

Beata Szymczak-Zienczyk

Sztuka latania

Człowiek ma brać swój krzyż na ramiona, czyli swoje słabości, a nie cudze. Czasem, kiedy rozmawiam z np. pracodawcami, to mówią, że pewne sytuacje im „wiążą ręce”, bo są chrześcijanami i powinni być miłosierni. Trzeba być „ludzkim” pracodawcą, rozumieć, że nie każdy jest doskonały i nie na wszystkim się zna w danym fachu, ale nie oznacza to, by tolerować na przykład lenistwo, czy „robienie łaski”, że się pracuje.

Michał Gryczyński, Piotr Krysa

Czas pojednania

Okazjonalni wyznawcy Popielca przychodzą do wspólnoty wiernych w dniu, w którym czują się połączeni niewidoczną nicią – wszyscy powstaliśmy z prochu i w proch się obrócimy. Gdyby to był jedyny sens Wielkiego Postu, Kościół katolicki zapewne nie obchodziłby Świąt Wielkiej Nocy. Odpowiedzią na marność ziemskiego życia jest największy pokutnik – Jezus Chrystus, który umarł na krzyżu dla zbawienia całej ludzkości.

Krzysztof Wons SDS

Bóg, który żyje w mojej pamięci

Pytanie o obraz Boga w naszej pamięci jest także pytaniem o obraz siebie samego. W pewnym sensie osobisty stosunek do siebie samego jest odbiciem naszego rzeczywistego obrazu Boga, który żyje w naszej pamięci. Im prawdziwszy będzie nasz obraz Boga tym zdrowsza będzie nasza postawa wobec siebie samych. I odwrotnie.

poprzednia

1

...

34

35

36

37

38

39

40

41

42

...

249

następna

Polecamy

Magdalena Trybus

Gdzie jest niebo

Księgi Nowego Testamentu na określenie nieba używają trzykrotnie obrazu domu lub miejsca zamieszkania. Pierwszy raz, gdy Jezus mówi swoim uczniom, że odchodzi do domu Ojca, by tam przygotować nam mieszkanie. Drugi raz czytamy o tym w listach Pawłowych: „Jeśli nawet zniszczeje nasz przybytek doczesnego zamieszkania, będziemy mieli mieszkanie od Boga, dom nie ręką uczyniony, lecz wiecznie trwały w niebie” (2 Kor 5, 1). Po raz trzeci taki obraz nieba znajdziemy w Apokalipsie św. Jana: „Oto przybytek Boga z ludźmi i zamieszka wraz z nimi i będą oni Jego ludem a On będzie BOGIEM Z NIMI” (Ap 21, 3).

Ostatnio dodane

Zobacz także

Ojciec Anselm Grün OSB

Bóg uzdrawia nasze rany

O. Anselm Grün OSB - benedyktyn z Opactwa w Muensterschwarzach w Niemczech. Urodził się w 1945 roku. Jest znanym rekolekcjonistą, kierownikiem duchowym, autorem licznych publikacji z zakresu życia duchowego. W swoich książkach łączy szeroką wiedzę teologiczną, biblistyczną i psychologiczną z wrażliwością na współczesne problemy...

___________________

reklama

Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS