W Izraelu zostałem studentem jesziwy – żydowskiej wyższej szkoły religijnej. Tam poznałem ogromne bogactwo duchowe Izraela: Talmud (księgi Miszny i Gemary), nauki praktycznego judaizmu (halacha) oraz księgę Zohar, zawierającą największe tajemnice duchowości żydowskiej. Halacha stała się podstawą mojego życia i postępowania, odkryłem w niej bogatą symbolikę wierności Bogu w codzienności, służby Bogu w świątyni swego serca. Uczyłem się być wiernym w małym, by móc być wiernym też w wielkich rzeczach. Odkryłem nagle, jak bliskie jest to wszystko duchowości chrześcijańskiej, o której dowiedziałem się w Polsce. Dla przykładu: księga Zohar mówi o drzewie życia (Ec Chaim) – a przecież tym drzewem jest Jezus, wyrastający z korzeni żydowskich i dający owoce życia wszystkim narodom (por. Rz 11, 16-24). Znajdywałem Jeszuę – Jezusa ukrytego w każdym przykazaniu, w każdym obrzędzie i w każdej tajemnicy judaizmu, a przede wszystkim w każdej świętej księdze Biblii hebrajskiej. I tak podczas studiów w żydowskiej wyższej szkole religijnej zasłona powoli spadała mi z oczu.

 

W tym miejscu chciałbym zwrócić się do wszystkich chrześcijan z prośbą, by nie osądzali ortodoksyjnych Żydów za brak wiary. Ich oczy są zasłonięte i oni naprawdę nie widzą tego, że Jeszua haMasziach (Jezus Chrystus) jest obecny w wyznawanym przez nich judaizmie. Oni nawet mają wypisane Jego Imię w swoim własnym modlitewniku i wymawiają je co roku w święta Jom Kippur: „Jeszua Sar haPanim” (Jezus, książę oblicza [Pańskiego] – czyli minister, który reprezentuje Boga Izraela), nazywają Go Wywyższonym, większym nawet od aniołów. Jednak, drodzy Bracia i Siostry, uwierzcie mi, że naprawdę można wymawiać imię Jeszua i nie widzieć Go. Dlatego proszę, byście nie osądzali Żydów, lecz pomogli im zdjąć zasłonę i zobaczyć Tego, kogo oni już dawno znają, ale widzą „jakby w zwierciadle”. Oni naprawdę potrzebują Waszej modlitwy i Waszej pomocy!

 

Oczywiście, to działanie Mesjasza, to Pan Najświętszy, Bóg Izraela, otwiera oczy – zasłona zostaje zerwana – i nagle w pismach hebrajskich, w pismach żydowskich widzi się światło, którego nigdy w życiu nie mogłoby się o własnych siłach zobaczyć. To jest możliwe tylko dzięki światłości, która oświeca każdego z nas. Tą światłością jest Jeszua haMasziach (Jezus Chrystus), który powiedział o sobie: Ja jestem światłem, ja jestem drzewem życia, ja jestem drogą, ja jestem poznaniem, ja jestem tajemnicą Bożą. On jest tym pomostem, który łączy całą ludzkość i jedna świat ze sobą. Pan Wiekuisty otworzył mi oczy na tę sprawę.

 

Ukończyłem jesziwę, otrzymując certyfikat sofer stam – skryby uprawnionego do przepisywania zwojów Tory. Tradycja żydowska wypracowała mnóstwo obwarowań i ograniczeń, które zapewniły przetrwanie świętych tekstów w niezmienionej formie aż do dnia dzisiejszego, dlatego tylko ludzie spełniający wymagania tradycji (Masora) mogą zajmować się przepisywaniem Tory. Oprócz tego zdobyłem uprawnienia inspektora kaszrutu – czyli przepisów żydowskiej czystości rytualnej dotyczącej pokarmów i innych zagadnień codziennego życia. Pracowałem w szpitalu Bnei Brak, prowadzonym przez ortodoksyjnych Żydów, i wtedy poznałem moją przyszłą żonę.

 

Opowieść o jej wierze i cierpieniach jest odrębnym tematem. Zresztą w USA została wydana jej książka His Testimony, dlatego nie będę o tym wiele pisał. Wyjaśnię tylko, że ona pochodzi z rodziny kapłańskiej, czyli z rodu Aarona, a kiedy rozpoznała w Jezusie Mesjasza, cała rodzina się od niej odwróciła. Paradoksalnie jej krewni prawie nie byli religijni, nie praktykowali judaizmu – ale kiedy ona wyznała swoją wiarę w Jeszuę (Jezusa) i zaczęła przestrzegać szabatów oraz innych przepisów żydowskich, wszyscy uznali ją za zdrajczynię żydowskości. Została wyrzucona z domu – bez grosza, bez pracy, bez możliwości powrotu. Wtedy właśnie Bóg sprawił, że się poznaliśmy.

 

 

Byłem uczonym w Piśmie, człowiekiem wykształconym i przestrzegającym tradycji żydowskich. Nagle Bóg poruszył moje serce i dzięki świadectwu mojej żony wszystko ułożyło się w moim umyśle w jedną całość: moje katolickie wychowanie w Polsce, rekolekcje, w których brałem udział, spotkania z Żydami mesjanicznymi w Krakowie, zaufanie Jezusowi jako Panu i Zbawicielowi, żydowskie wykształcenie i religijność. Jeszua haMasziach (Jezus Chrystus), obecny we wszystkich niełatwych epizodach mojego życia, dał mi się poznać jako Ten, o kim zgodnie świadczą Biblia hebrajska, ustna tradycja żydowska, zwyczaje i obrzędy judaizmu, a także dwutysiącletnia tradycja chrześcijaństwa. Zaufałem Mu i poświęciliśmy z moją żoną nasze wspólne życie właśnie Jemu.