Droga z Nazaret do Betlejem jest długa, około 150 km, i na jej przebycie pieszo potrzeba kilku dni. Jak niebezpieczne było podróżowanie po ówczesnych traktach Palestyny obrazuje incydent z przypowieści o miłosiemym Samarytaninie. Dla brzemiennej kobiety, tuż przed rozwiązaniem, ryzyko i trud takiej podróży tym bardziej się potęgowały. I tu dotykamy kolejnego paradoksu - ta, która jest Matką Boga, dostąpiwszy największego wybrania, musi zgodzić się na niebezpieczeństwa i trud stupięćdziesięciokilometrowej wędrówki. Bóg Ojciec jakby zapomniał o opiece nad swoim Synem i Jego Matką. Tu nie ma  żadnych przywilejów, jakiejś szczególnej ochrony. W wymiarach ludzkiej logiki jest tylko bezwzględny cesarski nakaz i dwoje ludzi, którzy decydują się na pełną zagrożeń podróż, ufając, że historia nie wymknęła się z Bożych rąk. Oni nie szukają ludzkich zabezpieczeń, całkowicie powierzają się Bogu, nielogicznie Mu ufając.

 

W swojej modlitwie spróbuj wejść w twoje sytuacje życiowych wyzwań czy kryzysów, momentów bezsilności i zagrożeń. Co wtedy czułeś, jaki obraz Boga ci się przedstawiał - pełnego zatroskania i opieki o ciebie czy też zupełnie nieinteresującego się twoim losem? Zobacz, jak często unikasz sytuacji niepewności i ryzyka, szukając za wszelką cenę ludzkich zabezpieczeń. Im więcej w nas lęku o siebie, tym intensywniej i bardziej niecierpliwie szukamy pewności i zabezpieczania, które niestety nie dają nam stuprocentowych gwarancji. Jedno nieprzewidziane zdarzenie potrafi sprawić bardzo głębokie doświadczenie kruchości życia.

 

Wpatrując się w wędrówkę Maryi i Józefa do Betlejem, pełną niepewności i zagrożeń, ale za to z całym zaufaniem Bogu, proś Maryję, aby nauczyła cię powierzać wszelkie sprawy najpierw Bogu, zwłaszcza wtedy gdy po ludzku nie będziesz umiał odczytać sensu swojego trudu, pracy czy modlitwy.

 

 

Wyjście w niebezpieczną podróż do Betlejem, nie tylko nie zakończyło, ale wręcz przeciwnie rozpoczęło całą dalszą gamę przeciwności i zagrożeń. Maryja z Józefem przychodzą do swego rodowego miasta, do swoich bliskich i krewnych. Niestety miejsca na nocleg znaleźć nie mogą. Czy dlatego, że byli zbyt ubodzy aby zapłacić wygórowane ceny, które okazyjnie podskoczyły? Czy może z powodu tego, iż brzemienna kobieta zawsze może sprawić kłopot...? Spróbuj w swojej modlitwie wejść w tę atmosferę wędrówki Maryi od drzwi do drzwi z prośbą o nocleg; atmosferę narzekań ze strony gospodarzy domów na ciężkie czasy, brak pieniędzy, ciasnotę, niskie zarobki, i żądania wyśrubowanej zapłaty. Nie było d1a nich miejsca w gospodzie... /Łk 2,7/.

 

Jezus rodzi się w skrajnym ubóstwie w pasterskiej grocie, wśród zwierząt. Mówiąc w perspektywie współczesnych realiów - w zwykłej oborze, gdzie za kołyskę ma kamienny bydlęcy żłób. Bóg przychodzi do swoich, a ci przytłoczeni realiami codziennego życia, nie są w stanie Go przyjąć. Wskutek tajemnicy nieprawości zamknęło się ludzkie serce, a Bóg Ojciec bez znieczulenia każe swemu Synowi przejść jego drogę i od momentu Narodzin odczuć cały realizm ludzkiego odrzucenia. Kamienny żłób i drewniany krzyż to dwie klamry spinające ziemskie życie Jezusa. Święty Paweł w Liście do Filipian pisze:
On istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności
aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie,
przyjąwszy postać sługi,
stawszy się podobnym do ludzi. /Flp 2,6-7/

 

Przez prostotę i ubóstwo swoich Narodzin Jezus pragnie ci dzisiaj powiedzieć: "nie zgorsz się Mną, ale proś o pokorę serca, aby Mnie zrozumieć! Stałem się bezbronnym niemowlęciem, abyś przestał się Mnie lękać, słabym - abyś zrozumiał, że moc Boga w ludzkiej słabości się doskonali, ubogim - abym cię ubóstwem swoim ubogacił."

 

Wpatrując się w kwilące w żłobie, bezradne Dziecię - Pana nieba i ziemi, pragnij odkryć znaczenie tego niezwykłego wydarzenia dla ciebie. Wraz Maryją i Józefem oddaj pokłon i hołd Stwórcy świata, który dla ciebie stał się człowiekiem. Podziękuj Mu za to niezwykłe Narodzenie, poprzez które Jezus od pierwszych chwil swojego życia na ziemi, przyjął na siebie całe nasze ubóstwo, nędzę, nieprawość i to wszystko, co nas przygniata i upokarza.

 

Zakończenie medytacji
Kończąc medytację pomódl się słowami Ojcze nasz.

 

Ks. Grzegorz Pomorski SDS