Katolik.pl - Nowa ewangelizacja – wizja dla Kościoła na dziś i na jutro

Podział wg czasopism

A

ks. Marian Królikowski

Nowa ewangelizacja – wizja dla Kościoła na dziś i na jutro

2) Parafia jest zapleczem działalności świeckich w Kościele i świecie. Nie wszystkie ruchy muszą być w parafii, ale istniejące w parafii grupy należy uczynić ośrodkami zarówno modlitwy, formacji, jak też ewangelizacji i zaangażowania w dziedzinę społeczną. Kościół napotyka dzisiaj następujący problem pastoralny: ochrzczony nie koniecznie jest zewangelizowany. W Kościele pierwotnym "chrzczono zewangelizowanych", dzisiaj wezwaniem jest "ewangelizacja ochrzczonych". Temu właśnie służy nowa ewangelizacja! Pragniemy w ten sposób odpowiedzieć na zasadnicze potrzeby Kościoła – potrzebę duszpasterstwa, które prowadzi do nowego, osobistego spotkania z Chrystusem Zmartwychwstałym; potrzebę duszpasterstwa, które angażuje wszystkich członków Kościoła; potrzebę duszpasterstwa, które czyni Kościół wspólnotą permanentnie ewangelizowaną i ewangelizującą.

Spotkanie z Osobą Jezusa Chrystusa rodzi pragnienie dzielenia się tym doświadczeniem z innymi ludźmi, staje się ewangelizacją. Jednak "Chrystus jest Słowem, które wyszło z ciszy" [29]. Przeminą doraźne akcje duszpasterskie związane z Rokiem Wiary, zakończy się ewangelizacyjny zgiełk mediów oraz moda na nową ewangelizację – nastanie cisza. I dopiero wtedy, z tej "ciszy" da się słyszeć Słowo, które poświadczy, czy nowa ewangelizacja jest programem faktycznie realizowanym przez Kościół, czy też nadal pozostaje jedynie "wezwaniem i wyzwaniem" pastoralnym.

Prośmy więc wytrwale Ducha Świętego, aby udzielił nam zapału apostolskiego przepowiadania, jakie wzięło początek z Pięćdziesiątnicy: "Ten zapał z pewnością pobudzi Kościół do nowej aktywności misyjnej, której nie będzie można powierzyć jedynie wąskiej grupie "specjalistów", ale będzie ona wymagać odpowiedzialnego udziału wszystkich członków Ludu Bożego. Kto prawdziwie spotkał Chrystusa, nie może zatrzymywać Go dla siebie, ale winien Go głosić. Potrzeba nowego rozmachu w apostolstwie, które byłoby przeżywane jako codzienne zadanie wspólnot i grup chrześcijańskich" [30].

ks. Marian Królikowski

________________

Przypisy:

[1] Do tytułu: Lineamenta do XIII Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów Nowa ewangelizacja dla przekazu wiary chrześcijańskiej w pkt. 24. stwierdzają: "Nowa ewangelizacja to wizja dla Kościoła na dziś i na jutro […], jasne hasło dla duszpasterstwa dziś i w przyszłości […]".
[2] Tamże.
[3] Benedykt XVI, List apostolski Ubicumque et semper: Kościół ma obowiązek zawsze i wszędzie głosić Ewangelię Jezusa Chrystusa.
[4] Tamże.
[5] Jan Paweł II, Novo Millenio Ineunte, 40.
[6] Por. Jan Paweł II, Encyklika Redemptoris Missio, 33.
[7] Lineamenta XIII Zgromadzenia Zwyczajnego Biskupów, Nowa Ewangelizacja dla przekazu chrześcijańskiej wiary, Wprowadzenie.
[8] Por. Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Christifideles laici, 34. Por. także Ubicumque et semper.
[9] Tamże. Istnieje prosty sposób sprawdzenia żywotności tkanki wiary Kościoła (wspólnoty), jest nim przekaz wiary. Brak gorliwości misyjnej jest brakiem gorliwości w wierze. Na tym tle widoczna też jest współzależność pomiędzy opieką duszpasterską - nową ewangelizacją - misją ad gentes, gdyż wiara umacnia się, gdy jest przekazywana.
[10] Por. Paweł VI, Adhortacja apostolska Evangelii Nuntiandi, 17 oraz Jan Paweł II, wezwanie do nowej ewangelizacji, nowej w swoim zapale, nowej w swych metodach i nowej w środkach wyrazu (Haiti, 9.03.1983 r).
[11] Jan Paweł II, Homilia podczas Mszy św. w Warszawie,1987.
[12] Lineamenta do XIII Zwyczajnego Zgromadzenia Synodu Biskupów, 10.
[13] Benedykt XVI, List apostolski Ubicumque et semper.
[14] Por. Paweł VI, Adhortacja apostolska Evangelii nuntiandi, 22.
[15] Por. Jan Paweł II, List apostolski, Novo millennio ineunte, 29.
[16] Por. Jan Paweł II, Posynodalna adhortacja apostolska Christifideles laici, 34.
[17] Lineamenta do XIII Zwyczajnego Zgromadzenia Synodu Biskupów, 23.
[18] Przemówienie Ojca Świętego Jana Pawła II do Rady Konferencji Episkopatów Ameryki Łacińskiej (CELAM), "L' Osservatore Romano", wyd. polskie, n. 4/1983, s. 29.
[19] Jan Paweł II, Salto / Urugwaj, 9.05.1988.
[20] Tamże.
[21] Por. Jan Paweł II, Encyklika Redemptoris Missio, 44.
[22] Por. Jan Paweł II, Posynodalna adhortacja apostolska Christifideles laici, 2.
[23] Benedykt XVI, List apostolski Ubiqumque et semper.
[24] Lineamenta do XIII Zwyczajnego Zgromadzenia Synodu Biskupów, 19. Dla przykładu: Apostołowie głosili kerygmat (Osobę i wydarzenie Jezusa) z jedną konkluzją teologiczną: "za ciebie, za was - dla ciebie, dla was…".
[25] Tamże, 10.
[26] Tamże, 9.
[27] Jan Paweł II, List apostolski Novo Millenio Ineunte, 29.
[28] Por. Lineamenta do XIII Zwyczajnego Zgromadzenia Synodu Biskupów, 24.
[29] Św. Ignacy Antiocheński, List do Magnezjan 8,2.
[30] Jan Paweł II, Novo Millenio Ineunte, 40.

poprzednia 1 2 3 4 5 6

« powrót

Zobacz także

Dariusz Kowalczyk SJ

Kościół i niesakramentalni

Katolik, który nie może bez uszczerbku dla przykazania miłości uregulować swej sytuacji małżeńskiej, ale pomimo tego ma nadzieję, że na drodze niesakramentalnej, słuchając Słowa i modląc się, ma udział w tajemnicy paschalnej, świadczy paradoksalnie o znaczeniu sakramentów, w tym o nierozerwalnym małżeństwie jako znaku miłości Chrystusa do Kościoła.

ks. Tadeusz Kwitowski

Wiara

Gdy mówimy: „modlitwa”, jak echo powraca: „wiara”. Nie nauczy się modlitwy człowiek niewierzący. Spróbujmy zatem przyjrzeć się tej niezwykłej rzeczywistości. Modlitwa apostołów: „Panie, przymnóż nam wiary” (por. Łk 17,5) stała się wołaniem Kościoła. W opisie łukaszowym (zob. Łk 17,1-10) na pierwszy rzut oka prośba uczniów i odpowiedź Nauczyciela wydaje się być jakimś wtrąconym epizodem, niewiele znaczącym i trudnym do zrozumienia. Jednak przy bardziej wnikliwej lekturze rysuje się pewna całość.

ks. Jacek Poznański SJ

Serce Jezusa i Duch Święty

W niektórych latach uroczystość Zesłania Ducha Świętego obchodzona jest w liturgii Kościoła w czerwcu, miesiącu poświęconym Najświętszemu Sercu Jezusowemu. Zostają z sobą zestawione dwie dosyć odmienne postawy duchowe, inspirowane przez duchowości, przynajmniej na pierwszy rzut oka, znacznie różniące się od siebie.

___________________

reklama

Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS