Poniedziałek, 29 kwietnia 2024 r.
imieniny:
Hugona, Piotra, Roberty, Katarzyny, Bogusława – wyślij kartkę
Hugona, Piotra, Roberty, Katarzyny, Bogusława – wyślij kartkę
Posłuchaj Radyjka
- Aborcja, Eutanazja
- Biblia
- Bóg, wiara, rozum
- Cierpienie, Chorzy
- Cuda
- Czaty
- Dekalog
- Dogmaty
- Duch Święty
- Duchowość
- F.A.Q.
- Filozofia
- Grzech
- Historia Kościoła
- Inne religie
- Jezus Chrystus
- Katechezy
- Kościół
- Maryja
- Misje
- Modlitwa
- Moralność
- Muzyka, kultura, sztuka
- Nawrócenie
- Powołanie
- Prawo kościelne
- Rodzina, Małżeństwo
- Rozważania, opowiadania
- Sakramenty
- Seksualność
- Sekty, okultyzm
- Sens życia
- Spowiedź święta
- Szatan, piekło
- Świadectwa
- Świat wokół nas
- Święci, Świątobliwi
- Tradycje, Liturgia
- Wywiady
- Życie wieczne
A
A
A
Ks. Andrzej Orczykowski SChr
Priorytety apostolskie instytutów życia konsekrowanego w Polsce
Skoro formacja ciągła jest ogólnym procesem odnowy i rozwoju obejmującym całą osobę zakonnika i całość instytutu, to przełożeni są odpowiedzialni za każdego członka swojej wspólnoty oraz za życie wspólnoty jako całości, tak; aby instytuty tworzyły środowisko przyjazne rozwojowi życia duchowego i braterskiej miłości, sprzyjające apostolskiej skuteczności działań każdego członka oraz każdego dzieła apostolskiego; aby troszczyły się o jakość życia zakonnego i ducha współpracy między różnymi formami posługi Kościołowi. Troska o wspólnotę przynosi wymierne skutki apostolskie, niesie dojrzałą odpowiedź na dar powołania oraz posiada walor apostolstwa sprzyjającego budzeniu nowych powołań(35). Bez gruntownej formacji, urobienia zakonników nie ma oddziaływania na otoczenie, a tym samym ich apostolstwo staje się mało skuteczne, bowiem zrozumienie idei apostolstwa i różnych form apostołowania należy do głównych zadań formacji. W ramach formacji powinno się szukać odpowiedniego dostosowania metod i celów pracy apostolskiej do aktualnych potrzeb Kościoła i społeczeństwa przy jednoczesnym dochowaniu wierności charyzmatowi założycieli oraz tradycjom później ukształtowanym, co ma prowadzić do odkrywania znaków czasu i nowych wyzwań(36).
ks. Andrzej Orczykowski SChr
***
Przypisy:
1 W Polsce jest ich ok. 31 tys.: 22,3 tys. zakonnic (w tym 1,4 tys. klauzurowych), 7,5 tys. zakonników (w tym 6,2 tys. księży zakonnych i ok.1,3 tys. braci) oraz ok. 1,1 tys. świeckich konsekrowanych. Ponadto 5,6 tys. polskich zakonników pracuje poza granicami Polski. Na liczbę tę składa się 2,2 tys. polskich sióstr posługujących za granicą: 524 na misjach, 461 w krajach dawnego Związku Radzieckiego, a ok. 1,3 tys. w innych krajach. Za granicą pracuje także 3,4 tys. polskich zakonników, w tym 663 na Wschodzie, w krajach dawnego bloku komunistycznego. W Polsce działa 100 żeńskich zgromadzeń zakonnych (tzw. czynnych, czyli prowadzących różne dzieła apostolskie) oraz 14 zakonów klauzurowych. Natomiast męskich zakonów i zgromadzeń jest 56. Ponadto w Polsce są 33 instytuty świeckie, zarówno powstałe w Polsce, jak też zagraniczne. Wyższe przełożone zgromadzeń żeńskich współpracują w ramach Konferencji Wyższych Przełożonych Zgromadzeń Żeńskich, zaś zgromadzenia męskie w analogicznej – Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich. Przełożone zakonów kontemplacyjnych tworzą Konferencję Wyższych Przełożonych Żeńskich Klasztorów Kontemplacyjnych, natomiast odpowiedzialne generalne instytutów świeckich tworzą Krajową Konferencję Instytutów Świeckich, zob. www.b16.pl/program/541,konsekrowani.html
2 Konferencja Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich, Konferencja Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych, Idziemy naprzód z nadzieją. Życie konsekrowane w Polsce na początku nowego tysiąclecia (odtąd: INZN), Kraków 2003.
3 Por. P. Chmieliński, Idziemy naprzód z nadzieją. Rozmowa z ks. Czesławem Parzyszkiem SAC, Przewodniczącym Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce, „Życie Konsekrowane” (odtąd: ŻK) 4(42)2003, s. 91.
4 Joannes Paulus II, Adhortatio Apostolica Postsynodalis, De vita consacrata eiusque missione in Ecclesia ac mundo „Vita consecrata” (odtąd: VC), „Acta Apostolicae Sedis. Commentarium officiale” (odtąd : AAS) 88 (1996), 377-486, n. 37.
5 INZN, s. 78.
6 Por. VC, 72.
7 Kapłaństwo i życie konsekrowane jako wspólnota życia i posługi z Chrystusem w: II Polski Synod Plenarny (1991-1999), Pallottinum 2001, nr 21.
8 Codex Iuris Canonici auctoritatae Joannis Pauli PP. II promulgatus (odtad: CIC), AAS 75 (1983), pars II, 1-318 can. 675 § 2.
9 Por. VC, 6.
10 S. Urbański, Mistyka życia konsekrowanego w: A. Nowak (red.), „Vita consecrata”. Tekst i komentarze, Lublin 1999, s. 371.
11 Por. VC, 103.
12 INZN, s. 78.
13 Por. J. F. Castano, Il contesto ecclesiale della vita consacrata w: Autori vari, Il nuovo Diritto dei Religiosi, Roma 1984, p. 50.
14 CIC, can. 673.
15 A. Orczykowski, Profesja w: Encyklopedia religii PWN, Warszawa 2003, t. 8, s. 263.
16 CIC, can. 674.
17 CIC, can. 675 § 1.
18 J. Tupikowski, Zarys antropologii konsekracji, ŻK 1(39)2003, s. 98.
19 INZN, s. 79.
20 B. W. Zubert, Sens i zadania wspólnoty zakonnej, ŻK 4-5(3)94, s. 5.
21 CIC, can. 602.
22 V. Dammertz, La nuova figura del superiore w: Autori vari, Il nuovo Diritto dei Religiosi, Roma 1984, p. 148.
23 INZN, ss. 79-80.
24 Por. VC, 87.
25 J. Beyer, Il diritto della vita consacrata, Milano 1989, p. 308.
26 CIC, can. 653.
27 INZN, s. 80.
28 S. M. Pasini, Vita consacrata e consigli evangelici. Il concetto teologico-giuridico di „Vita Consacrata”, „Commentarium pro Religiosis et Missionariis” 77 (1996), pp. 162-163.
29 VC, 48.
30 VC, 109.
31 VC, 65.
32 INZN, s. 80-81.
33 VC, 68.
34 CIC, can. 661.
35 INZN, s. 81.
36 A. Orczykowski, Formacja permanentna w aktualnym prawodawstwie Kościoła łacińskiego, „Głos Towarzystwa Chrystusowego” 2/2005, s. 31.
Zobacz także
Łukasz Strzyż OCD
Zapewne niejednokrotnie zdarzało nam się w głębi serca pytać: Dlaczego w naszym świecie jest tak jak jest? Skąd te wszystkie sprzeczności i napięcia we mnie i wokół mnie? Szczególnie w momentach trudnych i niezrozumiałych chcielibyśmy postawić Panu Bogu pytanie: o co w tym wszystkim tak naprawdę chodzi? On odpowiada nam na to pytanie biblijną opowieścią o stworzeniu świata i o grzechu Adama i Ewy...
Łukasz Strzyż OCD
Najczęściej mamy jakiś wspaniały pomysł – błogosławiony pomysł na swoje, albo na czyjeś życie. Potem zaczynamy go wprowadzać w życie, a gdy napotykamy trudności zaczynamy prosić Boga, żeby pomógł nam realizować naszą własną wolę. Próbujemy Mu wmówić, że przecież to Jego pomysł, albo że tak się złożyło lub buntujemy się, że przecież nie tak się umawialiśmy.
Tomasz Kopczyński SJ
„Wierni oczekują od kapłanów tylko jednego, aby byli specjalistami od spotkania człowieka z Bogiem. Nie wymaga się od księdza, by był ekspertem w sprawach ekonomii, budownictwa czy polityki. Oczekuje się od niego, by był ekspertem w dziedzinie życia duchowego”. Trudno nie zgodzić się ze słowami Benedykta XVI, które wypowiedział w archikatedrze warszawskiej podczas wizyty w Polsce w 2006 roku. Jednak sposób ich realizacji zależy od właściwej interpretacji i dobrego zrozumienia natury sakramentu święceń.
