W chwili, gdy tylko 1 września szkolne korytarze wypełni metaliczny dźwięk dzwonka i gwar „rozregulowanej” wakacyjnymi przeżyciami dzieci i młodzieży, rozlega się jeszcze jeden dźwięk. Zupełnie nie pasuje on do wcześniejszych głosów, gdyż brzmi jakoś tak nieprawdziwie, zgoła wręcz fałszywie. Jest to głos nielicznej, aczkolwiek niezwykle hałaśliwej grupy przeciwników nauki religii w szkołach...

Dzisiaj, gdy mija już pięć lat od chwili, gdy naszego Papieża nie ma już wśród nas, może należałoby dokonać Narodowego Rachunku Sumienia i wskazać na wszystkie nasze zaniechania w stosunku do jego rad-wskazań-próśb. Dzisiaj wiele dróg wybranych z pominięciem jego nauki, prowadzi do nikąd. Widać to na co dzień...

W przebogatym zbiorze pieśni kościelnych, szczególną miejsce zajmują pieśni religijno-patriotyczne, które w dziejach Polski i Narodu zaznaczyły się wyjątkową i ponadczasowa rolą, a których znaczenie nie przeminęło do dzisiejszego dnia. Oprócz treści czysto religijnych zawierają one w sobie także pierwiastki patriotyczne...

Są wszędzie: na wsiach i ich skrajach, w ciszy leśnych duktów, na polach otoczone falującym zbożem, na łąkach zatopione w polnych kwiatach, na skrzyżowaniach dróg i rozdrożach, w przydomowych ogrodach, nad rzeczkami i strumieniami. Jedne skromne, proste, inne rozbudowane, kolorowe. Zdawać się może, że są od zawsze...

Niemal od początku istotnym elementem kultu Matki Boskiej jest porównywanie Jej do najpiękniejszych roślin i kwiatów. Nigdzie nie zachował się opis urody Matki Boskiej, ale w wyobrażeniu wiernych była osobą niezwykle piękną i tylko za pomocą kwiatów można określić Jej urodę, co też Jej czciciele czynili od początku...

W obronie wiary, w obronie krzyża, w obronie prawdy trzeba było złożyć nie raz najwyższą ofiarę – swoje życie. Najgłośniejsza była męczeńska śmierć wyniesionego na ołtarze ks. Jerzego Popiełuszki, który został bestialsko zamordowany w 1984r. Dla Polski i Polaków znak Krzyża zawsze miał i ma szczególne znaczenie...

Ileż to razy od tego czasu z Bogiem w sercu i z krzyżem przed oczyma stawał Naród Polski o bronie swojej wolności, tożsamości, polskości i wiary? Cedynia, Głogów, Psie Pole, Legnica, Płowce, Grunwald, Chocim, Oliwa, powstanie Chmielnickiego i bitwa pod Beresteczkiem, potop szwedzki i Jasna Góra, Wiedeń...

Stojąc nad grobami tych, co odeszli, człowiek w pewnym sensie dotyka śmierci, doświadcza jej nieuchronności, dostrzega jej majestat. Czasami nawet ją zrozumie. Stojąc nad kamienną płytą grobu człowiek widzi inny świat - świat umarłych, chociaż świat żywych przepływa obok bezwiednie...

Prośby do Jana Pawła II płyną z całego świata – podczas codziennej modlitwy, w czasie nabożeństw kościelnych, w czasie wspomnień rocznic i wydarzeń związanych z Jego życiem. Bardzo wielu, tak jak kiedyś, teraz udaje się na spotkanie z Nim do Rzymu, do Watykanu. Lecz tym razem nie wypatrują Go w papieskim oknie...

Nie ma człowieka, który nie dźwigałby swojego życiowego krzyża. Życie obarcza go różnorakimi ciężarami – bardzo wielkimi: śmierć w rodzinie, choroba, kalectwo, nieco mniejszymi: brak pracy, brak pieniędzy, samotność, jak i tymi całkiem małymi: zawód miłosny, awaria samochodu, nagana od szefa, deszczowy urlop...