Apostołki modlitwy, miłosierdzia i pokuty

Czy każda wdowa może dostąpić konsekracji swego stanu? "Do stanu wdów konsekrowanych - kontynuuje ks. M. Matuszewski - poprzez obrzęd specjalnego błogosławieństwa może wejść kobieta, która wcześniej żyła w sakramentalnym małżeństwie, a które ustało na skutek śmierci jej męża. Ponadto musi mieć dobrą opinię w swojej parafii, wyróżniać się roztropnością i dobrymi obyczajami, wyrazić ochotę pracy w dziełach charytatywnych parafii i diecezji. Zanim wdowa uzyska aprobatę biskupa i zostanie włączona do stanu wdowieństwa konsekrowanego, musi przejść odpowiednią formację, zdobywając wiedzę o istocie pobłogosławionego wdowieństwa i czekających ją zadaniach. Wdowy konsekrowane nie opuszczają świata, jak czynią to siostry zakonne. Nadal mieszkają u siebie, często kontynuują pracę zawodową lub są emerytkami czy rencistkami. Żyją według harmonogramu zajęć, które same sobie wyznaczają. Gorliwiej angażują się w życie swojej wspólnoty parafialnej, współpracując w tym zakresie ze swoimi duszpasterzami. Są apostołkami modlitwy, miłosierdzia i pokuty. Najważniejsze jest to, że pobłogosławione przez Kościół, stają się wybranymi przez Chrystusa i są bardzo cennym darem dla Kościoła i świata".

Wdowieństwo jako przedłużenie i intensyfikacja

W Polsce mamy prawie dwa miliony wdów. One po śmierci swoich mężów często nie mogą znaleźć swego godnego miejsca w Kościele. Nie inaczej było z pierwszą wdową konsekrowaną, Lidią Cholewą, której mąż, Bernard, kapitan Żeglugi Wielkiej, ponad dwadzieścia lat temu zmarł nagle na zawał serca. W swojej szczecińskiej parafii razem z mężem była zaangażowana w działalność wspólnoty Odnowy w Duchu Świętym. Była przekonana, że skoro Pan Bóg zabrał jej męża, to musiał mieć wobec niej jakieś szczególne plany. Nie myślała o kolejnym małżeństwie, chciała całkowicie poświęcić się Panu Bogu i ludziom, ale nie wiedziała jeszcze, jak to zrobić. Dopiero w roku 1994 papież Jan Paweł II w adhortacji Vita Consecrata zachęcał do wznowienia wczesnochrześcijańskiej praktyki konsekracji wdów. Wtedy Lidia poprosiła o pomoc miejscowego ordynariusza, bpa Błażeja Kruszyłowicza, aby przygotował ją do obrzędu konsekracji wdowiego stanu, zgodnie z papieskimi wytycznymi. Ksiądz Biskup przydzielił jej duchowego przewodnika i po dwuletniej starannej formacji, w grudniu 1996 roku, podczas uroczystej Mszy Świętej na ręce Księdza Biskupa, w obecności syna (także kapitana Żeglugi Wielkiej), synowej i wnuków złożyła ślub dozgonnej czystości. Celebrans zdjął jej ślubną obrączkę, pobłogosławił ją i ponownie nałożył na palec, ale już jako znak przynależności do Boskiego Oblubieńca - Jezusa Chrystusa.