Niedziela, 28 kwietnia 2024 r.
imieniny:
Bogny, Walerii, Witalisa, Piotra, Ludwika – wyślij kartkę
Bogny, Walerii, Witalisa, Piotra, Ludwika – wyślij kartkę
Posłuchaj Radyjka
- Aborcja, Eutanazja
- Biblia
- Bóg, wiara, rozum
- Cierpienie, Chorzy
- Cuda
- Czaty
- Dekalog
- Dogmaty
- Duch Święty
- Duchowość
- F.A.Q.
- Filozofia
- Grzech
- Historia Kościoła
- Inne religie
- Jezus Chrystus
- Katechezy
- Kościół
- Maryja
- Misje
- Modlitwa
- Moralność
- Muzyka, kultura, sztuka
- Nawrócenie
- Powołanie
- Prawo kościelne
- Rodzina, Małżeństwo
- Rozważania, opowiadania
- Sakramenty
- Seksualność
- Sekty, okultyzm
- Sens życia
- Spowiedź święta
- Szatan, piekło
- Świadectwa
- Świat wokół nas
- Święci, Świątobliwi
- Tradycje, Liturgia
- Wywiady
- Życie wieczne
A
A
A
Magdalena Urlich
Wierzysz, że potrafisz?
Wiara we własne siły i możliwości uskrzydla. Daje moc, by próbować nowych rzeczy i sięgać po to, na czym ci zależy.
Co to właściwie jest „wiara w siebie”? To głębokie przekonanie, że jesteś kimś wartościowym i kompetentnym. Że możesz i potrafisz – próbować nowych rzeczy, uczyć się, rozwijać. To poczucie, że jesteś w czymś dobry. Że sobie poradzisz. Jest tu element akceptacji siebie – dostrzegasz swoje słabości, jednocześnie uznajesz się za wartościową osobę. I coś ekstra: siła do podejmowania wyzwań, bo wierzysz, że dasz radę. Masz poczucie wpływu na twoje życie. To ty decydujesz, czy podejmiesz jakieś działanie. Nie wycofujesz się, bo wierzysz, że się uda. Idziesz do przodu.
Dodaj cegłę
Skąd się bierze zaufanie do siebie? Buduje je wiele cegiełek. Fundamenty dali ci rodzice, kiedy od twoich pierwszych chwil kochali cię i akceptowali. Kolejne cegiełki dołożyli, gdy wspierali cię w dążeniu do rozwoju (kiedy uczyłeś się chodzić, mówić itd.). Każda zdobyta umiejętność pokazywała ci, że potrafisz: postawić pierwszy krok, wejść po schodach, biegać, jeździć na rowerze. Zacząłeś samodzielnie dodawać swoje cegiełki. Gdy decydujesz się na naukę czegoś nowego, podejmujesz wyzwanie, wychodzisz ze swojej strefy komfortu, odkrywasz, że dajesz radę. Z czasem buduje to mocną wiarę we własne siły.
A jeśli brakuje ci takich doświadczeń? Podejmij wyzwanie! Myślisz, że nie jesteś w stanie nauczyć się geometrii? Może rzeczywiście nie przychodzi ci to z łatwością, może potrzebujesz zaplanować więcej czasu na naukę albo poprosić kogoś o pomoc. Spróbuj! Włóż w to konkretny wysiłek i przekonaj się, jakie są efekty. Nie chodzi o to, żebyś teraz wkuwał matematykę, do której nie masz talentu, a zaniedbał biologię, która idzie ci świetnie. To tylko propozycja. Znajdź coś, co jest dla ciebie trudne i z czego do tej pory rezygnowałeś, „bo to trudne”. Podejmij wysiłek i zobacz, co się stanie. Może nie w każdej dziedzinie odniesiesz spektakularny sukces. Ale nie o to chodzi. Przekonasz się, że można wyjść poza schemat myślenia o tym, co jesteś w stanie zrobić. Zaczniesz zbierać doświadczenia, budujące twoją wiarę w siebie. Bo skoro zrozumiałeś wreszcie geometrię, to i z innymi trudnymi sprawami sobie poradzisz!
Nie pomyl się
Wiara w siebie wiąże się z poczuciem własnej wartości. Nie z wysokim (czy zawyżonym?), nie z niskim (może zaniżonym?), ale adekwatnym. Czyli: wiesz, co robisz dobrze, a co sprawia ci kłopot. Ale ani pierwsze, ani drugie nie mają wpływu na to, że jesteś osobą wartościową, godną miłości i szacunku. Na takim poczuciu własnej wartości rośnie zdrowa, dająca siły do działania wiara w siebie.
Wiara w siebie to nie zadufanie czy przerośnięte ego – gdy ktoś myśli, że cokolwiek zrobi, będzie wspaniałe... ale nie robi nic. Wiara w siebie ma realne podstawy tego, co już o sobie wiesz, i nadziei, że masz zasoby, by iść dalej, sięgać po więcej.
I uwaga – wiara w siebie nie zastępuje wiary w Boga. W poukładanej hierarchii wartości wiara w siebie wynika z wiary w Boga. Z tego, że On dał ci konkretne zdolności i zasoby, byś mógł uczyć się nowych rzeczy. Z tego, że On jako Stwórca sprzyja twórczości, więc chce twojego rozwoju. A że „chwałą Pana jest człowiek żyjący w pełni” (św. Ireneusz) – wiara w to, że potrafisz, pomaga żyć pełniej i odważniej.
Możesz wszystko
To nie slogan psychologów, ale Biblia. A konkretnie List do Filipian 4, 13: „Wszystko mogę w tym, który mnie umacnia”. Pamiętaj o tym, jeśli brakuje ci wiary w siebie. To może być twój fundament. A kolejne cegiełki dołożysz ty.
Magdalena Urlich
Droga 7/2017
fot. Angelac Sunrice | Pixabay (cc)
Zobacz także
ks. Augustyn Kuczok SDS
Rozważając dziś te prawdy o świętości naszych sióstr i braci dostrzegamy, że byli to ludzie żywi, przyobleczeni każdy w swój własny garnitur temperamentu, cech dziedzicznych, charakteru. Ludzie podobni do nas. A jednak każdy odmienny. Trudno by nam było kroczyć skrupulatnie w ślady jednego z nich, tego przez nas wybranego. Bo każdy z nich jest inny, jak zresztą każdy z nas. Jedno ich jednak łączy i w jednym są do siebie podobni - w swym bezwzględnym szukaniu prawdy, Boga i człowieka.
abp Grzegorz Ryś
Patrząc na Jezusa ukazanego w Ewangeliach, zaczynamy rozumieć, kim sami jesteśmy. Jezus mówi o sobie: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem”, i On nie tylko zna drogę, ale sam jest Drogą. Nie tylko zna prawdę, ale jest Prawdą. I nie tylko wie, co to jest życie, ale sam jest Życiem. Można by powiedzieć, że Jezus jest konsekwentny jako Człowiek i jest bardzo spójny wewnętrznie.
Ela Konderak
Wszystkie Ewangelie pokazują jedno: z Jezusem można rozmawiać i to rozmawiać nie o byle czym, ale o tym, czego Bóg chciał, co zapowiedział przez swoich proroków i co się teraz wypełniło. Z Jezusem można się spotkać przy stole, przy łamaniu chleba, a także, kiedy jesteśmy razem. Z Jezusem można też zobaczyć na nowo kim my sami jesteśmy i jak należy rozumieć proroctwa Starego Testamentu.
O wiarygodności ewangelii z ks. Tomaszem Węcławskim dziekanem Wydziału Teologicznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu rozmawia Ela Konderak
