- Jedynym, który pokazał się nam w tej nowej rzeczywistości, jest Jezus. To jest pierwszy przykład naszej przyszłej rzeczywistości. Zauważmy: Jezus jest ten sam, a nie taki sam, np. ma możliwość przechodzenia mimo drzwi zamkniętych, ma rzeczywiste ciało, które może jeść, ale zarazem jest to ciało uwielbione o innych właściwościach. Tak więc my też będziemy ci sami, zachowamy swoją tożsamość, natomiast nie wiadomo, w jakiej mierze będziemy tacy sami. Pewne cechy naszej materii na pewno ulegną zmianie. Będziemy przemienieni. Jedynym źródłem na ten temat jest uwielbione ciało Jezusa.

 

 

- Pismo Św. tym się akurat nie zajmuje, lecz skoro zachowamy naszą tożsamość, to jakoś się rozpoznamy. Czy rodzina będzie razem mieszkała - trudno powiedzieć. Pan Jezus mówi, że w niebie "ani się żenić będą, ani za mąż wychodzić", więc nie wiemy, jak to będzie wyglądało. Wiemy, że będzie zupełnie inaczej - to jest pewne.

 

 

- Zauważmy, nawet jeśli ciało nie jest kremowane i tak się rozpada, zamienia się w proch. Jeśli znajdujemy ciała sprzed wieków, są to resztki kości, które i tak się kiedyś rozpadną. Zatem nie musi być kremacji, by ciało zamieniło się pył. Można powiedzieć, że Pan Bóg sobie z tym poradzi, to zupełnie nie przekracza Jego wszechmocy.

 

 

- Takie przekonanie jest często oparte na wyobrażeniach filmowych, gdzie Aniołowie nic innego nie robią, tylko śpiewają Psalmy i modlą się. Pamiętajmy o jednym: będziemy ciągle z tym samym Bogiem, którego poznajemy tutaj na ziemi, z Bogiem niemającym nic wspólnego z nudą, z Osobą niesłychanie twórczą. W niebie też będzie jakieś działanie, aktywność, jaka - nie wiemy. Niebo to jest dom kochającego Ojca.

 

 

- Nie wiadomo. Ale na przykład św. Tomasz powiedział, że warto sobie na ziemi zadawać wiele pytań, gdyż w niebie Pan Bóg, by nas uszczęśliwić, odpowie nam na nie. Jednak czy filateliście da mnóstwo znaczków - trudno oceniać. Jest to rzeczywistość, do której nie mamy dostępu. Jest pewna opowiastka na temat naszego wyobrażenia nieba: Przyjechał rolnik z koniem do domu, zaprowadził go do stajni, dał siano. Poszedł do domu. Koń myśli: co teraz robi mój pan? Wejdzie do domu, przywiąże się do palika i będzie jadł siano. Tak jest z nami, wyobrażamy sobie niebo patrząc tylko na to, co widzimy na ziemi. A nie wiemy, że Pan żyje w całkiem innej rzeczywistości. Wydaje się nam, że jeżeli nie będzie palika i worka z sianem, nie będziemy szczęśliwi. Niebo wykracza poza nasze rozumowanie.

 

 

- Użyłabym raczej stwierdzenia: w zależności od miłości. Osoba sparaliżowana uczynków niewiele dokona w ogólnym rozumieniu, lecz może bardzo kochać, być dobrym człowiekiem. Uważa się, iż Pan Bóg każdego napełni na miarę. Nie chodzi więc o to, że zarobiliśmy 50 punktów - mamy nagrodę za 50 punktów, a raczej o to, na ile otwarliśmy się na Boga, by On mógł nas napełnić. Każdy będzie napełniony według swej miary.

 

 

- Oczywiście. Każdy będzie szczęśliwy?

 

 

Z dr Danutą Piekarz rozmawiała Monika Łędzka