Idea wieczności, która zaprząta głowy nie tylko filozofów i teologów, ale i człowieka przytomnego, pozostaje w związku z naszą niezgodą na przemijanie i niezgodą na śmierć jako ostateczny kres naszego istnienia. Ta wieczność jest dla wielu przedmiotem nadziei, wzmacnianej obietnicą religii, jak i argumentowaniem niektórych filozofów.

W jaki sposób Bóg mówi do człowieka? W jaki sposób dociera do nas Jego słowo? W jaki sposób Bóg objawia człowiekowi swoją wolę? Odpowiedź, choć z pozoru nie wydaje się trudna, to jednak daleka jest od jednoznaczności. Mateuszowe opowiadanie o Mędrcach przybyłych ze Wschodu, by oddać pokłon nowo narodzonemu królowi żydowskiemu, wydaje się wyliczać kilka sposobów, jakich Bóg używa, by wskazać człowiekowi drogę.

W momencie stwórczego "stań się", na słowo Boga zaczął istnieć świat. Bóg ogarnął swym spojrzeniem pełnym miłości ten "czar bytu" - "widział, że wszystko, co uczynił było bardzo dobre". Całe stworzenie stało się w swojej tajemnej harmonii, manifestacją "dzieła miłości" Boga, delikatną ekspresją jego namiętności do stworzenia, które wyszło z Jego rąk poprzez dzieło Ducha Stworzyciela...

Nie ulega wątpliwości, że jeśli teologia chce być nauką – a tkwiący w jej nazwie logos do tego zobowiązuje – musi być wierna rozumowi. Stąd też nie dziwi mnie konstatacja Michała Hellera, że fundujący teologię „akt wiary nie może być irracjonalny”. Postulatem przezeń stawianym, skądinąd chwalebnym, jest obudzenie w chrześcijańskich myślicielach świadomości, że nauka powinna stanowić ważną część tzw. przedsionków wiary (preambula fidei). A przecież równocześnie „jedną z największych przeszkód w zaakceptowaniu wiary religijnej jest jej obcość we współczesnym obrazie świata”...

Mówi się coraz częściej o dzieciach zapłodnionych w probówkach (test-tube babies) oraz o ojcach i matkach zastępczych (proxy fathers and mathers). Wszyscy wierni pragną otrzymać moralną ocenę takiego postępowania. Bezpłodne małżeństwa pytają o to ze względu na naturalną tęsknotę za dzieckiem.

Prawidłową relację pomiędzy wychowawcą i wychowankiem obserwujemy wtedy, gdy w trakcie spotkań osobowych "mistrza i ucznia" wychowanek rozwija się, wzrasta, dokonuje konstruktywnych wyborów i uczy się rozwiązywać problemy. Relacje pomiędzy wychowawcą a wychowankiem to kontakt między równouprawnionymi osobami...

Z naszym życiem jest jak z odkurzaczem. By móc go dobrze używać, potrzebujemy instrukcji obsługi. Instrukcją do naszego życia jest Słowo Boże. Pokarmem dnia powszedniego jest dla nas chleb. Nawet jeśli ktoś jest na diecie i chleba nie je, to mimo wszystko chleb kojarzy się z codziennym pokarmem, którzy służy pokrzepieniu ciała. Bóg chce również karmić nasze dusze. 

Pewnego dnia do wioski przyszedł człowiek, który zwołując mieszkańców, powiedział do nich: „Jeśli mnie posłuchacie i zanurkujecie ze mną w oceanie, pokażę wam niezwykły świat. Jest tam ukryte królestwo, a wszystkie jego bogactwa należą do was”. Ktoś z tłumu odezwał się: „Co za idiotyzm! Ludzie nie są przystosowani do życia pod wodą”... 

Modne są dzisiaj różnego rodzaju badania inteligencji. Uczeni odkryli, że oprócz “zwykłej” inteligencji, istnieje inteligencja emocjonalna i społeczna. A czy istnieje coś takiego, jak inteligencja religijna, talent religijny? - W pewnym sensie tak. I mówię to jako psycholog, a nie jako człowiek religii. Możemy posiadać różne uzdolnienia, np. matematyczne, muzyczne czy plastyczne, ale możemy też posiadać coś, co można określić jako zdolności religijne...

Wydaje mi się, że w wielu parafiach w moim okręgu rośnie praktyka włączania wielu intencji w jedną Msze świętą, chociaż ludzie zamawiają oddzielnie, nie wiedząc o sobie. Czy ta praktyka jest zgodna z nowym Kodeksem Prawa Kanonicznego? Czy też nastąpiła zmiana, o której nie wiem?