Księgi Nowego Testamentu na określenie nieba używają trzykrotnie obrazu domu lub miejsca zamieszkania. Pierwszy raz, gdy Jezus mówi swoim uczniom, że odchodzi do domu Ojca, by tam przygotować nam mieszkanie. Drugi raz czytamy o tym w listach Pawłowych: „Jeśli nawet zniszczeje nasz przybytek doczesnego zamieszkania, będziemy mieli mieszkanie od Boga, dom nie ręką uczyniony, lecz wiecznie trwały w niebie” (2 Kor 5, 1). Po raz trzeci taki obraz nieba znajdziemy w Apokalipsie św. Jana: „Oto przybytek Boga z ludźmi i zamieszka wraz z nimi i będą oni Jego ludem a On będzie BOGIEM Z NIMI” (Ap 21, 3).
Przez cały pierwszy tydzień wielkanocny w mszalnej liturgii słowa Kościół czyta teksty o zjawianiu się Jezusa po Jego śmierci różnym osobom, w różnych miejscach, w różnych odstępach czasu – ale tylko do zejścia z tego świata św. Jana Apostoła. Są to czytania biblijne o chrystofaniach zmartwychwstałego Pana.