Zaczynało się już w Niedzielę Palmową nazywana  „Kwietną”, „Wierzbną” lub „Różdżkową”: domownik, który obudził się pierwszy, mógł pozostałych wysmagać palmami. Poświęconą  palmę umieszczało się nad drzwiami domu lub za ramą świętego obrazu, aby strzegła dom od ognia i piorunów. Chcąc uchronić dzieci przed chorobami gardła, dawano im do połknięcia bazie oderwane od palmy, dodawano je też do ziarna przeznaczonego na siew.

 

Od Wielkiej Środy nikt nie siał zboża: ziarno wysiane w czasie, kiedy milczą dzwony, słabo obrodzi. W tym dniu odbywało się topienie Judasza. Korowód młodzieży ciągał słomianą kukłę, aż za wsią wrzucano ja do wody tak, by poszła na dno.

 

W Wielki Czwartek wieczorem z poświęconej palmy robiono krzyżyki. Rano w Wielki Piątek, kiedy nie można pracować na roli, gospodarze wbijali je na polach z oziminą. W Wielki Piątek urządzano tez „pogrzeb żuru” jedzonego przez cały  post razem z nieokraszonymi  ziemniakami, kaszą, śledziami.  Znienawidzone potrawy wynoszono z domu, a za wsią czekał już na nie wykopany dół!

 

W Wielką Sobotę święci się pokarmy, a ich  dobór nie jest  przypadkowy. Chleb uosabia ciało Chrystusa, jest najważniejszym pokarmem człowieka, gwarantuje  pomyślność i dobrobyt. Baranek  z ciasta, cukru, czy kłosów zbóż nazywany Agnuszkiem symbolizuje Zwycięstwo Baranka-Chrystusa. Jajka  są symbolem odradzającego się życia. Nie wiadomo dokładnie, skąd wywodzi się zwyczaj ich zdobienia, legendy wiążą to z Matką Bożą,  św. Magdaleną  i z biedakiem, który pomógł Jezusowi.  Zdobienie jajek rozpoczynano w Wielki Czwartek. W zależności od regionu  jajka były malowane, oklejane, skrobane, kraszone i pisane. Było to zajęcie przeznaczone dla kobiet. Symbolika kryje się za kolorami pisanek. Czerwony oznacza przelaną krew Chrystusa. Fioletowy i niebieski symbolizują żałobę i Wielki Post. Brązowy, żółty i zielony to radość  ze Zmartwychwstania.

 

Wśród święconych potraw musza być sól, pieprz i chrzan: chrześcijanie mają być solą ziemi, a sama sól jest symbolem zachowania od zepsucia. Pieprz to gorzkie zioła obowiązkowe na żydowskie święto Paschy, chrzan to  symbol Męki Pańskiej i  siły fizycznej. Wędliny mają zapewnić płodność i dostatek Po przyjściu z kościoła należy ze święconką trzykrotnie obejść domostwo, co  zapewnia urodzaj i powodzenie przez cały rok. Święconego nie można było ruszać aż do Wielkiej Nocy, czekało na uroczyste śniadanie.

 

W Wielką Sobotę ogień rozpalany był przed kościołem przy użyciu hubki i krzesiwa. Od poświęconego ognia chłopcy rozpalali tzw. huby. Tlącą się hubą okadzano domostwo. Potem wnoszono ją do domu i rozpalano ogień w piecu. Miało to chronić obejście przed pożarem.

 

Skorupek z poświęconych jajek i skórek z kiełbasy nie dawano  kurom czy zwierzętom domowym. Należało je zebrać i wynieść na pole. Dzięki temu lisy miały nie porywać kur z obejścia. Poświęcone pisanki zakopywano pod progiem domostw. Chroniły domy przed dostępem sił nieczystych. Niedziela Wielkanocna to czas odwiedzin. Towarzyszy im zabawa w wybitki, czyli tłuczenie jaj. Każdy stuka się pisanką ze swoim sąsiadem.

 

W Poniedziałek Wielkanocny obchodzono śmigus-dyngus. Kawalerowie obficie polewali panny. Dziewczęta mogły zrewanżować się dopiero we wtorek, ale za to mogły to robić aż do Zielonych Świątek.  Gospodarze skrapiali wodą święcona obejścia i obsiane pola.

 

Przez wieki zmieniały się zwyczaje i obrzędy związane z Wielkim Postem i Świętami Wielkanocnymi. O wielu z nich już zapomniano. Ciągle jednak towarzyszy nam ta sama radość ze zmartwychwstania Syna Bożego.