Bóg od wieków objawiał się ludziom w różny sposób. Najpełniej uczynił to przez swojego Syna, Jezusa Chrystusa. Sensem objawienia nie jest zaspokojenie ludzkiej ciekawości, ale zbawienie, czyli odwrócenie skutków grzechu. Czasem mamy wrażenie, że najwięcej do powiedzenia o Bogu mają ci, którzy posiedli odpowiednią wiedzę i wykształcenie, może nawet mają najwyższe uniwersyteckie tytuły. Tymczasem Pan Jezus zaskakuje nas, mówiąc, że najłatwiej przyjmują Boże objawienie ci, którzy są jak małe dzieci (gr. przymiotnik nēpios). Jesteśmy przyzwyczajeni do tłumaczenia „prostaczkowie”, ale ono jest współcześnie niezrozumiałe. Nēpios to ktoś, kto jest prosty w swoim myśleniu, szczery jak dziecko, niewinny i ufny. Taka postawa człowieka sprawia, iż jest on autentycznie otwarty na Boże słowo, na prawdę, która od Niego pochodzi. W święto Katarzyny ze Sieny mamy doskonały przykład jej życia. Biografowie mówią, że była niepiśmienna, a jednak dyktowała mistyczne traktaty i doradzała papieżom.

Panie Jezu, Twoje słowo mnie pociesza. Zapraszasz obciążonych i utrudzonych do siebie. Przyciągasz swoją łagodnością. Zachęcasz, abym i ja spoczął w Tobie, zostawiając za sobą zmartwienia i troski, i doświadczył ukojenia. Amen.