Na obrazku prymicyjnym wypisałeś słowa z Psalmu 116: Czym się Panu odpłacę za wszystko co mi wyświadczył? Podniosę kielich zbawienia i wezwę imienia Pana. Czym są dla Ciebie te słowa?

 

Kiedy wypisywałem te słowa na obrazku prymicyjnym, będąc jeszcze zdrowym, były one jakimś wielkim dziękczynieniem za dar powołania i za to wszystko, co się wydarzyło w moim życiu. Dzisiaj może nie zmieniło się ich znaczenie, ale z perspektywy tych wszystkich ostatnich wydarzeń w moim życiu nabrały szczególnego znaczenia. W obliczu mojej obecnej kondycji fizycznej po przeszczepie, kiedy mogę cieszyć się dobrym stanem zdrowia, mam za co Bogu dziękować. Dlatego właśnie te słowa brzmią dzisiaj szczególnie. Czym się Panu odpłacę za wszystko co mi wyświadczył? Podniosę kielich zbawienia i wezwę imienia Pana. To jest właśnie Eucharystia, to, do czego Bóg mnie wezwał i co pragnę realizować w ciągu całego mojego życia. To była podpowiedź Ducha Świętego, abym właśnie te słowa umieścił na obrazku prymicyjnym, wtedy nie wiedząc jeszcze o tym, że Bogu spodoba się obdarzyć mnie taką chorobą i takim krzyżem cierpienia. A teraz jest to tak bardzo wymowne...

 

 

Bardzo trudno, ale nie przestawałem czekać i bardzo się zdziwiłem reakcją mojego lekarza, który nie chciał mnie wypisać ze szpitala na święcenia i prymicje. Wszystko było już zaplanowane, a na pięć dni przed święceniami dowiedziałem się, że nie mogę być święcony ze współbraćmi z rocznika. Przecież czekałem na ten moment tyle lat…  

 

 

Co czułem? Byłem w szoku i zadawałem pytanie: dlaczego? Cały czas była we mnie świadomość święceń i prymicji. Jednak stało się inaczej. Nie mogłem uwierzyć w to, że ta choroba może mi tak bardzo pokrzyżować plany. Pytałem się Boga o to, co chce mi udowodnić tym doświadczeniem i czy może nie chce żebym był kapłanem?! W pierwszym momencie towarzyszyło temu wszystkiemu rozgoryczenie i pojawiła się niewiadoma: no to co w końcu? Co teraz? Jeśli nie będą mnie święcić - to kiedy? Jeśli nie będę miał teraz prymicji - to kiedy?  Nie zdawałem sobie jeszcze wtedy sprawy z tego, czym jest białaczka i że jej leczenie jest tak długotrwałe. 

 

Ucieszyłeś się, kiedy dowiedziałeś się, że Twoje święcenia zaplanowano na 3 czerwca 2006 roku? 

 

Oczywiście, że tak. Ucieszyłem się, chociaż później dowiedziałem się o tym, że mój stan był na tyle poważny, że praktycznie byłem święcony na łożu śmierci. Przełożeni śpieszyli się, żebym nie umarł wcześniej…