Kiedy doświadczamy radości, bądź przeżywamy niezwykłe chwile, często mówimy „było mi jak w niebie”. Podświadomie z duszy wydobywamy pragnienia spełnienia, które nazywamy stanem szczęścia. „Niebo” jest więc nie tyle miejscem ani przelotnym uczuciem, co stanem naszego serca i duszy, w którym chcielibyśmy trwać. Jednak często tracimy smak „nieba” i stwierdzamy, że chwile szczęścia są ulotne, a pozostaje życie szare i monotonne. To w jaki sposób być szczęśliwym na ziemi, skoro wszystko jest tak zmienne i nietrwałe? Gdzie szukać prawdziwego szczęścia?
Jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara (1 Kor 15, 17). To jedno z bodaj najczęściej cytowanych zdań św. Pawła. I trudno się dziwić, bo wyraża w skondensowanej formie najbardziej centralną dla wiary kwestię: chrześcijaństwo rodzi się ze zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.