Nie było dla nich miejsca w gospodzie. Świat podążał swoją drogą – dzień po dniu – obojętny na Wielkie Wydarzenie, które miało miejsce w grocie za miastem. Trudno winić ówczesnych ludzi za tę obojętność, nie mieli przecież pojęcia, co się w istocie dzieje w Betlejem. Ale czy z nami nie jest tak samo? Niczym nie da się usprawiedliwić obojętności naszego pokolenia na najważniejsze wydarzenie w dziejach świata.

Świat może pozostawać obojętny, Bóg jednak obojętny nie jest. Jest zainteresowany naszym losem i pełen troski. Jak bowiem w przeciwnym razie można by powiedzieć, że „Bóg tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał”? Bóg tak umiłował świat – oto klucz do zrozumienia istoty Wcielenia. Bóg tak umiłował świat – nie chodzi tu o ogólne i raczej nieokreślone uczucie dobrej woli w stosunku do tego, co nazywa się „światem”. Nie – miłość Boga, która skłoniła Syna Bożego, by stał się jednym z ludzi, to Jego osobiste uczucie, które żywi do człowieka. Syn Boży został posłany do każdego z nas z osobna (Bóg nigdy nie widzi tłumu, On zawsze widzi wyłącznie jednostki). Oto bożonarodzeniowy prezent – powód dla dawania sobie nawzajem prezentów. Oto przypomnienie największego ze wszystkich możliwych darów – miłości Boga do każdej osoby.

Bóg gorąco pragnie wejść w nasze życie, nie w znaczeniu ogólnym, jak może sugerować słowo „nasze”, lecz w życie każdego człowieka. Czy w naszych sercach znajdzie się dla Niego miejsce? Czy znajdzie się miejsce w naszych myślach? Czy znajdzie On naszą miłość? A może nie ma miejsca dla Boga, bo coś innego budzi naszą ciekawość, coś innego rozpala nasze ambicje, coś innego nas zajmuje, i Bóg po prostu już się w tym tłoku nie mieści? Jeśli Bóg nie może się zmieścić w naszym zatłoczonym życiu, jakże da nam swój największy dar – życie wieczne u Swego boku?

Być może czujemy, że nasze serca i umysły nie są gotowe na przyjęcie Boga. Nie pozwólmy jednak, by stało się to powodem niedopuszczenia Go do naszego życia. Albowiem przynosząc miłość, zarazem przynosi przebaczenie – jeśli szczerze żałujemy i gorąco pragniemy się zmienić.

Bóg pragnie znaleźć miejsce w Twoim sercu i Twoich myślach, musisz jednak postarać się, by znalazła się tam dla Niego wolna przestrzeń.

Nigdy nie zapominajmy najgłębszego znaczenia tajemnicy Wcielenia: oto Bóg tak umiłował świat, tak umiłował każdego z nas, że przybył znaleźć sobie miejsce w naszych sercach i naszych umysłach, gdzie pragnie z nami nieustannie przebywać.

 
__________
 

fragment: kard. Basil Hume OSB, Tajemnica Wcielenia, przekł. Monika Wolak, Wydawnictwo Salwator, Kraków 2006, s. 32-33.