Pierwsza niedziela Adwentu
Czuwajcie i módlcie się!

Wprowadzenie do medytacji

Szlak nawrócenia wiedzie do pojednania z Bogiem i do pełni nowego życia w Chrystusie. Życia wiary, nadziei i miłości. Te trzy cnoty [nazywane są] "teologalnymi", ponieważ odnoszą się bezpośrednio do Boga w Jego tajemnicy .
Łaska Jubileuszu przynagla przede wszystkim do odnowienia wiary. Polega ona na przyjęciu orędzia o tajemnicy paschalnej, przez co chrześcijanin uznaje, że w Chrystusie ukrzyżowanym i zmartwychwstałym zostaje mu dane zbawienie; przyjmuje wszystko, co Pan mu zsyła, przekonany, że Bóg go kocha. Wiara jest "tak" człowieka powiedzianym Bogu, jest jego "Amen" .
Przez łaskę Jubileuszu Pan wzywa nas też do ożywienia naszej nadziei. W Chrystusie bowiem zostaje odkupiony sam czas i otwiera się na perspektywę radości bez końca i pełnej komunii z Bogiem. Czas chrześcijanina naznaczony jest oczekiwaniem na wiekuiste gody, których codzienną zapowiedzią jest Uczta eucharystyczna. Wpatrując się w nie, "Duch i Oblubienica mówią: "Przyjdź!"" (Ap 22, 17), podsycając nadzieję, która uwalnia czas od jałowej powtarzalności i nadaje mu autentyczny sens. Przez cnotę nadziei chrześcijanin daje świadectwo, że niezależnie od wszelkiego zła i wszelkich ograniczeń, historia kryje w sobie zalążek dobra, któremu Bóg pozwoli się w pełni rozwinąć. Dlatego patrząc na nowe tysiąclecie nie odczuwa lęku, ale podejmuje wyzwania i oczekiwania przyszłości z ufną pewnością, jaka rodzi się z wiary w Bożą obietnicę.
Przez Jubileusz Bóg nakazuje nam na nowo rozpalić naszą miłość. Królestwo, które Chrystus objawi w pełnym blasku na końcu czasów, jest już teraz obecne tam, gdzie ludzie żyją zgodnie z wolą Boga. Kościół jest powołany, aby dawać świadectwo komunii, pokoju i miłości, które go wyróżniają. Wspólnota chrześcijańska pełni tę misję ze świadomością, że wiara bez uczynków jest martwa (por. Jk 2, 17). Przez miłość zatem chrześcijanin sprawia, że widzialna staje się miłość Boga do ludzi objawiona w Chrystusie, i ukazuje w pełni Jego obecność w świecie "aż do końca czasów". Miłość dla chrześcijanina nie jest jedynie gestem albo ideałem, ale - by tak rzec - przedłużeniem obecności Chrystusa, który składa w darze samego siebie . Dawny jubileusz żydowski nakazywał bowiem wyzwolenie niewolników, umorzenie długów, wspomożenie ubogich .
Niech to tysiąclecie będzie epoką, w której wołanie tak wielu ludzi, naszych braci, nie posiadających nawet tego, co niezbędne do przetrwania, zostanie nareszcie usłyszane i spotka się z braterską odpowiedzią (21 września 1999).

Słuchanie słowa

"W owych dniach Juda dostąpi zbawienia, a Jerozolima będzie mieszkała bezpiecznie. To zaś jest imię, którym ją będą nazywać: "Pan naszą sprawiedliwością"" (por. Jr 33, 14-16).
"A Pan niech pomnoży liczbę waszą i niech spotęguje waszą wzajemną miłość dla wszystkich, jaką i my mamy dla was; aby serca wasze utwierdzone zostały jako nienaganne w świętości wobec Boga, Ojca naszego, na przyjście Pana naszego Jezusa wraz ze wszystkimi Jego świętymi" (por. 1 Tes 3, 12 - 4, 2).
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka [.] Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym" (por. Łk 21, 25. 28 - 34. 36).

Refleksja

W jakim stanie ducha rozpocząłeś ten Adwent? Rozproszony, pusty, zmartwiony, pełen niepokoju? Czy uważasz Adwent za kolejną szansę do nawrócenia daną przez Pana? W jaki sposób chcesz przeżyć ten czas łaski?

Modlitwa

Życie byłoby puste, gdyby nie było Adwentu, to znaczy oczekiwania na kogoś, kto przynosi nam dar z samego siebie. Wraz z całym Kościołem czuwajmy i módlmy się, abyśmy byli gotowi na przyjęcie Pana, który przychodzi (1 grudnia 1996).

Ref.: Trójco Przenajświętsza, uwolnij nas
- Od materializmu i konsumizmu.
- Od grzechu i ociężałości.
- Od przeciętności i nieudolności.
- Od egoizmu i ubóstwa ideałów.
- Od strachu i braku zaangażowania.
- Od nieufności i światowych obyczajów.
- Od przesądów i konformizmu.
- Od pośpiechu i powierzchowności.
- Od rezygnacji i nieczułości serca.
- Od samousprawiedliwień i braku otwartości.
- Od nowych zniewoleń i fałszywych oczekiwań.

Myśli dla życia

Przyjrzyj się uważnie temu, co proponuje Twoja wspólnota i zastanów się, czego możesz się podjąć w sposób aktywny i wierny. Nie bój się dokonać odważnego wyboru na dobry początek Twojego pielgrzymowania na spotkanie z Chrystusem.

Do zapamiętania

Czuwa ten, kto ma oczy ducha otwarte na prawdziwe światło; czuwa ten, kto zachowuje dobro, czyniąc to, w co wierzy; czuwa ten, kto odrzuca od siebie ciemność opieszałości i niedbalstwa (św. Beda Czcigodny).

Do Pana historii

Panie Jezu,
pełnio czasu i Panie historii,
daj nam serce pokorne i proste,
abyśmy kontemplowali
z ciągle nowym zdumieniem
tajemnicę wcielenia,
kiedy Ty, Syn Najwyższego,
w łonie Dziewicy,
świątyni Ducha Świętego,
stałeś się naszym bratem.

Jezu, początku i spełnienie
nowego człowieka,
nawróć do siebie nasze serca,
abyśmy porzuciwszy ścieżki błędu,
szli po Twoich śladach
drogą, która prowadzi ku życiu.
Spraw, abyśmy wierni obietnicom Chrztu,
żyli zgodnie z naszą wiarą,
z zaangażowaniem dając świadectwo Twemu Słowu,
aby w rodzinach i w społeczeństwach
rozbłysło ożywiające światło Ewangelii.

Jezu, jednorodzony Synu Ojca,
pełen łaski i prawdy,
Światło, które oświeca każdego człowieka,
daj temu, kto Cię szuka szczerym sercem
obfitość Twego życia.
Tobie, Odkupicielu człowieka,
początku i końcu czasu i kosmosu,
Ojcu, niewyczerpanemu źródłu wszelkiego dobra,
Duchowi Świętemu, pieczęci nieskończonej miłości,
niech będzie cześć i chwała na wieki wieków. Amen.

(2 grudnia 1996)