Spójrzmy, jak płynie dalej strumień Bożego błogosławieństwa, gdy rozważamy drugi wiersz Psalmu:

 

 

Czy można mieć upodobanie w prawie? Dla wielu z nas Prawo Boże kojarzy się z kodeksem drogowym. Tego nie wolno, tamtego niewolno. Trzeba się trzymać prawej strony, nie wolno skręcać w lewo. Taki zbiór przepisów. Jeśli się go nie przestrzega, to płaci się mandat. Wszyscy zdają sobie sprawę, ze kodeks drogowy jest konieczny bez niego nie byłoby normalnego funkcjonowania na drodze. Analogicznie, potrzebne są także przepisy Prawa Bożego a przede wszystkim Dekalogu Jednak to Prawo Pana powinienem zobaczyć jako wyraz osobistego planu Boga dla mojego życia. W Prawie Pana mieści się doskonałość i wspaniałość planu Bożego względem mnie, w przeciwieństwie do szatańskiego planu bezprawia. Plan Boży jest zawsze planem praworządności, prawomyślności.
 

Dekalog jest Prawem, które dal mi Pan i dlatego mogę mieć w nim upodobanie. To jest Jego Prawo. Podczas Mszy Świętej, w modlitwie przed Komunią Świętą, kapłan wypowiada słowa: "Panie Jezu Chryste, spraw także, abym zawsze zachowywał Twoje przykazania". Modlimy się, abyśmy nigdy nie odstąpili od Jego przykazań, a chodzi nam przede wszystkim o to, aby nie odstąpić od Niego. Bóg chce, abyśmy te przykazania rozumieli i je zachowywali w swoim życiu.
 

Jeśli jestem niezależny od litery, w tym sensie, że literę cenię tylko jako wyraz Prawa Bożego, to wtedy Duch Święty przez literę Prawa obudzi we mnie urok, który będzie dla mnie upodobaniem Prawa. Urok obecności Bożej w Jego Prawie. To upodobanie w Prawie Pana jest ponadczasowe. Nie tylko w tym momencie, gdy je czytam. W ciągu dnia czy nocy zajmuję się różnymi sprawami, ale nie poddaję się prawu świata. Mogę rozmyślać dzień i noc nad Jego Prawem i jest to medytacja obecności Bożej w Jego Słowie.
 

 

Nie polega ona na nieustannym przypominaniu sobie przepisów Prawa, ale na upodobaniu w Prawie, które będzie we mnie przez cały dzień – czy jestem w pracy, w tramwaju czy gdzie indziej. Gdy przyjdzie pokusa, aby zejść z prostej drogi Prawa Bożego, to wtedy natychmiast poczuję niesmak. Mając upodobanie w Prawie Pana instynktownie odchodzę od bezprawia, czyli od zła, od grzechu.