Każdy człowiek ma tendencję do kontrolowania. Do tego, aby porządkować otaczającą rzeczywistość i doprowadzać ją do możliwie największego stopnia przewidywalności. Tak, aby nie wydarzyło się nic niepożądanego. Abyśmy w pełni panowali nad wszystkim i wszystkimi...

Środa Popielcowa rozpoczyna okres Wielkiego Postu. Ten szczególny czas od lat budzi kontrowersje dotyczące doboru pieśni w wielu muzycznych środowiskach. Liczni muzycy kościelni skupiają się jedynie na jednym z czynników kształtujących ten czas, a mianowicie na tematyce Męki Pańskiej, tym samym zasłaniając pozostałe idee przewodnie tych szczególnych chwil. W swoim artykule chciałbym ukazać wartość podziału okresu Wielkiego Postu i pokazać, że również w pierwszej części znajdzie się miejsce na staropolskie pieśni pasyjne.

Młodzi ludzie często w swoim zachowaniu odwołują się do określonych postaw, biorąc z nich przykład, naśladując je. Media przekazują określone informacje, zwłaszcza relacjonując pewne wydarzenia na żywo, pokazują pewne wzory postaw. Są one szybko przyswajane przez młodych odbiorców informacji, a następnie wcielane przez nich w życie codzienne, w tym życie religijne. 

Jezus rodzi się w podróży i od tej chwili zawsze jest w drodze. Cały czas idzie, cały czas jest w ruchu i cały czas przyspiesza. Ale nie jest to tylko przyspieszenie zewnętrzne. Również sposób rozmawiania Jezusa wymaga od tego, kto chce z Nim być, stałego przyspieszania. W dialogach narzuca swoje tempo i nie pozwala sobie przeszkadzać. Jego szybkość osiąga w pewnym momencie taką wartość, że tracimy Go z naszych, ludzkich oczu.

Jezus rodzi się w podróży i od tej chwili zawsze jest w drodze. Owszem, widzimy go w domu rodzinnym, kiedy jeszcze nie rozpoczął publicznej działalności, ale też spotykamy 12 letniego Jezusa w Jerozolimie jak rozmawia z doktorami. Kiedy się patrzy na Jezusa z zewnątrz, trochę z dystansu, to ten Jego ruch, ta mobilność są czymś, co najbardziej rzuca się w oczy. On cały czas idzie, cały czas gdzieś podąża.

Znane od półwiecza orędzie Miłosierdzia, jakie głosiła kanonizowana przez Jana Pawła II św. Siostra Faustyna, dotarło w formach przekazanych przez Apostołkę Miłosierdzia niemal do wszystkich zakątków świata. Formy te, początkowo z ostrożności zakazane przez Kościół, to jak wiadomo: wizerunek, a właściwie ze względu na obietnice łask dla Jego czcicieli ikona Jezusa Miłosiernego, Godzina Miłosierdzia...

Właściwie, być wierzącym to słuchać Jezusa i pytać się, jak oceniłby On oglądany przeze mnie serial, czy w ogóle wybrałby oglądanie telewizji, gdy tymczasem potrzeba na przykład odrobić lekcje z dzieckiem czy odwiedzić chorą matkę. O tych dylematach nauka nic nie powie. Tutaj mamy do czynienia z tajemnicą życia...

Nie powinno się mieszać spowiedzi i terapii: spowiedź to nie psychoterapia, a terapia to nie świecka spowiedź. Żaden terapeuta nie ma władzy odpuszczania win, które są często nieuświadomione, zatajone czy nie wyznane, będąc także nieświadomą przyczyną problemów. Spowiedź ma przywrócić harmonię z Bogiem...

Modlić się źle, to nie tylko "klepać" bezmyślnie, mamrotać coś pod nosem jak mantrę czy wyznawać wiarę ustami, a sercem być daleko. To głównie modlić się, szukając na modlitwie relaksacji, spokoju, ducha czy odpoczynku. Modlitwa to nie relaksacja, żadna chrześcijańska joga ani medytacja...

Na modlitwę nigdy nie jest za późno. Nawet, jeśli ktoś ostatni raz modlił się podczas I Komunii świętej, a obecnie ma lat 50+ to nadal nie jest za późno. Przypowieść o robotnikach, którzy przyszli do winnicy o godzinie 11 (godzinę przed końcem "dniówki") dobrze to pokazuje – otrzymali taką samą zapłatę jak ci, pracujący od rana...