Bogny, Walerii, Witalisa, Piotra, Ludwika – wyślij kartkę
- Aborcja, Eutanazja
- Biblia
- Bóg, wiara, rozum
- Cierpienie, Chorzy
- Cuda
- Czaty
- Dekalog
- Dogmaty
- Duch Święty
- Duchowość
- F.A.Q.
- Filozofia
- Grzech
- Historia Kościoła
- Inne religie
- Jezus Chrystus
- Katechezy
- Kościół
- Maryja
- Misje
- Modlitwa
- Moralność
- Muzyka, kultura, sztuka
- Nawrócenie
- Powołanie
- Prawo kościelne
- Rodzina, Małżeństwo
- Rozważania, opowiadania
- Sakramenty
- Seksualność
- Sekty, okultyzm
- Sens życia
- Spowiedź święta
- Szatan, piekło
- Świadectwa
- Świat wokół nas
- Święci, Świątobliwi
- Tradycje, Liturgia
- Wywiady
- Życie wieczne
| Wydawca: Wydawnictwo Bratni Zew Rok wydania: 2019 ISBN: 978-83-7485-354-5 Format: 126 x 188 Stron: 144 Rodzaj okładki: Miękka |
|
Adwent 2019
Czas oczekiwania na przyjście Zbawiciela Świata jest zaproszeniem w duchową wymianę spojrzeń. Bóg spogląda na nas z właściwą sobie miłością, byśmy i my mogli odpowiedzieć pełnym ufności spojrzeniem.
W dobrej relacji, zbudowanej na szacunku i bezpiecznej chętnie mówimy: lubię, jak na mnie patrzysz. Niech ostatnie dni Adwentu doprowadzą nas do takiego wyznania względem Pana Boga.
W dniach 19 do 25 grudnia będziemy codziennie publikować krótkie rozważania zaczerpnięte z książki:
"Lubię, jak na mnie patrzysz. Światło, piękno, spotkanie"
Andrzej Zając OFMConv – autor książki – pisze:
"Nosząc w sobie miłosne spojrzenie Boga,
człowiek może zacząć patrzeć z miłością – jak Bóg – na drugiego człowieka."
Serdecznie zapraszamy do codziennych rozważań przed Narodzeniem Pańskim!
Upominanie, o którym mówi Jezus, dotyczy sytuacji, w której zagrożone jest zbawienie człowieka, gdy poprzez nałogi lub łamanie Bożych przykazań zatraca się i oddala od Boga. To miłość każe z cierpliwością patrzeć na drugą osobę. Tego uczy nas Jezus, kiedy rozmawia z Samarytanką przy studni czy z kobietą, którą chciano ukamienować. Czy potrafimy upominać innych z miłością i wyrozumiałością? Czy oddzielamy grzech od osoby?
Dla starożytnych Izraelitów, każde słowo było czymś wyjątkowym, mającym większe znaczenie niż tylko przemijający dźwięk, gdyż z nim wiązano siłę witalną pozostawiającą skutek. W ustach proroka ujawniało moc pochodzącą od JHWH, tj. potęgę, która uzdrawiała i dawała skuteczność czynom dołączonym do słowa. Słowo Boga bowiem, ma skuteczność stwórczą.
